เซียวชูหรันโทษตัวเองอยู่บ้างและพูดว่า "ถ้ารู้แบบนี้วันนี้พวกเราไม่ขับรถมาที่นี่แล้ว คุณต้องขับรถมาตลอดทางคงจะเหนื่อยเช่นกันแย่ อีกทั้งยังต้องพาฉันไปทุกที่...”
พูดจบ เธอก็รีบพูดขึ้นว่า "หรือพรุ่งนี้พวกเราจะไม่ไปไหนเลยดี พักผ่อนสบายๆในโรงแรมเถอะ แล้วพรุ่งนี้ฉันเป็นคนขับรถกลับให้เอง"
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “วางใจเถอะคุณภรรยา ผมรู้แล้ว”
ตอนแรก เซียวชูหรันคิดว่าเย่เฉินกำลังฝืนตัวเอง ดังนั้นเธอจึงจับมือเขาและพูดเบา ๆ ว่า "ที่รัก จากนี้ไปถ้าคุณรู้สึกเหนื่อยจะต้องบอกฉันล่วงหน้า พวกเราสามารถเปลี่ยนแปลงแผนเป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้น แต่สุขภาพของเราจะต้องมาเป็นอันดับแรก”
เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ และพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องกังวล คุณภรรยา ผมรู้”
เซียวชูหรันพิงไหล่ของเย่เฉินเล็กน้อยและกระซิบเอ่ย "อีกเดี๋ยวพวกเราลดเสียงลงหน่อย ถ้าคุณเหนื่อยคุณก็สามารถนอนพักที่นี่สักครู่"
เมื่อเย่เฉินเห็นว่าเซียวชูหรานเป็นห่วงตัวเองมาก เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งอยู่บ้าง เขาโอบเธอไว้ในอ้อมแขนน้อยๆ ในใจของเขาเองก็รู้สึกปลอดภัยมากขึ้น
ประมาณสิบนาทีต่อมา เย่เฉินที่มีประสาทหูอันเฉียบแหลมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมา
เมื่อฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ เขาก็ได้ยินเสียงของเฉินตัวตัวเอ่ยว่า "คุณตาอาน คุณยายอาน นี่คือห้องที่จัดเอาไว้ให้คุณในคืนนี้!"
ในเวลานี้ เย่เฉินได้ยินเสียงที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกประหลาดดังนั้น คุณยายของเขายิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า “ขอบคุณเธอแล้วเสี่ยวเฉิน ช่วยขอบคุณหนานหนานให้เราด้วยนะ ครั้งนี้ลำบากพวกเธอไม่น้อยเลยแน่ๆ!”
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงของคุณยายมาหลายปีแล้ว แต่เย่เฉินก็จำมันได้ในคราวเดียว
คุณท่านใหญ่พูดด้วยรอยยิ้มว่า "ถูกต้องถูกต้อง ภรรยาวิจารณ์ได้ถูก"
เฉินตัวตัวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองช่างดีมาก ไม่เหมือนปู่ย่าของฉันที่ทะเลาะกันทุกวันไม่มีใครยอมใครเลย”
คุณท่านใหญ่หัวเราะและพูดว่า "อย่างนั้นนั่นคือปัญหาของปู่ของคุณ ผู้ชายคนหนึ่ง หากต้องการใช้ชีวิตอย่างผ่อนคลายและมีความสุข เขาก็ต้องปล่อยให้ภรรยาเป็นฝ่ายพูด"
"ใช่ค่ะ!" เฉินตัวตัวหัวเราะและพูดว่า "รอให้กลับไปแล้ว ฉันจะบอกความลับของคุณกับเขา ให้เขาเรียนรู้สักนิด!"
ในขณะที่พูดติดตลก เฉินตัวตัวก็พาคนตระกูลอานเข้าไปในห้อง หลังจากแนะนำสถานการณ์ทั่วไปของห้องให้พวกเขาฟังแล้ว เธอก็พูดกับฝูงชนว่า “การแสดงยังเหลือเวลาอีก 40 นาทีถึงจะเริ่ม คุณสามารถพักผ่อนก่อนได้ ตอนนี้ผู้ชมกำลังจะเข้างานแล้ว ฉันจะไปดูว่ามีอะไรที่ฉันช่วยได้หรือไม้ หากต้องการอะไรระหว่างที่พักอยู่ก็แค่กดกริ่งเพื่อเรียกเจ้าหน้าที่บริการหรือโทรหาฉัน”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...