ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4313

สามารถรอดมาได้ก็ถือเป็นความโชคดีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว แล้วตนจะยังคาดหวังอะไรอีก?

สิ่งเดียวที่ทำได้คือรอให้เรื่องวันนี้ผ่านพ้นไปแล้ว ตนจะต้องทำทุกอย่างที่สามารถทำได้เพื่อชดเชยให้ครอบครัวของหลี่ญ่าหลิน

ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างว่าง่ายและพูดว่า "ขอบคุณผู้มีพระคุณ ผมเข้าใจแล้วและจะทำตามคำแนะนำของคุณอย่างแน่นอน!"

เหตุผลที่เย่เฉินใช้น้ำเสียงเด็ดขาดแบบนี้ ก็เพื่อทำลายความคิดอื่น ๆ ของอานโฉงชิวไปและให้เขาทำตามความต้องการของตนอย่างสมบูรณ์

เมื่อเห็นว่าเขายอมรับความจริงแล้ว เย่เฉินก็ปิดประตูลงอย่างสนิท

จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาว่านพั่วจวินขณะที่เดินไปที่ทางเข้าลิฟต์

ทันทีที่สายถูกเชื่อมต่อ เสียงของว่านพั่วจวินก็ดังขึ้น "คุณเย่ มีอะไรสั่งหรือครับ?"

เย่เฉินถามเขาว่า “พั่วจวิน นายจัดการให้ทหารทั้งหมดที่เหลืออยู่ในนิวยอร์กมายังสถานที่จัดงานแสดงของคุณหนูกู้หน่อย เมื่อกี้มีกลุ่มติดอาวุธมากกว่า 20 คนมาที่นี่เพื่อลอบสังหารคนในตระกูลอาน แทบทั้งหมดถูกฉันฆ่าไปหมดแล้ว แต่ต้องให้พวกนายมาช่วยจัดการกับศพสักหน่อย"

หลังจากได้ยินอย่างนั้น ว่านพั่วจวินก็ถามด้วยความตกใจว่า “คุณเย่คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?!”

"ฉันไม่เป็นไร" เย่เฉินพูดอย่างเรียบเฉย "แค่มีศพมากเกินไปเท่านั้น การจัดการเพียงลำพังออกจะยุ่งยากอยู่บ้าง"

ว่านพั่วจวินรีบพูดว่า “ผมจะพาคนไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!”

เย่เฉินถามด้วยความสงสัย “นายไม่ได้ออกจากนิวยอร์กหรือ?”

ว่านพั่วจวินเอ่ย "เรียนคุณเย่ ตอนนี้ผมยังไม่ได้ไปจากนิวยอร์ก บังเอิญที่นี่มีผู้จำหน่ายอุปกรณ์ที่ร่วมมือกันมาหลายปีอยู่พอดี ผมวางแผนที่จะซื้อชุดเครื่องจักรกลหนักและขนส่งไปซีเรีย”

พูดไป ว่านพั่วจวินก็รีบกล่าวอีกว่า “คุณเย่ ทหารส่วนใหญ่ในสำนักว่านหลงได้ออกเดินทางไปซีเรียแล้วเมื่อเช้านี้ ตอนนี้มีคนว่างเพียงสิบคนเท่านั้น เพียงพอหรือไม่?”