คุณท่านพยักหน้า รำพันเสียงเบาในปาก : “ไม่รู้ว่าตอนนี้เฉินเอ๋อจะหน้าตาเหมือนพ่อเขาหรือเหมือนแม่เขา ฉันจำได้ว่าตอนเด็กเฉินเอ๋อเจอเหมือนเฉิงซีมากอยู่หน่อย ?”
นายหญิงใหญ่รีบเอ่ย : “อันที่จริงหน้าตาเหมือนอิงมากกว่าหน่อย ตอนเด็กยังเติบโตไม่เต็มที่ เงาของพ่อแม่ต่างมี แต่ฉันคิดว่าหน้าตามีเสน่ห์เหมือนอิงมากกว่า หลังจากเติบโตแล้วจะต้องหน้าตายิ่งเหมือนอิงแน่นอน เป็นหนุ่มน้อยรูปหล่อเหมือนกับพ่อเขาอย่างแน่นอน”
คุณท่านหยุดชะงักไปเล็กน้อย พลันเอ่ยด้วยความเสียใจ : “อัยหยา……เย่ฉางอิงเอ้ยเย่ฉางอิง……เย่ฉางอิงคนนี้ ดีหมดทุกอย่าง ติดอยู่แค่ไม่สนใจความหวังดีของคนอื่น !”
พูดถึงเรื่องนี้ จู่ ๆ คุณท่านก็เอ่ยด้วยความรู้สึกที่มีความหวั่นไหวอยู่เล็กน้อย : “พวกเธอว่า หากว่าตอนนั้นเขาฟังฉัน แต่งเข้าตระกูลอานอย่างสบายใจ ปฏิบัติตัวตามอานฉี่ซานอย่างฉัน ฐานะตามอานฉี่ซานลูกสาวที่ฉันโปรดปราน ! ฉันสามารถทำให้เย่ฉางอิงได้รับความไม่เป็นธรรมสักนิดที่ตระกูลอานบ้างไหม ? !”
จู่ ๆ คุณท่านก็คลุ้มคลั่ง ทำให้ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
ทุกคนต่างรู้ดี นี่เป็นหลุมอยู่ในใจที่คุณท่านผ่านไปไม่ได้มาตลอด
เขาไม่เข้าใจเลย ด้วยกำลังและความจริงใจของตระกูลอานในปีนั้น เหตุใดเย่ฉางอิงยืนกรานที่จะกลับเย่นจิง
แต่ในใจของคนอื่นนั้นรู้ดีนัก ความคิดของคุณท่านนั้นเอาตนเองเป็นศูนย์กลางมากเกินไป
ตอนที่เขาเผชิญหน้ากับเย่ฉางอิงนั้น มักจะมีความคิดที่ยืนอยู่เหนือทุกคนปรากฏอยู่บ่อย ๆ
ก็เหมือนเป็นเถ้าแก่ใหญ่ที่อยากจะรุกล้ำ อีกฝ่ายไปบริษัทอีกแห่ง สามารถได้กำไรแค่ล้านหนึ่ง แต่เขายินดีที่จะออกสิบล้านถึงขนาดนับหลายสิบล้านเลย
ทั้งหมดนั้น อีกฝ่ายไม่มีเหตุผลใด ๆ ที่ต้องปฏิเสธเขาเลย ในมุมมองของเขา
แต่เขาจะไปนึกถึงได้ที่ไหนกัน เย่ฉางอิงดันไม่ยินดีที่จะยอมรับกิ่งมะกอกของเขาซะอย่างนั้น
สิ่งนี้ทำให้ในใจของคุณท่านรู้สึกพ่ายแพ้เป็นอย่างมากมาแต่ตลอด ถึงขนาดมีพาลโกรธเอาดื้อ ๆ
สิ่งที่ทำให้เขายอมรับไม่ได้เลยยิ่งกว่าคือ ลูกสาวตัดสินใจจะไปด้วยกันกับเย่ฉางอิง นี่ยิ่งทำให้เขาเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ
เดิมทีนั้นอยากจะให้เย่ฉางอิงอยู่กับอานเฉิงซีเพื่อเป็นผลดีต่อทั้งสองฝ่าย เป็นหยกที่ตกผลึกกลืนเป็นแผ่นเดียวกัน ผลลัพธ์เรื่องราวกลับจะพัฒนาไปในทิศทางที่คว้าน้ำเหลว นี่จะให้เขาทนรับไหวได้อย่างไร
และก็เป็นเพราะด้วยเช่นนี้ คุณท่านจึงปฏิบัติต่อเย่ฉางอิงอย่างไม่เป็นมิตรมาตลอด ความสัมพันธ์ของทั้งสอง จึงเหมือนศัตรูก็ไม่ปาน
หลังจากอานเฉิงซีแต่งงานกับเย่ฉางอิงที่เย่นจิง เพียงคุณท่านได้ยินคำว่าเย่ฉางอิงสามคำนี้ก็โมโหสุดขีด จนถึงตอนนี้ก็ยังคงเป็นเช่นนี้
นายหญิงใหญ่ที่อยู่ข้าง ๆ เห็นคุณท่านกำลังโต้เถียงกับตัวเขาเองอีกแล้ว ครั้นแล้วจึงรีบเอ่ยให้คลายกังวล : “พอแล้วฉี่ซาน ฉางอิงก็ไปตั้งนานหลายปีแล้ว คำพูดของคุณแบบนี้น่ะ จากนี้อย่าพูดอีกเลยดีกว่า”
คุณท่านโกรธจนคิ้วดาบขมวดเป็นปม พลันถามกลับด้วยความเดือดดาล : “ก็เขาไม่สนใจความหวังดีของคนอื่น ! สุดท้ายทำร้ายจนเฉิงซีก็ถูกพัวพันไปด้วย ! ลูกสาวของฉันถูกเขาทำร้ายจนตายไปแล้ว ฉันด่าเขาสักสองประโยคไม่ได้หรือ ! ?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...