ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4334
หลังจากผ่านไปสักพัก
ที่ทางออกของพื้นที่ VIP ของสถานที่ มีรถหลายสิบคันขับออกมาทีละคัน
ในรถยนต์เหล่านี้มีขบวนรถของตระกูลเฟ่ย และขบวนรถของตระกูลอาน ในนั้น ตระกูลอานมีรถแปดคัน ออกจากงานอย่างรวดเร็ว และไปที่อาคารอานปาง
ในเวลาเดียวกัน
ไชน่าทาวน์นครนิวยอร์ก
รถตำรวจหลายคันขับเข้าไปในไชน่าทาวน์อย่างรวดเร็ว และหยุดที่หน้าร้านห่านย่างของเฉินจ้างโจง
เจ้าหน้าที่ตำรวจนิวยอร์กสิบกว่าคนลงจากรถ และเดินเข้าไปในร้านห่านย่าง
ผู้นำคือคนสนิทของหลี่ญ่าหลิน ชื่อไอ้ห้า
ชื่อจริงของเขาคือลู่หมิง เนื่องจากเขาอยู่อันดับที่5ของบ้าน ดังนั้นจึงถูกพ่อแม่และพี่ชายเรียกเขาว่าไอ้ห้า
ตอนนี้ ลูกค้าร้านห่านย่างยังเยอะอยู่
ทันทีที่ลู่หมิงเข้ามา เขาก็ทำให้พวกที่มาทานอาหารตกใจ
ในเวลานี้ ลู่หมิงเอามือข้างหนึ่งจับปืนพกที่เอว แล้วอีกมือชี้ไปที่ตราตำรวจ พูดกับทุกคนว่า:"ขออภัยครับทุกคน ตำรวจกำลังทำงาน ทุกคนโปรดนั่งอยู่กับที่ อย่าขยับ"
เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจจำนวนมากมาหา ลูกน้องเฉียงไจ่รู้สึกประหม่าจนพูดไม่ออก ห่านย่างที่เขาถืออยู่ กำลังจะวางบนโต๊ะแขก แต่มือก็สั่นโดยไม่รู้ตัว และหล่นลงพื้น
ลู่หมิงถอนหายใจ และกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เฉินจ้างโจงพูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่แยแส:"เฉียงไจ่ นายไม่ต้องกังวลเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องกังวล เกาะฮ่องกงยังเป็นสังคมที่ปกครองด้วยกฎหมาย และไม่วุ่นวายอย่างที่นายคิด"
พูดจบ เขามองไปที่ลู่หมิง และพูดว่า:"ฉันรู้ว่าพวกคุณจะมา เก็บสัมภาระไว้เรียบร้อยแล้ว ให้ฉันไปเอาก่อนได้ไหม?"
ลู่หมิงโบกมือให้เพื่อนร่วมงานอีกคนที่อยู่ข้างๆ และพูดว่า:"ไอ้ตง คุณไปกับเขา!"
อีกฝ่ายตอบตกลงทันที:"ครับ!"
ในไม่ช้า เฉินจ้างโจงก็ลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กเก่าของเขา และเดินขึ้นไปพร้อมกับตำรวจ
เขามองเฉียงไจ่ และยิ้มพูดเล็กน้อย:"อาเฉียง! นายโตแล้ว ต่อไปจะไม่ใช่เฉียงไจ่แล้ว ต้องเรียนรู้ที่จะเผชิญปัญหาด้วยตัวเอง! จำสิ่งที่ฉันบอกนายไว้ บริหารร้านนี้ต่อไปให้ดีๆ อย่า ทำลายสิ่งที่ฉันทำมา 20 กว่าปี เข้าใจไหม?"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...