ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 43

บทที่ 43 คนที่มานั้นไม่ได้มาดี

เซียวชูหรันก็รู้สึกสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เหมือนกัน

อันแรกคือBMW520 ของเย่เฉิน ทำไมถึงแรงกว่าBMW540ของหวังเถิงเฟยถึงเท่าหนึ่ง?

และก็รูปเก่าๆ ของเย่เฉินที่มีมูลค่าหลายแสนหยวน!

แล้วยังเรื่องที่ทำไมเขาถึงรู้จักกับคนพวกนี้อีก แถมคนพวกนี้ยังต้องเกรงใจเขามากด้วย

ขณะกำลังกลับนั้น เย่เฉินก็ได้อธิบายกับเธอ เขาบอกเซียวชูหรันว่า BMW520 คันนี้ ร้าน 4Sได้ดัดแปลงระบบติดตั้งของรถ เพื่อให้ผู้ใช้เข้าใจผิดว่าเครื่องยนต์มันแรง ดังนั้นจึงได้ดัดแปลงนิดหน่อย

เซียวชูหรันเองก็ไม่ได้มีความรู้เรื่องรถ พูดอะไรนิดหน่อยเธอก็เชื่อแล้ว

รวมถึงรูปเก่าใบนั้น เขาก็ได้อธิบายก่อนหน้านี้แล้ว เพราะคนอื่นแสดงมิตรภาพ ก็เลยขายให้เขาในราคาต่ำ และตัวเองก็เพราะมิตรภาพระหว่างเพื่อน ก็เลยส่งต่อให้กับหวังเต้าคุน

แต่ว่า เรื่องชายหน้าบากนั้นค่อนข้างพูดยากหน่อย

เพราะแค่คำแรกเขาก็เรียกว่าคุณชายเย่แล้ว แถมยังเรียกแบบเกรงใจ เย่เฉินจึงยากที่จะอธิบายเรื่องนี้

สุดท้ายเขาจึงพูดแค่ว่า พี่ชายหน้าบากคนนี้ เป็นญาติของเพื่อนตัวเอง เคยเจอกันตอนไปงานเลี้ยงของเพื่อน พี่เขาเองก็เห็นว่าตัวเองเป็นเพื่อนของญาติ ก็เลยรู้สึกเกรงใจ

เซียวชูหรันรู้สึกไม่ชอบมาพากล แต่พอเห็นเขาพูดออกมาอย่างมั่นใจ ถึงจะไปถามย้ำๆ ก็ไม่มีประโยชน์ ดังนั้นเธอเลยไม่ถามให้มากความ

ต่งรั่งหลินที่เอาแต่สืบเรื่องของเย่เฉินมาตลอด ก็ยิ่งรู้สึกว่าเขานั้นไม่ธรรมดา ดังนั้นหลังจากนี้ต้องระวังเขาไว้ให้มาก และคอยจับตาดูว่าเขามีความลับอะไรซ่อนอยู่!

……

และตามที่ดูแล้วหวังเถิงเฟยนั้นน่าสงสารมาก ตอนที่ส่งถึงโรงพยาบาลนั้นเขาก็หมดสติไปแล้ว

พ่อของเขาก็ถูกให้ออกจากบริษัท แถมยังถูกตรวจสอบเรื่องการหาผลประโยชน์ส่วนตนอีก และก็ถูกทางบริษัทฟ้องไปเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นก็ถูกตำรวจมาควบคุมตัวทันที

พูดได้ว่า ตอนนี้ตระกูลของหวังเถิงเหยได้ถูกกำจัดไปหมดแล้ว

แต่ว่า ครอบครัวหวังเถิงเฟยในจินหลิงไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรมาก ทุกคนเลยไม่ได้ให้ความสนใจกับความเป็นตายของเขาเท่าไหร่

และคนที่ทุกคนต่างพากันจับจ้อง ก็คือคนที่ร่ำรวยและดูลึกลับในติ๊กต๊อก แถมยังเป็นคนลึกลับที่จองสวนดอกไม้กลางอากาศของโรงแรม ป๋ายจินฮ่านกงอีก

ทุกคนต่างอยากจะรู้ ว่าแท้ที่จริงแล้วเขาคือใคร? และพวกเขานั้นจะเป็นคนเดียวกันหรือไม่!

ไม่นาน ก็มาถึงว่าครบรอบวันแต่งงาน

เพราะว่าเขาเคยพูดกับเซียวชูหรันก่อนหน้านี้ ว่าจะเซอร์ไพรส์เธอ ดังนั้น ตอนที่เย่เฉินจะออกจากบ้าน ก็ได้บังคับให้เธอเปลี่ยนใส่ชุดราตรีสีขาวที่ดูคลาสสิคและเลอค่า

เซียวชูหรันรำคาญที่จะพูด พลางเบะปากแล้วพูดขึ้น : “แค่ออกไปกินข้าวเอง ทำไมต้องให้ฉันแต่งอลังการขนาดนั้นด้วย ถึงวันนี้จะเป็นวันครบรอบแต่งงานก็เถอะ แต่ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้นะ？”

เย่เฉินยิ้มอ่อน แล้วพูดขึ้น : “วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานปีที่3 ของเรานะ มันก็ต้องจัดให้ดีหน่อย สถานที่กินข้าวผมก็จองไว้เรียบร้อยแล้ว งานคืนนี้ผมรับประกันว่าคุณต้องพอใจมาก”

ช่วงนี้เขากุมความลับได้ดีมาก โดยที่เธอไม่สงสัยอะไรเลยสักนิด

เซียวชูหรันยิ้มอ่อนๆ และรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก

วันครบรอบแต่งงานสองปีก่อน ทั้งสองคนก็แค่อยู่ในบ้านเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรมากมาย ตอนนั้นเย่เฉินจนมาก แต่ก็ยังมีของขวัญเล็กๆ มาให้เธอได้ยิ้ม เพื่อเอาใจเธอ

แต่ว่า แต่ว่าปีนี้นั้นต่างกันมาก เพราะมันดูเป็นความลับที่มิดชิด และทำให้เธอนั้นคาดเดาไม่ออกว่าเขาเตรียมอะไรไว้ให้

ผ่านไปสักพัก ทั้งสองคนเปลี่ยนชุดเสร็จ แล้วก็ออกมาเรียกรถแท็กซี่สองคัน พลันตรงไปที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงทันที