ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4332

"เฉิงซี ฉางอิงจากไป20 ปีเต็มๆ แล้ว"

"ได้พระคุณช่วยชีวิตจากคู่หมั้นของเฉินเอ๋อ"

"เฉินเอ๋อยังไม่กลับมา"

เมื่อเห็นสามบรรทัดนี้ อานโฉงชิวก็รู้สึกเศร้า และดวงตาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนชื้น

เขาดูออกว่า ตอนที่คุณท่านเขียนสามบรรทัดนี้ ในใจคงจะเจ็บปวดมาก

เขาก็ดูออกได้ว่า เหตุผลที่ชายชราเขียนสามบรรทัดนี้ ก็เพื่อเตือนตัวเองว่าห้ามลืมตลอดเวลา

คนเป็นลูก การได้เห็นพ่ออยากจะจดจำว่าลูกสาว และลูกเขยเสียชีวิตไป 20 ปีอย่างยากลำบาก และจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่พบหลานชายของเขา อานโฉงชิวก็ยิ่งปวดใจมากขึ้นไปอีก

แต่ว่า เขาก็รู้ดีอยู่ในใจว่า เรื่องนี้ เขาไม่สามารถปล่อยได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงให้คุณท่านเข้าใจมันเอง

ในไม่ช้า อานข่ายเฟิงเรียกบอดี้การ์ดทุกคนที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์ก มาที่บริเวณสถานที่แสดงทั้งหมด

หลังจากที่ทุกคนมากันครบ อานข่ายเฟิงก็พูดกับคุณท่าน และนานหญิงใหญ่ว่า:"พ่อ แม่ คนมาครบแล้ว เราไปกันได้แล้ว"

คุณท่านใหญ่ซ่งพยักหน้า และพูดกับเฟ่ยเข่อซินอย่างสุภาพมากว่า:"คุณหนูเฟ่ย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นเราขอตัวก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! เดี๋ยวคุณสามารถขอข้อมูลติดต่อของโฉงชิวและข่ายเฟิงไว้ได้ หากต่อไปมีอะไรให้ตระกูลอานช่วย ตระกูลอานจะทำสุดความสามารถแน่นอน!"

เฟ่ยเข่อซินรีบพูดว่า:"คุณท่านอาน ท่านเกรงใจเกินไปแล้วค่ะ ที่ฉันทำล้วนเพื่อตอบแทนบุญคุณ ท่านไม่ต้องนำมาใส่ใจหรอกค่ะ!"

พูดจบ เธอก็พูดอีกว่า:"ผู้มีพระคุณสั่งให้ฉันส่งท่านและทุกคนไปยังพื้นที่ปลอดภัย ดังนั้น ฉันไปกับพวกคุณดีกว่า!"

คุณท่านอานพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นกำมือพูดว่า:"งั้นรบกวนคุณหนูเฟ่ยด้วยนะครับ!"

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินค่อยๆจากไป เย่เฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกหมดอาลัยตายอยากจากความสูญเสียเล็กน้อย

เขารู้สึกว่าการรู้จักครอบครัวของคุณตาคุณยาย อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้าย

สำหรับผู้สูงอายุสองคนนั้น ยังเป็นความสบายใจทางจิตใจอีกด้วย

แต่ว่า เมื่อคิดว่าไม่พบเบาะแสใดๆ เกี่ยวกับการตายของพ่อแม่ของเขา และศัตรูอาจแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด เย่เฉินรู้สึกขอบคุณเล็กน้อยสำหรับการพากเพียรตลอดมาของเขา

ยังไงซะ สามารถเติบโตได้อย่างถ่อมตัว ก็ต่อเมื่ออยู่ในความมืด

มิฉะนั้น หากสัตว์ร้ายที่ซ่อนอยู่ในที่ทั้งมืดและดำ ถูกดึงออกมาก่อนเวลาอันควร อาจจะนำหายนะมาสู่คนรอบตัวเขาได้