เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4335

เฉียงไจ่หลั่งน้ำตา พยักหน้ารัวๆ และพูดเสียงสะอื้นว่า:"ผมเข้าใจแล้วครับลุงโจง……"

เฉินจ้างโจงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นมองไปที่เหล่าลูกค้าที่ทำหน้าหวาดกลัว และกำมือพูดว่า:"มีหลายๆ คนเป็นลูกค้าประจำขอผม หลังจากคืนนี้ ผมคงจะทำข้าวห่านย่างให้พวกคุณไม่ได้ได้ แต่ไอ้เฉียงทำงานกับผมมาสิบกว่าปีแล้ว และได้เรียนรู้งานฝีมือนี้เป็นอย่างดี หวังว่าต่อไปทุกคนจะสามารถสนับสนุนธุรกิจของเขามากขึ้น!"

ลูกค้าประจำทุกคนรู้ว่า เฉินจ้างโจงอยู่ในสหรัฐอเมริกาอย่างผิดกฎหมาย แม้ว่าจะไม่รู้อดีตของเขา แต่ก็รู้ดีว่า ในเมื่อตำรวจเจอเขาแล้ว จะต้องถูกส่งกลับอย่างแน่นอน

ด้วยเหตุนี้ ทุกคนต่างก็พูดเพื่อให้เขาสบายใจ บอกว่าจะดูแลธุรกิจของเฉียงไจ่อย่างแน่นอน

เฉินจ้างโจงขอบคุณทุกคน มองไปที่เฉียงไจ่อีกครั้ง และสั่งว่า:"ไอ้เฉียง ฉันไปก่อนนะ ฉันจะเลี้ยงมื้อนี้ทุกคนเอง นายอย่าลืมให้ทุกคนฟรี!"

สิ่งที่เฉินจ้างโจงพูด เป็นเหมือนการอำลาสำหรับเฉียงไจ่

สำหรับเขาแล้ว เฉินจ้างโจงรับบทเป็นพ่ออย่างสมบูรณ์ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา และเขาก็เป็นญาติเพียงคนเดียวในใจ ดังนั้น เมื่อเห็นเฉินจ้างโจงถูกจับกับตา เขารู้สึกเศร้าอย่างยิ่ง

แต่เฉินจ้างโจงกลับไม่ต้องการให้เขาหมกมุ่นอยู่ในนี้มากเกินไป เดิมทีตำรวจลู่หมิงยังอยากจะให้เวลาเขาบอกลาเฉียงไจ่อีกสักหน่อย แต่เฉินจ้างโจงหยิบกระเป๋าเดินทางขึ้น และพูดว่า:"คุณตำรวจ เราไปกันเถอะ"

ลู่หมิงถอนหายใจ เขาพูดว่า:"โอเค ไปกันเถอะ"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน