ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4332
"เฉิงซี ฉางอิงจากไป20 ปีเต็มๆ แล้ว"
"ได้พระคุณช่วยชีวิตจากคู่หมั้นของเฉินเอ๋อ"
"เฉินเอ๋อยังไม่กลับมา"
เมื่อเห็นสามบรรทัดนี้ อานโฉงชิวก็รู้สึกเศร้า และดวงตาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนชื้น
เขาดูออกว่า ตอนที่คุณท่านเขียนสามบรรทัดนี้ ในใจคงจะเจ็บปวดมาก
เขาก็ดูออกได้ว่า เหตุผลที่ชายชราเขียนสามบรรทัดนี้ ก็เพื่อเตือนตัวเองว่าห้ามลืมตลอดเวลา
คนเป็นลูก การได้เห็นพ่ออยากจะจดจำว่าลูกสาว และลูกเขยเสียชีวิตไป 20 ปีอย่างยากลำบาก และจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่พบหลานชายของเขา อานโฉงชิวก็ยิ่งปวดใจมากขึ้นไปอีก
แต่ว่า เขาก็รู้ดีอยู่ในใจว่า เรื่องนี้ เขาไม่สามารถปล่อยได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงให้คุณท่านเข้าใจมันเอง
ในไม่ช้า อานข่ายเฟิงเรียกบอดี้การ์ดทุกคนที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์ก มาที่บริเวณสถานที่แสดงทั้งหมด
หลังจากที่ทุกคนมากันครบ อานข่ายเฟิงก็พูดกับคุณท่าน และนานหญิงใหญ่ว่า:"พ่อ แม่ คนมาครบแล้ว เราไปกันได้แล้ว"
คุณท่านใหญ่ซ่งพยักหน้า และพูดกับเฟ่ยเข่อซินอย่างสุภาพมากว่า:"คุณหนูเฟ่ย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นเราขอตัวก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! เดี๋ยวคุณสามารถขอข้อมูลติดต่อของโฉงชิวและข่ายเฟิงไว้ได้ หากต่อไปมีอะไรให้ตระกูลอานช่วย ตระกูลอานจะทำสุดความสามารถแน่นอน!"
เฟ่ยเข่อซินรีบพูดว่า:"คุณท่านอาน ท่านเกรงใจเกินไปแล้วค่ะ ที่ฉันทำล้วนเพื่อตอบแทนบุญคุณ ท่านไม่ต้องนำมาใส่ใจหรอกค่ะ!"
พูดจบ เธอก็พูดอีกว่า:"ผู้มีพระคุณสั่งให้ฉันส่งท่านและทุกคนไปยังพื้นที่ปลอดภัย ดังนั้น ฉันไปกับพวกคุณดีกว่า!"
คุณท่านอานพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นกำมือพูดว่า:"งั้นรบกวนคุณหนูเฟ่ยด้วยนะครับ!"
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินค่อยๆจากไป เย่เฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกหมดอาลัยตายอยากจากความสูญเสียเล็กน้อย
เขารู้สึกว่าการรู้จักครอบครัวของคุณตาคุณยาย อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้าย
สำหรับผู้สูงอายุสองคนนั้น ยังเป็นความสบายใจทางจิตใจอีกด้วย
แต่ว่า เมื่อคิดว่าไม่พบเบาะแสใดๆ เกี่ยวกับการตายของพ่อแม่ของเขา และศัตรูอาจแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด เย่เฉินรู้สึกขอบคุณเล็กน้อยสำหรับการพากเพียรตลอดมาของเขา
ยังไงซะ สามารถเติบโตได้อย่างถ่อมตัว ก็ต่อเมื่ออยู่ในความมืด
มิฉะนั้น หากสัตว์ร้ายที่ซ่อนอยู่ในที่ทั้งมืดและดำ ถูกดึงออกมาก่อนเวลาอันควร อาจจะนำหายนะมาสู่คนรอบตัวเขาได้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...