ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4295
เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า "ช่องวีไอพี วันนี้พวกเราจะดูการแสดงในห้องวีไอพี"
เซียวชูหรันถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไมถึงต้องดูให้ห้องส่วนตัวละคะ? จะต้องใช้เงินไม่น้อยแน่เลยใช่ไหม?”
เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า "คอนเสิร์ตของคุณหนูกู้ครั้งนี้ไม่ได้เปิดขายห้องส่วนตัว ดังนั้นห้องส่วนตัวทั้งหมดด้านบนจึงว่างเปล่า ดังนั้นห้องส่วนนี้ก็ให้พวกเราใช้โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย อีกทั้งถ้าเราไปที่ห้องส่วนตัวเพื่อดูการแสดง เราก็จะสามารถประหยัดตั๋วภายในสถานที่ของผู้จัดไปได้สองใบ ที่สุดแล้วเธอมีแฟน ๆ มากมาย ตั๋วเพิ่มมาอีกสองใบก็แปลว่าสามารถเพิ่มคนเข้ามาได้อีกสองคนได้”
เซียวชูหรันพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินตามเย่เฉินลงจากรถ
เมื่อเฉินตัวตัวเห็นเย่เฉิน เขาก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างสุภาพและพูดว่า "อาจารย์เย่ คุณมาแล้ว"
พูดจบ เขาก็มองไปที่เซียวชูหรัน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "สวัสดีนายหญิงเย่ พวกเราพบกันอีกแล้ว"
ตั้งแต่ที่เย่เฉินได้พบกับกู้ชิวอี๋อีกครั้งและพาเซียวชูหรันไปทานข้าวกับกู้ชิวอี๋ นั่นคือตอนที่เฉินตัวตัวได้พบกับเซียวชูหรัน
เซียวชูหรันเองก็จำเธอได้และรีบพูดว่า "สวัสดีคุณหนูเฉิน! ครั้งนี้ลำบากคุณแล้ว"
"ที่ไหนกัน ที่ไหนกัน" เฉินตัวตัวกล่าวอย่างจริงจัง "อาจารย์เย่ช่วยพวกเราเอาไว้มาก เป็นพวกเราที่สร้างปัญหาให้กับอาจารย์เย่ต่างหาก"
พูดไป เฉินตัวตัวก็จงใจกล่าวเสริมว่า “นายหญิงเย่ ครั้งนี้เป็นเพราะเรื่องของฮวงจุ้ยก็เลยรบกวนอาจารย์เย่ต้องไปถึงนิวยอร์ก และรบกวนเวลาของคุณกับอาจารย์เย่ คุณอย่าได้ถือสาเลยนะคะ”
ที่นี่ ทางเข้าและทางออกตลอดจนสิ่งอำนวยความสะดวกและทางเดินต่าง ๆ ถูกแยกออกจากผู้ชมด้านล่างโดยสิ้นเชิง ซึ่งรับประกันความเป็นส่วนตัวของแขกวีไอพีเป็นอย่างมาก
เพราะคอนเสิร์ตในคืนนี้มีเพียงห้องวีไอพีของเย่เฉิน เซียวชูหรัน และตายายสองห้องเท่านั้น ส่วนห้องอื่น ๆ ไม่ได้เปิดให้คนทั่วไป ดังนั้นที่ชั้นนี้จึงมีเจ้าหน้าที่น้อยอย่างยิ่ง มีก็แค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ทางเข้าและทางออก หลังจากเข้าไปก็ว่างเปล่าและไม่เห็นพนักงานเลย
นี่เองก็เป็นจุดประสงค์ของกู้ชิวอี๋ด้วยเช่นกัน นั่นเพราะเย่เฉินชอบทำตัวไม่เป็นที่สะดุดตา อีกทั้งตระกูลอานเองก็เป็นบุคคลสาธารณะ ดังนั้นจึงต้องมีการรับประกันความเป็นส่วนตัวอย่างเพียงพอ ยิ่งมีพนักงานน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งมีเรื่องเปิดเผยออกไปน้อยลงเท่านั้น
เฉินตัวตัวนำเย่เฉินและเซียวชูหรันไปที่ห้องตรงกลาง เมื่อประตูเปิดออก ด้านในก็แทบจะคล้ายห้องสวีทสุดหรูในโรงแรม
ทันทีที่เข้าประตูไป ในนั้นก็มีโถงต้อนรับที่หรูหราพร้อมมินิบาร์ บนเคาน์เตอร์บาร์ของมินิบาร์เต็มไปด้วยผลไม้สด ของหวาน และของว่าง อีกทั้งยังมีชั้นวางไวน์อยู่ด้านหลังซึ่งเต็มไปด้วยเครื่องดื่มระดับไฮเอนด์มากมาย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...