ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4311

อานฉีซานรีบพูด "ผู้มีพระคุณ! วันนี้คุณช่วยชีวิตคนตระกูลอานทั้งเด็กชราไปกว่าสิบ โปรดให้โอกาสฉันตอบแทนบุญคุณของคุณอีกครั้ง!"

เย่เฉินส่ายหัว "ไม่จำเป็นต้องตอบบุญคุณหรอก ทุกคนล้วนเป็นลูกหลานชาวหัวเซี่ย ผมเองก็แค่ผ่านทางมาเจอกับความไม่ยุติธรรมจึงยื่นมือเข้าช่วยเหลือก็เท่านั้น

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน อานฉีซานก็ตระหนักว่าเขาไม่ควรไล่ถามคำถามต่อไปอย่างไม่เหมาะสมต่อเวลาอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า "อย่างนั้นฉันก็ขอเป็นตัวแทนของคนตระกูลอานทุกคนขอบพระคุณสำหรับบุญคุณของผู้มีพระคุณ!”

เย่เฉินรีบพูดขึ้น “ไม่ต้อง! พวกคุณส่วนใหญ่ล้วนอายุมากพอจะเป็นผู้อาวุโสของผมได้แล้ว ดังนั้นอย่าได้ทำให้ผมต้องอายุสั้นเลย”

อานโฉงชิวคิดอะไรบางอย่างได้และรีบถามว่า "ผู้มีพระคุณ ฉันขอถือวิสาสะถามอะไรคุณหน่อย..."

เย่เฉินกล่าวเรียบๆ “คุณพูดเถอะ”

อานโฉงชิวรีบพูดขึ้น "ผมอยากยืนยันสถานการณ์ของเพื่อนคนหนึ่งของผม เขาเพิ่งออกจากที่นี่ไปก่อนเกิดอุบัติเหตุ... โทรศัพท์มือถือของผมไม่รู้ทำไมถึงไม่มีสัญญาณ แม้กระทั่ง 911 ก็โทรไม่ได้ด้วยซ้ำ..."

เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยและรู้ว่าเขาเพื่อนคนหนึ่งที่เอ่ยถึงจะต้องเป็นหลี่ญ่าหลิน ดังนั้นเขาจึงปล่อยพลังทิพย์ของตนออกไป และหลังจากการค้นหาเล็กน้อย เขาก็พบสถานการณ์ของหลี่ญ่าหลิน

ในเวลานี้ หลี่ญ่าหลินหมดหนทางรอดแล้ว

แม้ว่าจะเป็นเวลาเพียงสองหรือสามนาทีนับตั้งแต่เขาถูกยิง แต่ตอนนี้เย่เฉินก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ร่างกายของเขาได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรง อวัยวะสำคัญมากมายภายในร่างกายรวมทั้งหัวใจถูกทำลายไปอย่างสมบูรณ์ อย่าว่าแต่ยาอายุวัฒนะ ต่อให้เย่เฉินจะหยิบยาเสริมชี่ปราณออกมา แต่ก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้

ดังนั้น เย่เฉินจึงพูดเรียบๆ ว่า “ไม่จำเป็นต้องยืนยัน เขาตายแล้ว”

"อะไรนะ..." อานโฉงคนคนนี้วเสียใจอย่างยิ่งและโพล่งออกมา "เขา...ลูกสาวของเขาเพิ่งตั้งท้อง...ภรรยาและลูกๆ ของเขากำลังรอเขาอยู่... เขาจะตายได้ยังไง..."

เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง “เขาตายไปแล้วจริงๆ”

อานฉีซานเองก็น้ำตาไหลเป็นสายและเอ่ยสะอื้นไห้ “เป็นฉันที่ทำร้ายญ่าหลิน...เป็นฉันทำร้ายเขา...ฉันจะอธิบายให้แม่ลูกกำพร้าของเขาฟังได้อย่างไร...ฉันจะอธิบายให้พี่ชายที่สนิทของฉันที่ตายไปหลายปีแล้วได้อย่างไร.. ."