ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4319

ในเวลาเดียวกัน ผู้คนอีกระลอกหนึ่งก็กำลังจัดการกับรูกระสุนที่เหลืออยู่ในกำแพงอย่างเงียบๆ

หลังจากพวกเขาดึงหัวกระสุนออกทีละอันๆ พวกเขาก็รีบอุดผนังที่เสียหายให้เรียบขึ้นด้วยผงสำหรับอุดรูที่แห้งเร็ว

เนื่องจากวอลล์เปเปอร์ของทางเดินในพื้นที่วีไอพีทั้งหมดเหมือนกับที่ใช้ในห้องส่วนตัว ดังนั้นพวกเขาจึงตัดเอาวอลล์เปเปอร์ทั้งหมดของห้องวีไอพีที่ไม่ได้ใช้ออกมาทั้งหมด จากนั้นก็เติมรายละเอียดลงไปทีละชิ้นๆตามแบบและสี จากนั้นก็จัดการปิด ช่องว่างที่รอยต่อเพื่อไม่ให้คนมองเห็นปัญหาใดๆ

จากนั้นคนของเฟ่ยเข่อซินก็ฉีดน้ำยาฆ่าเชื้อที่มีกลิ่นฉุนแสบจมูกไปทั่วทางเดินอีกครั้ง จากนั้นก็ทำให้แห้งด้วยเครื่องเป่าลมร้อนกำลังสูงหลายเครื่อง

เนื่องจากการแบ่งงานที่ชัดเจนของทุกคนและความร่วมมือกันเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงใช้เวลาเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงในการดำเนินการทั้งหมดนี้

และในเวลานี้เอง คนอีกกลุ่มหนึ่งของเฟ่ยเข่อซินก็กำลังขับรถบรรทุกเข้ามา

ในขณะที่คนกลุ่มแรกที่เริ่มทำความสะอาดพรม พวกเขาก็ได้นำพรมใหม่เอี่ยมจากร้านของตกแต่งในเมืองของตระกูลเฟ่ยมาใช้อย่างเร่งด่วน

แม้ว่าพรมเหล่านี้จะไม่ใช่ยี่ห้อเดียวกับพรมที่เปลี่ยนใหม่ แต่สีและพื้นผิวของพรมก็ใกล้เคียงกันกว่า 80%

เมื่อรถบรรทุกมาถึง มีคนงานบางคนที่ไม่รู้อะไรเลยเมื่อพวกเขามาถึงที่นี่ พวกเขาก็มองไม่มองแล้วว่าเมื่อครู่นี้เพิ่งจะมีเหตุกราดยิงอันรุนแรงเกิดขึ้นมาก่อน อีกทั้งยังมองไม่ออกว่าที่นี่เพิ่งจะมีคนตายไปเกือบ 30

พวกเขารู้เพียงแค่ว่า หัวหน้างานของพวกเขาให้เงินรายชั่วโมงเพิ่มคนคนนี้เท่าและขอให้พวกเขาปูพรมที่นี่ให้เร็วที่สุด

ดังนั้นทุกคนจึงร่วมแรงร่วมใจกันเพื่อปูพรมใหม่เอี่ยมทั่วทั้งพื้นที่วีไอพีภายในเวลาอันเร็วที่สุด

จนกระทั่งเมื่อคนงานเหล่านี้ถอนตัวออกไปแล้ว ทั่วทั้งทางเดิน ก็มองไม่เห็นวี่แววของการสู้รบกันอย่างดุเดือดอยู่อีก

ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็เป็นไปได้ว่าทีมงานของกู้ชิวอี๋เองก็อาจมีหนอนบ่อนไส้ด้วย!

ในไม่ช้า คนของเฟ่ยเข่อซินก็นำเฉินตัวตัวที่กำลังตื่นตัวอย่างมากขึ้นมา

เฉินตัวตัวรู้สึกประหม่าและตกใจอย่างมาก นั่นเพราะเธอไม่รู้ว่าคนเหล่านี้กำลังทำอะไรกันแน่ อีกทั้งคนเหล่านี้จู่ๆก็เข้าควบคุมพื้นที่วีไอพีทั้งหมดอย่างไร้สุ้มไร้เสียง!

แม้แต่พนักงานของเธอเองก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยทั้งหมด จนทำให้ในใจของเธอรู้สึกไม่ดีขึ้นมาแล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นเย่เฉิน ความตึงเครียดของเธอก็คลายลงไปบ้างทันทีและรีบถามขึ้นว่า “คุณเย่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? คนเหล่านี้เป็นของคุณหรือคะ?”