ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4287
นายหญิงใหญ่เอ่ยเตือนอยู่ข้าง ๆ : “ญ่าหลินกับโฉงชิวอายุห่างกันไม่กี่ปี ปีนี้อายุห้าสิบกว่าปีแล้ว”
“อ้อ……” จู่ ๆ คุณท่านก็ได้สติกลับมา เมื่อครู่ตอนนึกถึงหลี่ญ่าหลิน นึกว่ายังอยู่เมื่อยี่สิบปีก่อน
ไม่นานนัก หลี่ญ่าหลินจึงขึ้นลิฟต์จนมาถึงชั้นบนสุดของอาคารอานปาง ภายใต้การคอยติดตามของพนักงาน
พอเห็นคุณท่าน เขาจึงรีบเดินมาข้างหน้า พร้อมกับเอ่ยด้วยความเคารพ : “ลุงอาน ร่างกายลุงยังแข็งแรงดีอยู่ใช่ไหม ? เดิมทีผมอยากไปเยี่ยมลุงที่ลอสแอนเจลิสด้วยกันกับโฉงชิว แต่สองวันก่อนมีธุระมากนิดหน่อยจริง ๆ ปลีกตัวไปไม่ได้ ขอให้ลุงให้อภัยด้วย !”
คุณท่านสังเกตหลี่ญ่าหลิน พลันเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ : “แกคือญ่าหลิน ?”
หลี่ญ่าหลินชะงักไป มองดูคนอื่น ๆ แล้วมองคุณท่านอีกครั้ง พลันรีบพยักหน้าบอก : “ผมเองครับ ลุงอาน ผมคือญ่าหลิน หลี่ญ่าหลินครับ”
คุณท่านอดไม่ได้ที่จะพูด : “แก……ทำไมตอนนี้แกไปไวเหมือนกับพ่อแกเมื่อสองปีนั้น อาสะใภ้ของแกบอกกับฉันว่าปีนี้แกอายุห้าสิบกว่า ฉันว่าบอกไม่เต็มที่แกก็น่าจะอายุหกสิบกว่าปีแล้วนะ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ทำไมแกถึงทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้ล่ะ”
หลี่ญ่าหลินเอ่ยอย่างเก้อเขิน : “แหะ……หลายปีมานี้ยุ่งแต่กับงานมาตลอด โหมทำงานหนักเกินไป และก็ไม่ใส่ใจการบำรุงรักษาสุขภาพอีกด้วย ก็เลยยิ่งแก่กว่าคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน……”
พูดๆ อยู่ หลี่ญ่าหลินก็เอ่ยอีก : “อ้อ จริงสิ อาหลี่ อาอย่าเห็นว่าเพิ่งจะอายุห้าสิบกว่าปี ผมได้เกษียณก่อนกำหนดแล้วนะ”
คุณท่านก็ยิ่งงงงวย ขมวดคิ้วถาม : “ทำไมไวขนาดนี้ก็เกษียณแล้วล่ะ ?”
หลี่ญ่าหลินยิ้มเจื่อนแล้วเอ่ย : “เดิมทีตั้งใจจะเกษียณปีหน้า หลายปีมานี้ละเลยภรรยากับลูกมากเกินไป พวกเธอโกรธผม สองปีก่อนก็ย้ายไปฮิวสตันแล้ว หากว่าผมไม่รีบเกษียณไปอยู่เป็นเพื่อนพวกเธอ จากนี้เกรงว่าจะตัดขาดความสัมพันธ์กับผมเอาน่ะสิ”
คุณท่านอดไม่ได้ที่จะถาม : “ตั้งใจจะเกษียณปีหน้า ทำไมตอนนี้ก็เกษียณก่อนกำหนดแล้วล่ะ ?”
คุณท่านหัวเราะคิกคัก แล้วเอ่ย : “ฉันเห็นไอ้หนุ่มอย่างแกนี่ มีสภาพที่ทรุดโทรมแบบนี้ ก็รู้แล้วว่าแกน่ะอยากดื่มเองแน่ ๆ ”
ว่าแล้ว เขาจึงเอ่ยกับอานโฉงชิวกับอานข่ายเฟิง : “โฉงชิว ข่ายเฟิง อีกเดี๋ยวพวกแกสองคนดื่มเป็นเพื่อนญ่าหลินหน่อย ส่วนฉันก็ไม่ดื่มแล้วล่ะ”
สองพี่น้องพยักหน้า : “ได้ครับพ่อ”
คุณท่านเห็นความหงอยเหงาที่ยากที่ปิดบังเอาไว้ได้ของญ่าหลินนั่น จึงแสร้งเอ่ยอย่างเคร่งขรึม : “ญ่าหลิน ! มีชีวิตชีวาหน่อย ! ดูสภาพของแกตอนนี้สิ ไม่มีเค้าบุคลิกที่องอาจห้าวหาญของพ่อแกในตอนนั้นเลย !”
หลี่ญ่าหลินรีบยืดตัวตรง เอ่ยด้วยความเคารพ : “ลุงอาน ที่ลุงวิจารณ์คือ……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...