ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4313
สามารถรอดมาได้ก็ถือเป็นความโชคดีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว แล้วตนจะยังคาดหวังอะไรอีก?
สิ่งเดียวที่ทำได้คือรอให้เรื่องวันนี้ผ่านพ้นไปแล้ว ตนจะต้องทำทุกอย่างที่สามารถทำได้เพื่อชดเชยให้ครอบครัวของหลี่ญ่าหลิน
ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างว่าง่ายและพูดว่า "ขอบคุณผู้มีพระคุณ ผมเข้าใจแล้วและจะทำตามคำแนะนำของคุณอย่างแน่นอน!"
เหตุผลที่เย่เฉินใช้น้ำเสียงเด็ดขาดแบบนี้ ก็เพื่อทำลายความคิดอื่น ๆ ของอานโฉงชิวไปและให้เขาทำตามความต้องการของตนอย่างสมบูรณ์
เมื่อเห็นว่าเขายอมรับความจริงแล้ว เย่เฉินก็ปิดประตูลงอย่างสนิท
จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาว่านพั่วจวินขณะที่เดินไปที่ทางเข้าลิฟต์
ทันทีที่สายถูกเชื่อมต่อ เสียงของว่านพั่วจวินก็ดังขึ้น "คุณเย่ มีอะไรสั่งหรือครับ?"
เย่เฉินถามเขาว่า “พั่วจวิน นายจัดการให้ทหารทั้งหมดที่เหลืออยู่ในนิวยอร์กมายังสถานที่จัดงานแสดงของคุณหนูกู้หน่อย เมื่อกี้มีกลุ่มติดอาวุธมากกว่า 20 คนมาที่นี่เพื่อลอบสังหารคนในตระกูลอาน แทบทั้งหมดถูกฉันฆ่าไปหมดแล้ว แต่ต้องให้พวกนายมาช่วยจัดการกับศพสักหน่อย"
หลังจากได้ยินอย่างนั้น ว่านพั่วจวินก็ถามด้วยความตกใจว่า “คุณเย่คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?!”
"ฉันไม่เป็นไร" เย่เฉินพูดอย่างเรียบเฉย "แค่มีศพมากเกินไปเท่านั้น การจัดการเพียงลำพังออกจะยุ่งยากอยู่บ้าง"
ว่านพั่วจวินรีบพูดว่า “ผมจะพาคนไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!”
เย่เฉินถามด้วยความสงสัย “นายไม่ได้ออกจากนิวยอร์กหรือ?”
ว่านพั่วจวินเอ่ย "เรียนคุณเย่ ตอนนี้ผมยังไม่ได้ไปจากนิวยอร์ก บังเอิญที่นี่มีผู้จำหน่ายอุปกรณ์ที่ร่วมมือกันมาหลายปีอยู่พอดี ผมวางแผนที่จะซื้อชุดเครื่องจักรกลหนักและขนส่งไปซีเรีย”
พูดไป ว่านพั่วจวินก็รีบกล่าวอีกว่า “คุณเย่ ทหารส่วนใหญ่ในสำนักว่านหลงได้ออกเดินทางไปซีเรียแล้วเมื่อเช้านี้ ตอนนี้มีคนว่างเพียงสิบคนเท่านั้น เพียงพอหรือไม่?”
เมื่อเฟ่ยเข่อซินได้ยินเย่เฉินบอกว่าเขาต้องการความช่วยเหลือ เธอก็โพล่งออกมาแทบไม่ต้องคิด “คุณเย่ ได้โปรดเอ่ยมา ขอแค่ฉันทำได้ ฉันจะไม่ปฏิเสธแน่!”
เย่เฉินเอ่ย “ตอนนี้ผมเจอกับสถานการณ์เล็กน้อยในสถานที่จัดการแสดงของคุณหนูกู้ ต้องการให้คุณพาคนมามากพอที่จะปิดกั้นทางเข้าและทางออกของวีไอพีทั้งหมดเอาไว้”
เฟ่ยเข่อซินพูดโดยไม่ลังเล "ไม่มีปัญหาคุณเย่ ฉันอยู่ไม่ไกลออกไป จะรีบพาคนไปเดี๋ยวนี้!”
หลังจากวางสาย คอนเสิร์ตของกู้ชิวอี๋ก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
กู้ชิวอี๋ผู้ซึ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลยแม้แต่น้อยกำลังปรากฏตัวบนเวทีโดยสวมเสื้อผ้าวิบวับแนวทหาร ซึ่งแฟนๆทั้งสนามต่างตื่นเต้นและตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อเห็นว่าการแสดงเริ่มตามปกติ เย่เฉินก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยอย่างโล่งอก
เรื่องในคืนนี้ ทางออกที่ดีที่สุดก็คือการเก็บกวาดที่นี่ให้สะอาด เพื่อไม่ให้มันไปดึงดูดความสนใจจากภายนอกและดึงดูดความสนใจของตำรวจ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...