ในเวลานี้อานฉีซานเอ่ยปากขึ้น “คุณ ไม่ทราบว่าผมขอโทรศัพท์ได้ไหม ผมอยากแน่ใจว่าหลานของผมบางคนที่ไม่ได้มาที่นี่ ปลอดภัยด้วยหรือไม่”
หยวนจื่อซูพูดอย่างจริงจังว่า "ขอโทษด้วยครับคุณท่าน ตอนนี้คุณยังไม่สามารถติดต่อกับภายนอกได้"
ขณะพูด เขาก็จ้องไปที่ฝูงชนและกล่าวว่า “เพื่อความปลอดภัยของทุกคน ขอให้ทุกท่านโปรดมอบของใช้ส่วนตัวของท่านออกมาเดี๋ยวนี้ พวกเราจะต้องดำเนินการตรวจสอบความปลอดภัยอย่างรอบด้าน รวมถึงตรวจสอบอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้ที่นี่ "
อานโฉงชิวถามว่า “ต้องมอบอะไรให้บ้าง?”
"ทุกอย่าง" ในเวลานี้ หยวนจื่อซูไม่อ้อมค้อม และเอ่ยไปตรงๆด้วยใบหน้าที่จริงจัง “ทุกท่าน นับจากนี้ไป เราต้องขอให้ทุกท่านมอบของใช้ส่วนตัวทั้งหมดของท่านออกมา ในขณะเดียวกัน คุณผู้ชายโปรดยืนทางด้านซ้าย และคุณผู้หญิงโปรดอยู่ทางด้านขวา สองมือแผ่ออกและวางไว้ที่หน้าอกของคุณ เราจะจัดให้ผู้มีเพศเดียวกันกับท่านทำการตรวจสอบร่างกาย"
เมื่อได้ยินแบบนั้น คุณท่านใหญ่ก็ขมวดคิ้วและถามว่า “คุณครับ คุณสงสัยว่าพวกเรามีหนอนบ่อนไส้?”
หยวนจื่อซูประสานมือคำนับและพูดอย่างจริงจังว่า “คุณท่านใหญ่ ผมเองก็อยู่ภายใต้คำสั่งเช่นกัน ทุกท่านล้วนต้องให้ความร่วมมือ! หากทำให้ท่านขุ่นเคืองต้องขออภัยด้วย!”
ในเวลานี้ อานข่ายเฟิงก็พูดด้วยความไม่พอใจอยู่บ้างว่า “คุณ คุณอยู่ดีๆมาสงสัยพวกเรา จนถึงขนาดทำการตรวจสอบร่างกาย แบบนี้ออกจะเกินไปหน่อยรึเปล่า? อย่าลืมว่าพวกเราเป็นเหยื่อ! นอกจากนี้ ผมเองก็ไม่เห็นว่าคุณจะเหมือนตำรวจ ใครให้สิทธิ์ค้นตัวกับคุณ?”
นิสัยของอานข่ายเฟิงนั้นค่อนข้างแข็งกร้าวและเอาเรื่อง ในฐานะผู้สืบทอดรุ่นนี้ของตระกูลอาน ท่าทางที่เข้มงวดของหยวนจื่อซู ทำให้ตัวเขารู้สึกไม่ยินยอมขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ
ในเวลานี้หยวนจื่อซูไม่ได้มีท่าทีเปลี่ยนไปแต่อย่างใด เขาพูดอย่างเย็นชา “ขออภัยด้วยครับ คนที่ช่วยชีวิตคุณเมื่อครู่นี้เป็นคนให้ให้สิทธิ์นี้กับผม เขาบอกว่า พวกคุณทุกคนที่นั่งอยู่ที่นี่ต้องให้ความร่วมมืออย่างไม่มีเงื่อนไข และไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม!”
ดังนั้น ทุกคนเองก็ค่อยๆเริ่มหยิบของออกจากกระเป๋าของตน
หยวนจื่อซูทำตามคำแนะนำของเย่เฉิน เขาให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวมือของทุกคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรตุกติกภายใต้จมูกของตนขึ้นมา
ตามการคาดการณ์ของเย่เฉิน หากอุปกรณ์ป้องกันสัญญาณเป็นคนในตระกูลอานคนในคนหนึ่งนำเข้ามา อย่างนั้นเขาก็จะต้องยังไม่มีโอกาสกำจัดอุปกรณ์ไปอย่างแน่นอน และอาจเป็นไปได้ว่ากำลังพกมันเอาไว้กับตัวอย่างเงียบ ๆ และหาโอกาสที่เหมาะสมที่จะทิ้งมันหลังจากออกไปแล้ว
ดังนั้น ขอแต่ค้นหาดูดีๆ ก็จะต้องหาอุปกรณ์ป้องกันสัญญาณเจอได้แน่

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...