ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4291

เหตุผลที่ผู้คนเรียกเขาว่าหลิวเซิง ก็เพราะเขามีมูลนิธิเพื่อการกุศลที่ดีอย่างยิ่งบนเกาะฮ่องกง ในสายตาของผู้คนบนเกาะฮ่องกง หลิวเจียฮุยเป็นคนร่ำรวย อีกทั้งยังใจจิตดีมีเมตตา แถมยังดูเป็นสุภาพบุรุษอย่างมาก ดังนั้นทุกคนจึงเรียกเขาว่าหลิวเซิง

หลายปีที่ผ่านมา หลิวเจียฮุยมีเรื่องราวรักๆใคร่มากมายบนเกาะฮ่องกง อีกทั้งผู้หญิงทุกคนที่มีความสัมพันธ์กับเขา ต่อให้ท้ายที่สุดจะจบความสัมพันธ์ลง ก็ยังคงยกย่องเขาว่าเป็นผู้ชายที่ดีที่หายาก

คนร่ำรวยนิสัยเจ้าชู้นั้นมีอยู่มากมาย แต่ถ้าจะให้ทำได้แบบเขาก็แทบจะหาได้นับคน

ตอนนี้เป็นเวลาดึกที่เกาะฮ่องกง หลิวเจียฮุยสวมเสื้อคลุมผ้าไหมนั่งอยู่ในห้องหนังสือของเขา และเห็นข้อความที่พ่อบ้านส่งมาให้แล้ว

เขาเปิดมันดูคร่าวๆ ก่อนที่ท่าทางการแสดงออกจะเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราดขึ้นมา และพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันตามหาตั้งหลายปีก็ยังไม่พบเบาะแสเกี่ยวกับเขา คิดไม่ถึงเลยว่าไอ้สารเลวนี่จะซ่อนตัวอยู่ในไชน่าทาวน์และเปิดร้านอาหาร! อีกทั้งสภาพของเขาตอนนี้ดูแล้วช่างอดสูจริงๆ! แม้ว่าฉันจะเจอเขาต่อหน้า ก็คงจำไม่ได้!"

พ่อบ้านรีบกล่าวว่า “คุณชาย เฉินจ้างโจงผู้นี้หลบซ่อนตัวไว้ได้ดีมาก ว่ากันว่าเขาแทบจะไม่โกนหนวดเลยมากว่า 20 ปี ผมของเขาก็ยาวขึ้นด้วย บุคลิกเองก็ถูกเก็บไปไม่น้อย หากไม่ใช่เพราะตำรวจในสหรัฐฯ สืบข้อมูลของเขาในครั้งนี้ พวกเราก็คงยากที่จะหาร่องรอยของเขาได้จริงๆ"

หลิวเจียฮุยขมวดคิ้วและถามว่า "ทำไมตำรวจอเมริกันถึงสืบเรื่องเขา? เขาก่ออาชญากรรมในสหรัฐอเมริกาหรือไง?"

พ่อบ้านกล่าวว่า “ตามที่สายรายงานมา เมื่อสองวันก่อนหน้านี้มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในนิวยอร์ก ดูเหมือนตำรวจจะสงสัยในตัวเขาประกอบกับเขาเป็นพวกลักลอบในสหรัฐอเมริกา ดังนั้นตำรวจอเมริกันจึงหาทางตรวจสอบตัวตนของเขา และสืบหาข้อมูลของเขาเมื่อก่อนหน้านี้ในเกาะฮ่องกง”

หลิวเจียฮุยกัดฟันพูดว่า “ไอ้คนสมควรตาย ฉันคิดมาตลอดว่าด้วยสติปัญญาของเขา เขาจะต้องไปซื้อตัวตนใหม่อย่างแน่นอนและทำในสิ่งที่เขาถนัดที่สุดอย่างด้านการเงินหรือหุ้น จากนั้นก็พยายามที่จะตั้งตัวอีกครั้ง คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะไปเปิดร้านห่านย่างโทรมๆ แบบนี้ ช่างเป็นไอ้ขี้แพ้จริงๆ!”

อันที่จริงหลิวเจียฮุยไม่ได้อ่อนโยนเหมือนอย่างรูปลักษณ์ภายนอกหรืออย่างที่สายตาของคนภายนอกมองเขา