แม้ว่าราชวงศ์ซาอุดีอาระเบียที่ก็ร่ำรวยมากเช่นกัน แต่นิสัยของเศรษฐีตะวันออกกลางก็ชัดเจนมากเช่นกัน พวกเขาไม่อยากที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ นอกแผ่นดินของตนเลย
พวกเขาไม่มีความทะเยอทะยานที่จะขยายอำนาจออกไป ในทางตรงกันข้าม พวกเขาแค่คิดทำทุกอย่างเพื่อให้ประเทศของตนมีเสถียรภาพ
ก็เหมือนกับเมื่อยี่สิบสามสิบปีก่อน พวกเขาใช้เงินจำนวนมากเพื่อซื้อปืนใหญ่หลายสิบกระบอกจากหัวเซี่ย ไม่ใช่ทำไปเพื่อขยายอำนาจสู่ภายนอก แต่เป็นการใช้มันเพื่อเพิ่มการป้องกันตัวเองและเพิ่มอำนาจในการยับยั้ง
พูดตรงๆก็คือ นี่คือลูกชายที่โง่เขลาของตระกูลท้องถิ่นคนหนึ่ง เพื่อรักษาทรัพย์สมบัติของตระกูลที่มีมากมาย จึงพยายามอย่างยิ่งที่จะสร้างรั้วของตัวเองให้สูงขึ้นและแข็งแรงขึ้น อีกทั้งเขายังมีจุดประสงค์เพียงอย่างเดียวคือ ถ้าฉันไม่ออกไป พวกนายใครก็อย่าเข้ามา
ดังนั้น เย่เฉินสามารถสรุปได้ว่า การตายของพ่อแม่ตน ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับราชวงศ์ซาอุดีอาระเบีย
แต่หากเป็นแบบนี้ เรื่องทั้งหมดก็เริ่มลึกลับซับซ้อน
หากไม่ใช่ราชวงศ์ซาอุดีอาระเบีย และดูจะไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลรอธไชลด์ งั้นเป็นใครกันแน่!
ขณะที่เย่เฉินกำลังปวดหัว เฟ่ยเข่อซินก็พาหยวนจื่อซูไปที่ด้านนอกห้องของตระกูลอาน จากนั้นก็เคาะประตูเบา ๆ
เมื่อคุณท่านใหญ่ได้ยินเสียงเคาะประตู เขาก็รีบพูดว่า "เชิญเข้ามา!"
ทันทีที่เสียงลดลง เฟ่ยเข่อซินก็ผลักประตูและเข้าไป
เมื่อเห็นเฟ่ยเข่อซิน แต่ละคนในตระกูลอานก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้น
คุณท่านใหญ่อานพูดอย่างสุภาพว่า “สาวน้อย ฉันขอเสียมารยาทถามหน่อย ผู้มีพระคุณผู้นี้ ที่แท้แล้วเป็นใครกันแน่? เขาเป็นผู้ช่วยชีวิตคนตระกูลอานของเรามากกว่าสิบชีวิต พระคุณนี้ พวกเราอยากหาโอกาสที่จะตอบแทน!”
เฟ่ยเข่อซินเอ่ยปากว่า "คุณท่านใหญ่อาน ขอเรียนคุณตามตรง ผู้มีพระคุณเองก็มีบุญคุณกับฉันก่อนเช่น เมื่อตอนที่ฉันและปู่ของฉันอยู่ที่หัวเซี่ย ลุงใหญ่ของฉันฉวยโอกาสแย่งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลไป และใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อตามฆ่าฉันและคุณ เป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตพวกเราไว้ อีกทั้งยังช่วยคุ้มกันเราอย่างใกล้ชิด จนในที่สุดเขาก็ช่วยให้พวกเรากลับมาที่นิวยอร์กและได้เข้ากุมอำนาจตระกูลเฟ่ยอีกครั้ง…”
เฟ่ยเข่อซินมองไปที่คุณท่านใหญ่อานและพูดอย่างจริงจังว่า "คุณท่านใหญ่อาน ผู้มีพระคุณ มีอำนาจแข็งแกร่งมาก อีกทั้งยังเป็นคนติดดิน เขาขอให้ฉันมาบอกทุกท่านว่า เขาไม่ชอบใช้ชีวิตแบบมีคนมาให้ความสนใจ ดังนั้นเขาจึงขอเตือนคุณอย่างจริงจังว่าอย่าพยายามตรวจสอบตัวตนของเขา มิฉะนั้นคุณจะต้องรับผลที่ตามมาด้วยตัวเอง!"
เมื่อคุณท่านใหญ่อานได้ยินแบบนั้น เขาก็แสดงท่าทีผิดหวังอย่างมากออกมา
เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ผู้มีพระคุณช่วยชีวิตคนทั้งตระกูลอานของเรา อีกทั้งยังช่วยเราค้นหาคนทรยศที่ซ่อนอยู่ในตระกูลอานด้วย บุญคุณอันยิ่งใหญ่แบบนี้ ยังไงก็ควรให้เราได้มีโอกาสขอบคุณต่อหน้าสักครั้ง มีโอกาสได้ตอบแทนบุญคุณ...”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...