ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4288

คราวนี้อานโฉงชิวมองเวลา พลันเอ่ย : “พ่อครับ เราทานข้าวกันก่อนไหมครับ อีกเดี๋ยวก็ทานไปด้วยคุยไปด้วยบนโต๊ะอาหาร”

“ได้” คุณท่านพยักหน้า : “ทานข้าวก่อน”

ชั้นบนสุดของอาคารอานปาง พื้นที่สิ่งปลูกสร้างเกินสี่พันตารางเมตร กล่าวโดยปกติแล้ว สามารถบรรจุได้อย่างน้อยนับร้อยคน ทว่าทั้งชั้นนี้ ตอนแรกล้วนเป็นคุณท่านใช้อยู่คนเดียว

ในชั้นนี้ ไม่เพียงแต่มีห้องทำงาน ห้องประชุมซึ่งถือเป็นการจัดตึกสำนักงานที่กฎเกณฑ์ปกติพวกนี้ ยังมีสระว่ายน้ำ ห้องออกกำลังกาย ห้องกายภาพบำบัด รวมถึงห้องอาหาร และอุปกรณ์อำนวยความสะดวกในชีวิตอื่น ๆ

อันที่จริง ตอนนั้นคุณท่านไม่ได้ตั้งใจจะใช้พื้นที่ใหญ่ขนาดนี้เป็นสถานที่ทำงานของตัวเอง แต่ตอนที่อานเฉิงซีลูกสาวคนโตกำลังวางแผนตึกหลังนี้อยู่ ก็เหลือชั้นนี้เอาไว้ให้เขา และดำเนินการตบแต่งภายในตามความชอบของเขาด้วยตนเอง ดังนั้น คุณท่านจึงมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับที่นี่เป็นอย่างมาก

จากนั้น ทุกคนเดินไปนั่งที่ร้านอาหารจีนที่อยู่ทางใต้ของชั้นบนสุด แม้ว่าหลี่ญ่าหลินจะมีความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลอาน แต่ก็หลายปีแล้วที่ไม่ได้มาที่นี่ เห็นว่าทั่วทุกแห่งที่นี่ล้วนใหม่เอี่ยมเป็นอย่างมาก ในใจจึงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

เขาจึงกระซิบถามอานโฉงชิวอย่างอดไม่ได้ : “โฉงชิว ตึกหลังนี้ของตระกูลแก เริ่มใช้อย่างน้อยก็ยี่สิบสามสิบปีแล้วใช่ไหม ? ทำไมถึงยังรักษาได้ใหม่ขนาดนี้ ?”

อานโฉงชิวกระซิบตอบ : “กำลังทรัพย์ของตระกูลอานนั้นเจริญรุ่งเรือง ดังนั้นจึงรักษาทั่วทุกส่วนของตึกระฟ้าหลังนี้ได้ไว้ดีมาก โดยพื้นฐานแล้วทุกสองถึงสามปี ก็จะตกแต่งใหม่อีกครั้งหนึ่ง ชั้นนี้จะมีผู้เชี่ยวชาญรักษาทุกวัน ตั้งแต่พี่สาวฉันเสียไป คุณท่านก็สั่งคำสั่งตายตัวเอาไว้ ไม่อนุญาตให้เปลี่ยนรูปแบบทั้งหมดของที่นี่ ดังนั้นของทั้งหมดที่นายเห็นในชั้นนี้ มีของสำรองที่ใหม่เอี่ยมอย่างน้อยสักสองสามชุด มีของที่หยุดผลิตไปแล้ว ยังควักเงินจำนวนมากเชิญช่างฝีมือมาแกะสลักซ้ำโดยเฉพาะ”

ว่าแล้ว อานโฉงชิวก็ชี้ไปที่พรมบนระเบียง พลันเอ่ย : “พรมอันนี้ที่อยู่ใต้เท้าของนาย เป็นของที่ช่างฝีมืออิหร่านถักทอด้วยตัวเอง พอ ๆ กันกับที่ต่อมามัสยิดใหญ่ที่อาบูดาบีใช้ประเภทนั้น ค่าสร้างต่อหนึ่งตารางเมตรก็เกือบหนึ่งหมื่นดอลลาร์สหรัฐ ตอนแรกคุณท่านให้คนเชิญช่างฝีมือร้อยกว่าคนจากอิหร่านในคราวเดียว ถักทอพรมผืนนั้นตามที่พี่สาวทิ้งไว้ให้ณ ตอนนั้นสิบกว่าชุด เปลี่ยนปีละครั้ง”

ในระหว่างที่พูดคุย ทุกคนก็ทยอยมาถึงร้านอาหารจีน คุณท่านร้องทักให้หลี่ญ่าหลินมาข้างหน้า ให้หลี่ญ่าหลินนั่งติดกับเขา

เนื่องจากอานข่ายเฟิงได้แจ้งล่วงหน้าไปตั้งนานแล้ว ดังนั้นพอทุกคนเพิ่งจะนั่งลงประจำที่ พนักงานบริการก็ทยอยยกอาหารที่เตรียมไว้เรียบร้อยมาทันที

อานข่ายเฟิงเป็นคนที่ให้คนเอาเหล้าขาวมาขวดหนึ่ง ตั้งใจจะดื่มไม่กี่แก้วเป็นเพื่อนหลี่ญ่าหลินกับพี่ใหญ่ด้วยกัน

คุณท่านดูเหมือนจะเป็นห่วงสภาพที่ยากลำบากของหลี่ญ่าหลินในขณะนี้เป็นอย่างมาก จึงเอาแต่ถามเขาว่าช่วงนี้เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น