ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4297
เซียวชูหรันโทษตัวเองอยู่บ้างและพูดว่า "ถ้ารู้แบบนี้วันนี้พวกเราไม่ขับรถมาที่นี่แล้ว คุณต้องขับรถมาตลอดทางคงจะเหนื่อยเช่นกันแย่ อีกทั้งยังต้องพาฉันไปทุกที่...”
พูดจบ เธอก็รีบพูดขึ้นว่า "หรือพรุ่งนี้พวกเราจะไม่ไปไหนเลยดี พักผ่อนสบายๆในโรงแรมเถอะ แล้วพรุ่งนี้ฉันเป็นคนขับรถกลับให้เอง"
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “วางใจเถอะคุณภรรยา ผมรู้แล้ว”
ตอนแรก เซียวชูหรันคิดว่าเย่เฉินกำลังฝืนตัวเอง ดังนั้นเธอจึงจับมือเขาและพูดเบา ๆ ว่า "ที่รัก จากนี้ไปถ้าคุณรู้สึกเหนื่อยจะต้องบอกฉันล่วงหน้า พวกเราสามารถเปลี่ยนแปลงแผนเป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้น แต่สุขภาพของเราจะต้องมาเป็นอันดับแรก”
เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ และพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องกังวล คุณภรรยา ผมรู้”
เซียวชูหรันพิงไหล่ของเย่เฉินเล็กน้อยและกระซิบเอ่ย "อีกเดี๋ยวพวกเราลดเสียงลงหน่อย ถ้าคุณเหนื่อยคุณก็สามารถนอนพักที่นี่สักครู่"
เมื่อเย่เฉินเห็นว่าเซียวชูหรานเป็นห่วงตัวเองมาก เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งอยู่บ้าง เขาโอบเธอไว้ในอ้อมแขนน้อยๆ ในใจของเขาเองก็รู้สึกปลอดภัยมากขึ้น
ประมาณสิบนาทีต่อมา เย่เฉินที่มีประสาทหูอันเฉียบแหลมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมา
เมื่อฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ เขาก็ได้ยินเสียงของเฉินตัวตัวเอ่ยว่า "คุณตาอาน คุณยายอาน นี่คือห้องที่จัดเอาไว้ให้คุณในคืนนี้!"
ในเวลานี้ เย่เฉินได้ยินเสียงที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกประหลาดดังนั้น คุณยายของเขายิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า “ขอบคุณเธอแล้วเสี่ยวเฉิน ช่วยขอบคุณหนานหนานให้เราด้วยนะ ครั้งนี้ลำบากพวกเธอไม่น้อยเลยแน่ๆ!”
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงของคุณยายมาหลายปีแล้ว แต่เย่เฉินก็จำมันได้ในคราวเดียว
คุณท่านใหญ่พูดด้วยรอยยิ้มว่า "ถูกต้องถูกต้อง ภรรยาวิจารณ์ได้ถูก"
เฉินตัวตัวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองช่างดีมาก ไม่เหมือนปู่ย่าของฉันที่ทะเลาะกันทุกวันไม่มีใครยอมใครเลย”
คุณท่านใหญ่หัวเราะและพูดว่า "อย่างนั้นนั่นคือปัญหาของปู่ของคุณ ผู้ชายคนหนึ่ง หากต้องการใช้ชีวิตอย่างผ่อนคลายและมีความสุข เขาก็ต้องปล่อยให้ภรรยาเป็นฝ่ายพูด"
"ใช่ค่ะ!" เฉินตัวตัวหัวเราะและพูดว่า "รอให้กลับไปแล้ว ฉันจะบอกความลับของคุณกับเขา ให้เขาเรียนรู้สักนิด!"
ในขณะที่พูดติดตลก เฉินตัวตัวก็พาคนตระกูลอานเข้าไปในห้อง หลังจากแนะนำสถานการณ์ทั่วไปของห้องให้พวกเขาฟังแล้ว เธอก็พูดกับฝูงชนว่า “การแสดงยังเหลือเวลาอีก 40 นาทีถึงจะเริ่ม คุณสามารถพักผ่อนก่อนได้ ตอนนี้ผู้ชมกำลังจะเข้างานแล้ว ฉันจะไปดูว่ามีอะไรที่ฉันช่วยได้หรือไม้ หากต้องการอะไรระหว่างที่พักอยู่ก็แค่กดกริ่งเพื่อเรียกเจ้าหน้าที่บริการหรือโทรหาฉัน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...