ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4333
เมื่อประตูลิฟต์ทั้งสี่ปิดลง มีเพียงเย่เฉินและเซียวชูหรันที่นอนหลับลึกอยู่บนไหล่ของเขา ที่ยังอยู่ในพื้นที่ VIP
ดังนั้น เย่เฉินจึงเก็บปราณทิพย์ที่เหลืออยู่ในสมองของเธออย่างเงียบ ๆ จากนั้นหลับตา และแสร้งทำเป็นหลับ
เซียวชูหรันเสียใจในเวลานี้
และความคิดแรกของเธอเมื่อตื่นขึ้นคือ พูดในใจว่า:"ฉัน…...ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?"
หลังจากนั้น เมื่อเธอเห็นกู้ชิวอี๋ที่ร้องเพลงและเต้นรำบนเวที ผ่านหน้าต่างบานใหญ่ เธออุทานราวกับว่าถูกฟ้าผ่า:"หา? ! คอนเสิร์ตเริ่มแล้ว? ! ฉัน…...ฉันนอนหลับไปในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ได้อย่างไร…..."
พูดจบ เธออดไม่ได้ที่จะมองเย่เฉินที่อยู่ข้างๆ เธอ และพบว่าเย่เฉินกำลังนอนเงยหน้าอย่างสบาย เธอรีบเขย่าไหล่ของเขา และโพล่งออกมาว่า:"ที่รัก…...ที่รัก ตื่นเร็ว!"
เย่เฉินแสร้งทำเป็นง่วงนอนและลืมตาขึ้น จากนั้นจึงถามเซียวชูหรันที่อยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางมึนงง:"ที่รักเป็นอะไรไป…...ผมกำลังฝันอยู่เลย……"
เซียวชูหรันชี้ไปที่เวทีคอนเสิร์ต แล้วพูดอย่างโกรธเคือง:"ดูสิ คอนเสิร์ตเริ่มแล้ว ทำไมเราสองคนถึงหลับไปได้……"
เย่เฉินแสร้งทำเป็นประหลาดใจ และพูดว่า:"โอ้ เชี่ย......เริ่มแล้วจริงๆ…… ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงหลับไป หรือว่าวันนี้กลางวันเราจะเล่นจนเหนื่อยเกินไป?"
เซียวชูหรันพูดอย่างไม่พอใจ:"ฉันก็ไม่รู้…...แต่ดูเหมือนฉันจะไม่รู้สึกเหนื่อยเลยนะ และตอนวิดีโอเปิดงานเล่นเมื่อกี้นี้ ฉันยังตั้งใจดูอยู่เลย ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ถึงจำไม่ได้……"
แม้ว่าเซียวชูหรันยังคงรู้สึกเสียใจอยู่ในใจ แต่เย่เฉินพูดแบบนี้แล้ว เธอทำได้เพียงพยักหน้า และพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า:"ดูอีกสองรอบแล้วกัน รอบหน้าฉันจะดูจนจบแบบไม่พลาดแน่นอน!"
เมื่อเห็นว่าเซียวชูหรันยอมรับความเป็นจริงแล้ว เย่เฉินก็โล่งใจเล็กน้อย จากนั้นดูเวลา และยิ้มพูดว่า:"ไม่เป็นไรๆ คอนเสิร์ตผ่านไปประมาณ 30-40 เปอร์เซ็นต์เอง งั้นต่อจากนี้ไปเริ่มสนุกกับมันเถอะ!"
"อื้ม!"เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างแรง แล้วเอามือเท้าคาง เฝ้าดูการแสดงของกู้ชิวอี๋อย่างตั้งใจ
…...
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...