ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4296
ผ่านมินิบาร์มาก็เป็นโซฟาสองตัวที่ตั้งตรงข้ามกันถูกวางไว้อยู่ตรงกลาง และถัดจากโถงต้อนรับ ก็ยังมีโซฟาที่ตัวหนึ่งสูงตัวหนึ่งต่ำสองแถวหันหน้าไปทางหน้าต่างจรดพื้นบานใหญ่ ซึ่งเป็นพื้นที่สำหรับชมคอนเสิร์ต
เฉินตัวตัวเอ่ยแนะนำเย่เฉินและเซียวชูหรัน "อาจารย์เย่ นายหญิงเย่ ห้องนี้ล้วนมีการติดตั้งฉนวนกันเสียงพิเศษ คนห้องข้างๆ จะไม่สามารถรบกวนคุณได้ หน้าต่างบานสูงพื้นจรดเพดานด้านหน้าก็เป็นกระจกทางเดียว ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลกับการมองเห็นจากภายนอก”
เซียวชูหรานเอ่ยด้วยความเป็นกังวล "คุณหนูเฉิน ฉนวนกันเสียงที่นี่ดีมากอีกทั้งยังมีกระจกบานใหญ่มาก อย่างนั้นประสิทธิภาพเสียงจากการฟังคอนเสิร์ตจะได้รับผลกระทบหรือไม่?"
เซียวชูหรันเป็นแฟนตัวยงของกู้ชิวอี๋ สำหรับเธอแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในการชมคอนเสิร์ตของกู้ชิวอี๋คือเอฟเฟกต์ภาพและเสียง หากเอฟเฟกต์ภาพและเสียงตกลงไปอย่างมาก ต่อให้อยู่ในห้องวีไอพีอันหรูหราก็ถือว่าน่าเสียดายอย่างยิ่ง
เฉินตัวตัวมองออกถึงความกังวลของเซียวชูหรันและชี้ไปที่มุมบนซ้ายขวาของหน้าต่างบานจรดพื้นและด้านข้าง ด้านบนของโซฟา และกล่าวกับเธอว่า "คุณเซียวไม่ต้องกังวลกับภาพและเสียง อย่างที่เมื่อครู่คุณเอ่ย ห้องนี้มีฉนวนกันเสียงและกระจกทางเดียวเองก็ค่อนข้างหนา ดังนั้นเมื่อดูคอนเสิร์ตจากที่นี่ เสียงภายนอกก็จะเบาลงไปมาก ดังนั้น ในห้องนี้จึงมีการติดตั้งลำโพงเซอร์ราวด์ 7.4.4 เสียงของคอนเสิร์ตจะส่งมาโดยตรงผ่านลำโพงนี้ซึ่งสามารถกรองเสียงรบกวนของการแสดงสดได้อย่างมีประสิทธิภาพ อีกทั้งคุณจะได้ประสบการณ์ที่ดื่มด่ำมากขึ้นและยังสามารถปรับระดับเสียงได้ เอฟเฟกต์ภาพและเสียงโดยรวมแล้วดีกว่าในสนาม"
เซียวชูหรันถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า "อย่างนั้นฉันก็โล่งใจ ... "
เฉินตัวตัวพยักหน้าพูดกับทั้งสองว่า "อาจารย์เย่ นายหญิงเย่ พนักงานของเราเตรียมเครื่องดื่มและของหวานเอาไว้ให้แล้ว ในห้องเองก็ยังมีห้องน้ำในตัว ดังนั้นหลังจากการแสดงเริ่มขึ้น เพื่อเพิ่มประสบการณ์การรับชมของคุณ พนักงานเสิร์ฟจะไม่เข้ามารบกวนพวกคุณก่อน หากคุณสองคนต้องการอะไรก็สามารถกดกริ่งได้โดยตรง แล้วเจ้าหน้าที่ของเราจะมาในทันที นอกจากนี้คุณท่านสองได้โปรดพยายามอย่าออกไประหว่างการแสดงแ เนื่องจากด้านนอกไม่มีพนักงานและจะมีเสียงดังตอนเริ่มการแสดง หากเกิดกรณีฉุกเฉินอาจตอบสนองได้ยาก”
หลังจากที่เฉินตัวตัวออกไปแล้ว เย่เฉินก็นั่งบนโซฟาในบริเวณโถงต้อนรับอย่างฟุ้งซ่านเล็กน้อย เมื่อเขาคิดว่าตายายของตนจะมาถึงในอีกสิบนาที ในใจของเขาก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาอีกครั้ง
เซียวชูหรันเห็นว่าท่าทางของเย่เฉินในตอนนี้ออกจะผิดปกติอยู่บ้าง ดังนั้นเธอจึงนั่งลงข้างเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “ที่รักคุณเป็นอะไรไป? ไม่สบายหรือเปล่า?”
เย่เฉินยิ้มน้อยๆและกล่าวว่า "ไม่กี่วันนี้วิ่งไปมาระหว่างสองประเทศ บางทีอาจจะเหนื่อยนิดหน่อย"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...