ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4283
เซียวชูหรันถามอย่างประหลาดใจ : “มีเรื่องเหลือเชื่อขนาดนี้จริงหรือ ? ก้าวเท้าไหนก่อนล้วนมีผลกระทบ ?”
“ใช่แล้ว” เย่เฉินยิ้มตอบ : “หากก้าวเท้าซ้ายก่อน อาจจะออกจากบ้านไปได้อย่างราบรื่น ปลอดภัยไร้อุบัติเหตุทั้งวัน แต่หากก้าวเท้าขวาก่อน จังหวะการก้าวเท้าที่ราบรื่นทั้งวันก็จะถูกทำให้ยุ่งเหยิงทั้งหมด มีความเป็นไปได้ว่าเนื่องจากเปลี่ยนเป็นก้าวเท้าขวาออกจากบ้าน ระหว่างทางตอนที่ลงบันได เท้าซ้ายก้าวพลาดกลิ้งลงมาจากบนบันไดจนต้องไปโรงพยาบาล และก็มีความเป็นไปได้ว่าเปลี่ยนเป็นก้าวเท้าขวาออกจากบ้าน จากนั้นหลังจากออกจากบ้าน ไม่ทันระวังเท้าซ้ายเลยไปเหยียบอึหมา”
“และเรื่องพวกนี้ ถ้าหากเขาก้าวเท้าซ้ายก่อนตอนออกจากบ้าน ก็จะสามารถหลบพ้นได้โดยอัตโนมัติ นี่ก็คือทฤษฎีผีเสื้อขยับปีกของศาสตร์ฮวงจุ้ย”
เซียวชูหรันเหมือนจะเข้าใจแล้ว แต่ความจริงนั้นไม่เข้าทฤษฎีฮวงจุ้ยของเย่เฉินเลย
มักจะรู้สึกเหมือนว่าพอมีเหตุผลอยู่บ้าง แต่ก็รู้สึกเหมือนเจือความเหลือเชื่ออยู่หน่อย
ทว่า ส่วนใหญ่แล้วเธอจะเคารพและยำเกรง ต่อสิ่งที่ตัวเองไม่เข้าใจ ดังนั้นก็เลยไม่ได้ตั้งข้อสงสัยใด ๆ เลย
ส่วนเย่เฉินที่อยู่ข้างเธอนั้น ส่วนลึกภายในใจตอนนี้มีความประหม่าและความกังวลอยู่เล็กน้อย
เขาไม่ได้กังวลว่าตอนกลางคืนจะถูกเปิดเผยต่อหน้าครอบครัวของคุณตา แต่มีความรู้สึกที่ซับซ้อนหลังจากจากบ้านเกิดไปนานจนยากที่จะควบคุมตัวเองเอาไว้ได้
ในใจของเขา แม้ว่าจะรู้สึกโทษการกระทำของครอบครัวคุณตาในปีนั้น แต่ในจิตใต้สำนึก ยังคงมีความผูกพันทางสายเลือด กับครอบครัวทางฝั่งนี้ของคุณแม่
คืนนี้ จะเป็นครั้งแรกที่เขาอยู่ใกล้กับพวกเขาขนาดนี้ ในช่วงยี่สิบปีมานี้เลย ในใจประหม่าก็เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ในขณะเดียวกัน คุณตาคุณยายของเย่เฉิน พาลูกสาวลูกชายไม่กี่คน มาถึงอาคารอานปางของแมนฮัตตันแล้ว
นั่งลิฟต์จนมาถึงชั้นบนสุดของอาคารอานปาง คุณท่านถอนหายใจไม่หยุด ทอดถอนใจกับนายหญิงกับเหล่าลูกสาวลูกชายไม่หยุด : “หากว่าเฉิงซียังอยู่ก็คงดี……เธอทุ่มเทสติปัญญาและกำลังกายตั้งมากขนาดนั้นให้กับอาคารหลังนี้ แต่ว่าหลังจากอาคารหลังนี้ได้ใช้จริง ๆ แล้ว เธอยังไม่เคยได้มาเลยสักครั้งเดียว……”
นายหญิงใหญ่ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เอ่ยด้วยความเศร้าใจ : “หากว่าเป็นแบบนั้นจริง ก็คงจะดีมากเลย”
ระหว่างที่สนทนา ลิฟต์ก็มาถึงชั้นบนสุดแล้ว
รุ่นลูกรุ่นหลานโขยงหนึ่ง เดินออกมาจากลิฟต์ติดตามทั้งสองกันเป็นกลุ่ม
เมื่อออกมาจากลิฟต์ชั้นบนสุดของอาคารอานปาง ก็เป็นห้องโถงใหญ่ที่เป็นหน้าต่างยาวจรดพื้นทั้งหมด ในเวลานี้ ถึงขนาดที่ว่าสามารถมองเห็นเมฆก้อนใหญ่นอกหน้าต่างที่ลอยอยู่จากจุดไม่ไกลนักตรงหน้าหน้าต่างได้
ตึกระฟ้าหลังนี้ เป็นตึกที่แม่ของเย่เฉินพยายามเสนอให้ลงทุนและก่อสร้างในปีนั้น ความสูงทั้งหมดสูงถึง 370 เมตร เลยตึกไครสเลอร์และตึกธนาคารยูเอสเอของนครนิวยอร์ก เป็นสิ่งก่อสร้างที่จัดว่าสูงเป็นอันดับที่ 3 ของนครนิวยอร์ก และเป็นทรัพย์สมบัติที่ใหญ่ที่สุด ดีที่สุด และแพงที่สุดของตระกูลอานในแมนฮัตตัน
ในปีนั้นอานเฉิงซียืนกรานที่จะลงทุนก่อสร้างอาคารอานปางด้วยเงินมหาศาล หลัก ๆ แล้วหวังว่าจะใช้ประโยชน์จากสิ่งปลูกสร้างแลนด์มาร์คประเภทนี้ เพื่อสนับสนุนธุรกิจการเงินและประกันที่เธอให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...