ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4291
เหตุผลที่ผู้คนเรียกเขาว่าหลิวเซิง ก็เพราะเขามีมูลนิธิเพื่อการกุศลที่ดีอย่างยิ่งบนเกาะฮ่องกง ในสายตาของผู้คนบนเกาะฮ่องกง หลิวเจียฮุยเป็นคนร่ำรวย อีกทั้งยังใจจิตดีมีเมตตา แถมยังดูเป็นสุภาพบุรุษอย่างมาก ดังนั้นทุกคนจึงเรียกเขาว่าหลิวเซิง
หลายปีที่ผ่านมา หลิวเจียฮุยมีเรื่องราวรักๆใคร่มากมายบนเกาะฮ่องกง อีกทั้งผู้หญิงทุกคนที่มีความสัมพันธ์กับเขา ต่อให้ท้ายที่สุดจะจบความสัมพันธ์ลง ก็ยังคงยกย่องเขาว่าเป็นผู้ชายที่ดีที่หายาก
คนร่ำรวยนิสัยเจ้าชู้นั้นมีอยู่มากมาย แต่ถ้าจะให้ทำได้แบบเขาก็แทบจะหาได้นับคน
ตอนนี้เป็นเวลาดึกที่เกาะฮ่องกง หลิวเจียฮุยสวมเสื้อคลุมผ้าไหมนั่งอยู่ในห้องหนังสือของเขา และเห็นข้อความที่พ่อบ้านส่งมาให้แล้ว
เขาเปิดมันดูคร่าวๆ ก่อนที่ท่าทางการแสดงออกจะเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราดขึ้นมา และพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันตามหาตั้งหลายปีก็ยังไม่พบเบาะแสเกี่ยวกับเขา คิดไม่ถึงเลยว่าไอ้สารเลวนี่จะซ่อนตัวอยู่ในไชน่าทาวน์และเปิดร้านอาหาร! อีกทั้งสภาพของเขาตอนนี้ดูแล้วช่างอดสูจริงๆ! แม้ว่าฉันจะเจอเขาต่อหน้า ก็คงจำไม่ได้!"
พ่อบ้านรีบกล่าวว่า “คุณชาย เฉินจ้างโจงผู้นี้หลบซ่อนตัวไว้ได้ดีมาก ว่ากันว่าเขาแทบจะไม่โกนหนวดเลยมากว่า 20 ปี ผมของเขาก็ยาวขึ้นด้วย บุคลิกเองก็ถูกเก็บไปไม่น้อย หากไม่ใช่เพราะตำรวจในสหรัฐฯ สืบข้อมูลของเขาในครั้งนี้ พวกเราก็คงยากที่จะหาร่องรอยของเขาได้จริงๆ"
หลิวเจียฮุยขมวดคิ้วและถามว่า "ทำไมตำรวจอเมริกันถึงสืบเรื่องเขา? เขาก่ออาชญากรรมในสหรัฐอเมริกาหรือไง?"
พ่อบ้านกล่าวว่า “ตามที่สายรายงานมา เมื่อสองวันก่อนหน้านี้มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในนิวยอร์ก ดูเหมือนตำรวจจะสงสัยในตัวเขาประกอบกับเขาเป็นพวกลักลอบในสหรัฐอเมริกา ดังนั้นตำรวจอเมริกันจึงหาทางตรวจสอบตัวตนของเขา และสืบหาข้อมูลของเขาเมื่อก่อนหน้านี้ในเกาะฮ่องกง”
หลิวเจียฮุยกัดฟันพูดว่า “ไอ้คนสมควรตาย ฉันคิดมาตลอดว่าด้วยสติปัญญาของเขา เขาจะต้องไปซื้อตัวตนใหม่อย่างแน่นอนและทำในสิ่งที่เขาถนัดที่สุดอย่างด้านการเงินหรือหุ้น จากนั้นก็พยายามที่จะตั้งตัวอีกครั้ง คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะไปเปิดร้านห่านย่างโทรมๆ แบบนี้ ช่างเป็นไอ้ขี้แพ้จริงๆ!”
อันที่จริงหลิวเจียฮุยไม่ได้อ่อนโยนเหมือนอย่างรูปลักษณ์ภายนอกหรืออย่างที่สายตาของคนภายนอกมองเขา
ดังนั้น เขายังบอกกับผู้หญิงของเขาด้วยว่าตราบใดที่เฉินจ้างโจงยังปฏิบัติตามข้อตกลงและไม่กลับมายังเกาะฮ่องกงอีก ตนก็จะปล่อยให้อีกฝ่ายมีชีวิตรอด
แต่ว่า
พริบตาก็มีโอกาสดีเกิดขึ้นให้ตนเองไม่ทรยศต่อคำสัญญา อีกทั้งยังเติมเต็มความปรารถนาได้ด้วย
ดังนั้น หลังจากอ่านข้อมูลพวกนั้นแล้ว เขาก็เอ่ยเยาะเย้ยว่า "ในเมื่อตำรวจอเมริกันรู้ว่าเขาเป็นผู้อพยพผิดกฎหมาย ตามกฎหมายของอเมริกา ตำรวจพวกนั้นก็น่าจะส่งตัวเขากลับประเทศใช่ไหม?"
"ใช่ครับ" พ่อบ้านเอ่ย "ภายใต้สถานการณ์ปกติ เขาควรจะถูกส่งตัวกลับประเทศที่จากมา ดังนั้นในเมื่อเขามาจากเกาะฮ่องกง อย่างนั้นถ้าต้องถูกส่งตัวกลับ ก็น่าจะต้องถูกส่งตัวกลับเกาะฮ่องกงด้วย"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...