ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4314
ไม่อย่างนั้น หากเกิดความตื่นตระหนกขึ้น ผู้คนหลายหมื่นก็จะรีบวิ่งหนีอย่างแตกตื่น และไม่รู้ว่าจะมีใครต้องตายอีกสักกี่คน
ขอแค่สามารถจัดการสถานที่ให้เรียบร้อยได้ พรุ่งนี้ก็ให้เฉินตัวตัวประกาศออกไปว่าสถานที่จัดงานในวันพรุ่งนี้จะมีการอัพเกรด จากนั้นก็ทำลายพื้น ผนัง และเพดานของพื้นที่วีไอพีทั้งหมดทิ้ง ไม่อย่างนั้น วันนี้มีคนมากมาย ไม่รู้ว่ามีเลือดหลั่งรินไปมากเท่าไหร่ ต่อให้ทำความสะอาดหมดจนแล้ว แต่ตามรอยแตกของพื้นและผนังลึกก็ยังคงมีร่องรอยดีเอ็นเอหลงเหลืออยู่
มีเพียงการทำลายมันลงอย่างสมบูรณ์เท่านั้นจึงไม่มีหลักฐานการตาย
สิบนาทีต่อมา เฟ่ยเข่อซินก็รีบมาถึงที่เกิดเหตุ
เธอนำบอดี้การ์ดหลายสิบคนมาปิดกั้นทางเข้าออกของพื้นที่วีไอพีทั้งหมดทันที จากนั้นเฟ่ยเข่อซินก็ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบน ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก เธอก็เห็นเย่เฉินยืนอยู่ที่นี่รวมถึงร่างของหลี่ญ่าหลินที่อยู่บนพื้น
เนื่องจากเย่เฉินคลุมลำตัวท่อนบนที่บาดเจ็บสาหัสของหลี่ญ่าหลินด้วยเสื้อผ้าและไม่ปิดหน้าหลี่ญ่าหลินเอาไว้ เฟ่ยเข่อซินจึงจำเขาได้ในทันทีที่ชำเลืองมองและอุทานว่า "คุณเย่... คุณ... คุณฆ่านักสืบหลี่?!"
เย่เฉินส่ายหัวและพูดอย่างราบเรียบว่า “ผมไม่ได้ฆ่าเขา ร่างของฆาตกรอยู่ข้างใน”
เฟ่ยเข่อซินแทบจะอยากจะเข้าไปข้างในโดยไม่รู้ตัว แต่เย่เฉินเหยียดแขนออกไปข้างหน้าและพูดอย่างเรียบๆว่า “ในนั้นเต็มไปด้วยเลือด คุณอย่าเข้าไปดีกว่า”
เฟ่ยเข่อซินเม้มปากแล้วพูดว่า “คุณเย่ คนของฉันกำลังเฝ้าระวังอยู่ด้านล่าง ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกพวกเขามาช่วย!”
เย่เฉินส่ายหัวและกล่าวว่า “ไม่เป็นไร อีกเดี๋ยวว่านพั่วจวินจะพาคนมาจัดการกับศพ คนของคุณแค่ต้องช่วยผมป้องกันทางเข้าออกจากที่นี่ รวมถึงทางเข้าออกสถานที่จัดงานและหลังเวทีบน ทั้งหมดจะต้องถูกปิดเอาไว้ไม่ให้ใครเข้าไปรวมทั้งเจ้าหน้าที่ในงานแสดงและตำรวจนิวยอร์กด้วย ยกเว้นคนของสำนักว่านหลง”
"ได้ค่ะ!"เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างจริงจังทันทีว่า "คุณเย่วางใจได้ ฉันจะจัดการให้เดี๋ยวนี้"
หลังจากนั้น เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเอ่ยคำสั่งของเย่เฉินให้กับบอดี้การ์ดของเธอ
เย่เฉินเอ่ย "ไม่เป็นไร แค่ตกใจนิดหน่อย ตอนนี้ยังอยู่ในห้อง"
เฟ่ยเข่อซินถามเสียงเบา"งั้น... คุณกับพวกเขาทำความรู้จักกันหรือยังคะ?!”
ในมุมมองของเฟ่ยเข่อซิน ความแข็งแกร่งตอนนี้ของเย่เฉินแทบได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว ถ้าเขาทำความรู้จักกับตายายของเขาล่ะก็ อย่างนั้นก็จะไม่มีใครเทียบเขาได้อีก
"ไม่" เย่เฉินยิ้มอย่างสงบและพูดว่า “โชคดีที่ฉันมีไหวพริบ และทำลายไฟในทางเดินไป ดังนั้นพวกเขาจึงไม่น่าจะมองเห็นฉันได้ชัดเจน”
เฟ่ยเข่อซินสีหน้าดูประหลาดใจและโพล่งออกมา "คุณเย่... แม้ว่าสถานการณ์ครั้งนี้จะอันตรายมาก แต่ก็เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้พบกัน... ทำไมคุณไม่ใช้โอกาสนี้ให้เรือแล่นตามน้ำไปหล่ะคะ?"
เย่เฉินหัวเราะเยาะตัวเองและถอนหายใจ “ตอนนี้แทนที่จะผลักเรือให้แล่นตามน้ำไป ผมกลับต้องการหยุดเรือไว้และอาจถึงขั้นปล่อยให้เรือแล่นทวนกระแสอีกด้วย…”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...