ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4330

เฟ่ยเข่อซินโบกมือและพูดอย่างจริงจังว่า “คุณท่านใหญ่อานไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก ผู้มีพระคุณช่วยเหลือผู้คนมานับไม่ถ้วนและช่วยชีวิตผู้คนมามากมาย อย่าว่าแต่คุณที่เป็นหนี้บุญคุณเขา แม้แต่ฉันและคุณปู่เองก็เป็นหนี้บุญคุณเขาอย่างล้ำลึกเช่นกัน และคิดจะหาโอกาสตอบแทนมาตลอด แต่ก็เป็นเพราะเหตุนี้ที่ทำให้ฉันมาอยู่ที่นี่ในวันนี้ด้วย ดังนั้นหากคุณต้องการตอบแทนผู้มีพระคุณจริงๆ วันหนึ่งย่อมมีโอกาสแน่ ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไป”

คุณท่านใหญ่อานพยักหน้าเบา ๆ และประสานมือเอ่ย “ขอบคุณคุณหนูเฟ่ยที่ชี้แนะ ฉันเข้าใจแล้ว หากมีโอกาส ได้โปรดคุณหนูเฟ่ยช่วยแจ้งกับผู้มีพระคุณแทนฉัน หากในอนาคตผู้มีพระคุณต้องการอะไร คนในตระกูลอานทุกคน ไม่มีทางปฏิเสธแน่!"

เฟ่ยเข่อซินเอ่ย "ได้ค่ะ ฉันจะถ่ายทอดคำพูดของคุณกับผู้มีพระคุณ"

พูดจบ เธอก็หยิบมือถือออกมาและยื่นให้คุณท่านใหญ่อานแล้วบอกว่า "ในห้องไม่มีสัญญาณ ต้องรบกวนคุณท่านใหญ่อานเดินไปที่ประตูแล้วโทรหาทีมรักษาความปลอดภัยของตระกูลอานสักหน่อย"

ทันทีที่เสียงของเฟ่ยเข่อซินจบลง ท่ามกลางสิ่งของที่วางอยู่บนโต๊ะกาแฟ มีโทรศัพท์มือถือสีชมพูเครื่องหนึ่งสว่างขึ้นมา ราวกับว่าได้รับข้อความส่งเข้ามา

อานข่ายเฟิงเมื่อเห็นดังนั้นก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมา หลังจากปลดล็อกเขาก็อุทานว่า "โทรศัพท์มือถือมีสัญญาณแล้ว! เกิดอะไรขึ้นกัน?!

คุณท่านใหญ่อานก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกเราไม่ได้เคลื่อนย้ายอะไรในที่นี้ทั้งนั้น ดูเหมือนว่าอุปกรณ์ป้องกันสัญญาณจะอยู่ลี่ฉินมาโดยตลอด หลังจากที่เธอออกไป สัญญาณก็กลับมา”

อานข่ายเฟิงอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว "...โชคดีที่เธอเอาแค่อุปกรณ์ป้องกันสัญญาณเข้ามา ถ้ามันเป็นระเบิด ผลที่ตามมาก็คงจะคาดไม่ถึงแล้ว..."

อานโยวโยวเอ่ยปากว่า "พี่รอง ถ้าพี่สะใภ้สามถือระเบิดเข้ามา ก็คงยากที่จะผ่านด่านตรวจความปลอดภัยที่สนามบิน"

อานข่ายเฟิงหัวเราะเยาะตัวเอง "นั่นก็ใช่..."