ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4307

ตอนนี้ ต่อให้ตระกูลอานจะมีเงินหลายล้านล้านแล้วมันจะทำอะไรได้บ้าง? ถึงมีก็แลกชีวิตลูกๆหลานๆกลับมาไม่ได้!

ในเวลานี้ สมาชิกคนอื่นๆในตระกูลอานก็หมดหวังเช่นกัน

พวกเขาทั้งหมดตระหนักถึงความเป็นจริงในทันที วันนี้เป็นวันที่ถึงคราวเคราะห์แล้ว!

ผู้เก่งกาจวิชาบู๊ทั้งสี่ถูกสังหาร แล้วพวกเขาคนธรรมดาที่ไม่มีแม้แต่แรงจะไปฆ่าไก่ จะรอดจากลิขิตสวรรค์ได้อย่างไร!

ทันใดนั้น กลุ่มโจรที่โหดเหี้ยมก็พุ่งมาที่ประตู

ชายที่เป็นผู้นำก้าวไปข้างหน้า เขายืนอยู่ที่ประตูและมองคนตระกูลอานที่กำลังตื่นตระหนกอยู่ในห้องอย่างเย็นชา จากนั้นก็เอ่ยเยาะเย้ย "ไอ้หย่า คนเยอะเสียจริง ต้องขอโทษด้วยแล้ว ถึงเวลาเปิดฉากฆ่าแล้ว!"

พูดจบ เขาก็ยกปืนขึ้นมา ก่อนจะเล็งไปที่อานฉีซานแล้วถามอย่างเยาะเย้ย "อานฉีซาน นายมีคำสั่งเสียอะไรรึเปล่า?"

อานฉีซานลุกขึ้นและพูดอย่างนอบน้อม “ฉันไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไรให้คุณขุ่นเคือง แต่ถ้าคุณมีความแค้นกับฉันจริงๆ ได้โปรดปล่อยครอบครัวของฉันไป!”

ชายคนนั้นแค่นเสียงเยาะเย้ยและเอ่ยดูถูกเหยียดหยามว่า “ฉันไม่ได้แค่จะฆ่านายเท่านั้น แต่เป็นพวกนายทุกคนต่างหาก!”

พูดจบ เขาก็ตะคอก "ไม่พูดจาไร้สาระกับพวกนายแล้ว ตอนนี้จะไปส่งพวกนายไปตายซะ!"

ในเวลานี้เอง จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ด้านขวาของเขา จากนั้นก็มีเสียงเย็นเยียบดังขึ้นว่า "จะส่งพวกเขาไปตาย นายถามฉันแล้วยัง?!"

คนที่พูดก็คือเย่เฉิน!

หัวหน้าโจรรวมถึงทหารที่มีปืนอยู่ข้างหลังของเขา ต่างก็ตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นมาอย่างฉับพลันของเย่เฉิน

พวกเขารู้มานานแล้วว่ามีคนโชคร้ายสองคนอยู่ในห้องถัดไปและวางแผนจะกำจัดพวกเขาทิ้งทันทีหลังจากที่ฆ่าคนตระกูลอานหมดแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่า คนในห้องนั้นจะถึงกับเป็นฝ่ายเดินออกมาเอง!

และถึงขนาดที่ กล้าเอ่ยคำพูดที่เย่อหยิ่งแบบนี้ออกมา!

นี่แทบจะเท่ากับเดินมารนหาที่ตายชัดๆ!