เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า "ช่องวีไอพี วันนี้พวกเราจะดูการแสดงในห้องวีไอพี"
เซียวชูหรันถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไมถึงต้องดูให้ห้องส่วนตัวละคะ? จะต้องใช้เงินไม่น้อยแน่เลยใช่ไหม?”
เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า "คอนเสิร์ตของคุณหนูกู้ครั้งนี้ไม่ได้เปิดขายห้องส่วนตัว ดังนั้นห้องส่วนตัวทั้งหมดด้านบนจึงว่างเปล่า ดังนั้นห้องส่วนนี้ก็ให้พวกเราใช้โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย อีกทั้งถ้าเราไปที่ห้องส่วนตัวเพื่อดูการแสดง เราก็จะสามารถประหยัดตั๋วภายในสถานที่ของผู้จัดไปได้สองใบ ที่สุดแล้วเธอมีแฟน ๆ มากมาย ตั๋วเพิ่มมาอีกสองใบก็แปลว่าสามารถเพิ่มคนเข้ามาได้อีกสองคนได้”
เซียวชูหรันพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินตามเย่เฉินลงจากรถ
เมื่อเฉินตัวตัวเห็นเย่เฉิน เขาก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างสุภาพและพูดว่า "อาจารย์เย่ คุณมาแล้ว"
พูดจบ เขาก็มองไปที่เซียวชูหรัน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "สวัสดีนายหญิงเย่ พวกเราพบกันอีกแล้ว"
ตั้งแต่ที่เย่เฉินได้พบกับกู้ชิวอี๋อีกครั้งและพาเซียวชูหรันไปทานข้าวกับกู้ชิวอี๋ นั่นคือตอนที่เฉินตัวตัวได้พบกับเซียวชูหรัน
เซียวชูหรันเองก็จำเธอได้และรีบพูดว่า "สวัสดีคุณหนูเฉิน! ครั้งนี้ลำบากคุณแล้ว"
"ที่ไหนกัน ที่ไหนกัน" เฉินตัวตัวกล่าวอย่างจริงจัง "อาจารย์เย่ช่วยพวกเราเอาไว้มาก เป็นพวกเราที่สร้างปัญหาให้กับอาจารย์เย่ต่างหาก"
พูดไป เฉินตัวตัวก็จงใจกล่าวเสริมว่า “นายหญิงเย่ ครั้งนี้เป็นเพราะเรื่องของฮวงจุ้ยก็เลยรบกวนอาจารย์เย่ต้องไปถึงนิวยอร์ก และรบกวนเวลาของคุณกับอาจารย์เย่ คุณอย่าได้ถือสาเลยนะคะ”
ที่นี่ ทางเข้าและทางออกตลอดจนสิ่งอำนวยความสะดวกและทางเดินต่าง ๆ ถูกแยกออกจากผู้ชมด้านล่างโดยสิ้นเชิง ซึ่งรับประกันความเป็นส่วนตัวของแขกวีไอพีเป็นอย่างมาก
เพราะคอนเสิร์ตในคืนนี้มีเพียงห้องวีไอพีของเย่เฉิน เซียวชูหรัน และตายายสองห้องเท่านั้น ส่วนห้องอื่น ๆ ไม่ได้เปิดให้คนทั่วไป ดังนั้นที่ชั้นนี้จึงมีเจ้าหน้าที่น้อยอย่างยิ่ง มีก็แค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ทางเข้าและทางออก หลังจากเข้าไปก็ว่างเปล่าและไม่เห็นพนักงานเลย
นี่เองก็เป็นจุดประสงค์ของกู้ชิวอี๋ด้วยเช่นกัน นั่นเพราะเย่เฉินชอบทำตัวไม่เป็นที่สะดุดตา อีกทั้งตระกูลอานเองก็เป็นบุคคลสาธารณะ ดังนั้นจึงต้องมีการรับประกันความเป็นส่วนตัวอย่างเพียงพอ ยิ่งมีพนักงานน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งมีเรื่องเปิดเผยออกไปน้อยลงเท่านั้น
เฉินตัวตัวนำเย่เฉินและเซียวชูหรันไปที่ห้องตรงกลาง เมื่อประตูเปิดออก ด้านในก็แทบจะคล้ายห้องสวีทสุดหรูในโรงแรม
ทันทีที่เข้าประตูไป ในนั้นก็มีโถงต้อนรับที่หรูหราพร้อมมินิบาร์ บนเคาน์เตอร์บาร์ของมินิบาร์เต็มไปด้วยผลไม้สด ของหวาน และของว่าง อีกทั้งยังมีชั้นวางไวน์อยู่ด้านหลังซึ่งเต็มไปด้วยเครื่องดื่มระดับไฮเอนด์มากมาย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...