ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4333

เมื่อประตูลิฟต์ทั้งสี่ปิดลง มีเพียงเย่เฉินและเซียวชูหรันที่นอนหลับลึกอยู่บนไหล่ของเขา ที่ยังอยู่ในพื้นที่ VIP

ดังนั้น เย่เฉินจึงเก็บปราณทิพย์ที่เหลืออยู่ในสมองของเธออย่างเงียบ ๆ จากนั้นหลับตา และแสร้งทำเป็นหลับ

เซียวชูหรันเสียใจในเวลานี้

และความคิดแรกของเธอเมื่อตื่นขึ้นคือ พูดในใจว่า:"ฉัน…...ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?"

หลังจากนั้น เมื่อเธอเห็นกู้ชิวอี๋ที่ร้องเพลงและเต้นรำบนเวที ผ่านหน้าต่างบานใหญ่ เธออุทานราวกับว่าถูกฟ้าผ่า:"หา? ! คอนเสิร์ตเริ่มแล้ว? ! ฉัน…...ฉันนอนหลับไปในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ได้อย่างไร…..."

พูดจบ เธออดไม่ได้ที่จะมองเย่เฉินที่อยู่ข้างๆ เธอ และพบว่าเย่เฉินกำลังนอนเงยหน้าอย่างสบาย เธอรีบเขย่าไหล่ของเขา และโพล่งออกมาว่า:"ที่รัก…...ที่รัก ตื่นเร็ว!"

เย่เฉินแสร้งทำเป็นง่วงนอนและลืมตาขึ้น จากนั้นจึงถามเซียวชูหรันที่อยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางมึนงง:"ที่รักเป็นอะไรไป…...ผมกำลังฝันอยู่เลย……"

เซียวชูหรันชี้ไปที่เวทีคอนเสิร์ต แล้วพูดอย่างโกรธเคือง:"ดูสิ คอนเสิร์ตเริ่มแล้ว ทำไมเราสองคนถึงหลับไปได้……"

เย่เฉินแสร้งทำเป็นประหลาดใจ และพูดว่า:"โอ้ เชี่ย......เริ่มแล้วจริงๆ…… ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงหลับไป หรือว่าวันนี้กลางวันเราจะเล่นจนเหนื่อยเกินไป?"

เซียวชูหรันพูดอย่างไม่พอใจ:"ฉันก็ไม่รู้…...แต่ดูเหมือนฉันจะไม่รู้สึกเหนื่อยเลยนะ และตอนวิดีโอเปิดงานเล่นเมื่อกี้นี้ ฉันยังตั้งใจดูอยู่เลย ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ถึงจำไม่ได้……"

แม้ว่าเซียวชูหรันยังคงรู้สึกเสียใจอยู่ในใจ แต่เย่เฉินพูดแบบนี้แล้ว เธอทำได้เพียงพยักหน้า และพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า:"ดูอีกสองรอบแล้วกัน รอบหน้าฉันจะดูจนจบแบบไม่พลาดแน่นอน!"

เมื่อเห็นว่าเซียวชูหรันยอมรับความเป็นจริงแล้ว เย่เฉินก็โล่งใจเล็กน้อย จากนั้นดูเวลา และยิ้มพูดว่า:"ไม่เป็นไรๆ คอนเสิร์ตผ่านไปประมาณ 30-40 เปอร์เซ็นต์เอง งั้นต่อจากนี้ไปเริ่มสนุกกับมันเถอะ!"

"อื้ม!"เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างแรง แล้วเอามือเท้าคาง เฝ้าดูการแสดงของกู้ชิวอี๋อย่างตั้งใจ

…...