วันต่อมา
เป็นวันเสาร์พอดี
เนื่องจากเซียวชูหรันคิดอยู่ตลอดเวลาว่าอยากจะไปชมคอนเสิร์ตที่นครนิวยอร์ก จึงเสนอกับเย่เฉิน อยากอาศัยโอกาสนี้ ไปถึงนครนิวยอร์กไว ๆ หน่อย เดินเล่นที่นครนิวยอร์ก ไปชมคอนเสิร์ตตอนกลางคืน จากนั้นตอนกลางคืนก็พักอยู่ที่นครนิวยอร์กหนึ่งคืน พรุ่งนี้เดินเที่ยวอีกวันหนึ่ง คืนวันอาทิตย์ค่อยกลับมา
เย่เฉินรู้สึกว่าในวันปกติที่ภรรยาไปเรียนหนังสือนั้นลำบากมาก ก็ย่อมอยากอาศัยโอกาสนี้พาภรรยามาผ่อนคลายอย่างเต็มที่
ครั้นแล้ว เขาจึงตอบรับข้อเสนอของเซียวชูหรันโดยไม่ต้องคิดเลย จากนั้นให้คนช่วยตัวเองจองห้องที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงของนครนิวยอร์กเอาไว้ล่วงหน้าหนึ่งห้อง
หลังจากทั้งสองคนทานมื้อเช้าแล้ว จึงขับรถมุ่งไปยังนครนิวยอร์ก
ตามความเข้าใจเล็กน้อยของเซียวชูหรันที่มีต่อนครนิวยอร์กในเมื่อก่อน เย่เฉินจึงพาเธอไปไทม์สแควร์ ต่อจากนั้นพาไปดูอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังอีกด้วย
ตอนที่ทั้งสองคนเที่ยวเตร่ไปทั่งนั้น สิบกว่าคนของตระกูลอาน ก็แยกกันนั่งเครื่องบินส่วนตัวสองลำจนเดินทางมาถึงนครนิวยอร์ก
หลังจากถึงพื้นอย่างปลอดภัย คุณยายของเย่เฉินก็โทรศัพท์หากู้ชิวอี๋
กู้ชิวอี๋ในตอนนี้ เริ่มเตรียมตัวสำหรับการแสดงอย่างเป็นทางการของคืนนี้ที่ฮอลล์แล้ว จู่ ๆ ก็ได้รับสายที่นายหญิงใหญ่โทรมาหา จึงรับสายอย่างรีบร้อน พลันเอ่ยด้วยความเคารพ : “คุณยาย !”
“เฮ้ !” นายหญิงใหญ่หัวเราะตอบรับ พลางเอ่ยถามอย่างมีความสุข : “หนานหนาน หนูยุ่งอยู่หรือเปล่า? ยายโทรมาหาหนูไม่ได้เป็นการหน่วงเหนี่ยวธุระของหนูใช่ไหม ?”
กู้ชิวอี๋โกหกตอบ : “คุณยายหนูไม่ยุ่งค่ะ เพิ่งจะนั่งลงเตรียมจะพักสักพักหนึ่ง”
นายหญิงใหญ่หัวเราะเอ่ย : “หนานหนาน เรื่องนี้ไม่ต้องรบกวนหนูหรอก ยายให้น้าชายใหญ่ของหนูไปปรึกษามาแล้ว จนรู้ว่าตั๋วคอนเสิร์ตหนูขายหมดเกลี้ยงตั้งนานแล้ว ทางนี้น้าชายใหญ่ของหนูได้ติดต่อกับผู้จำหน่ายตั๋วที่ซื้อแล้วขายต่อในราคาสูง ถึงตอนนั้นให้เขาส่งคนไปซื้อก็ได้แล้ว”
กู้ชิวอี๋รีบเอ่ย : “ไม่เป็นไรค่ะ คุณยาย หนูลองถามดูก่อนว่าสถานการณ์เป็นไง ช่วงนี้ในอินเทอร์เน็ตมีหลายคนที่ซื้อตั๋วมือสองแล้วถูกหลอก หนูลองถามผู้จัดการดูว่ามีตั๋วที่สำรองไว้ไหม ถ้ามีละก็ ก็สามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว”
นายหญิงใหญ่ก็ไม่ได้คิดมาก หัวเราะเอ่ย : “งั้นก็ได้ งั้นก็รบกวนหนานหนานแล้ว”
“จะเป็นไปได้ยังไงกันค่ะ” กู้ชิวอี๋รีบบอก : “ไกลตั้งขนาดนี้คุณยายยังมาดูการแสดงของหนู หนูดีใจแทบไม่ทันเลยค่ะ !”
กู้ชิวอี๋วางสายแล้ว ก็รีบโทรไปหาเย่เฉิน
เย่เฉินในตอนนี้ กำลังชมอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ อยู่กับเซียวชูหรันอยู่ เมื่อรับสายของกู้ชิวอี๋ ก็เอ่ยด้วยไม่ใส่ใจมาก ๆ : “สวัสดีครับคุณกู้ คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ ?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...