ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4335
เฉียงไจ่หลั่งน้ำตา พยักหน้ารัวๆ และพูดเสียงสะอื้นว่า:"ผมเข้าใจแล้วครับลุงโจง……"
เฉินจ้างโจงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นมองไปที่เหล่าลูกค้าที่ทำหน้าหวาดกลัว และกำมือพูดว่า:"มีหลายๆ คนเป็นลูกค้าประจำขอผม หลังจากคืนนี้ ผมคงจะทำข้าวห่านย่างให้พวกคุณไม่ได้ได้ แต่ไอ้เฉียงทำงานกับผมมาสิบกว่าปีแล้ว และได้เรียนรู้งานฝีมือนี้เป็นอย่างดี หวังว่าต่อไปทุกคนจะสามารถสนับสนุนธุรกิจของเขามากขึ้น!"
ลูกค้าประจำทุกคนรู้ว่า เฉินจ้างโจงอยู่ในสหรัฐอเมริกาอย่างผิดกฎหมาย แม้ว่าจะไม่รู้อดีตของเขา แต่ก็รู้ดีว่า ในเมื่อตำรวจเจอเขาแล้ว จะต้องถูกส่งกลับอย่างแน่นอน
ด้วยเหตุนี้ ทุกคนต่างก็พูดเพื่อให้เขาสบายใจ บอกว่าจะดูแลธุรกิจของเฉียงไจ่อย่างแน่นอน
เฉินจ้างโจงขอบคุณทุกคน มองไปที่เฉียงไจ่อีกครั้ง และสั่งว่า:"ไอ้เฉียง ฉันไปก่อนนะ ฉันจะเลี้ยงมื้อนี้ทุกคนเอง นายอย่าลืมให้ทุกคนฟรี!"
สิ่งที่เฉินจ้างโจงพูด เป็นเหมือนการอำลาสำหรับเฉียงไจ่
สำหรับเขาแล้ว เฉินจ้างโจงรับบทเป็นพ่ออย่างสมบูรณ์ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา และเขาก็เป็นญาติเพียงคนเดียวในใจ ดังนั้น เมื่อเห็นเฉินจ้างโจงถูกจับกับตา เขารู้สึกเศร้าอย่างยิ่ง
แต่เฉินจ้างโจงกลับไม่ต้องการให้เขาหมกมุ่นอยู่ในนี้มากเกินไป เดิมทีตำรวจลู่หมิงยังอยากจะให้เวลาเขาบอกลาเฉียงไจ่อีกสักหน่อย แต่เฉินจ้างโจงหยิบกระเป๋าเดินทางขึ้น และพูดว่า:"คุณตำรวจ เราไปกันเถอะ"
ลู่หมิงถอนหายใจ เขาพูดว่า:"โอเค ไปกันเถอะ"
ความหมายของลู่หมิงคือการเตือนเฉินจ้างโจง และเฉียงไจ่ว่ามีใครบางคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
เฉินจ้างโจงเองก็ตระหนักเรื่องนี้เป็นอย่างดี แต่เขาได้มองเรื่องนี้อย่างเรียบง่ายและยอมรับมันแล้ว ดังนั้นเขาจึงยิ้มและพูดว่า:"ไม่ว่ายังไงฉันเองก็ฝ่าฝืนกฎหมายก่อน คนอื่นฟ้องฉันมันก็มีเหตุผลนะ"
ลู่หมิงไม่ได้นึกเลยว่าจิตใจของเฉินจ้างโจงจะสงบนิ่งขนาดนี้ จึงพูดอย่างช่วยไม่ได้:"โอเค ฉันเคยอ่านข้อมูลของคุณ คุณเป็นคนฉลาด ในเมื่อคุณเข้าใจส่วนได้ส่วนเสียข้างในแล้ว งั้นฉันจะไม่พูดไร้สาระอีก"
พูดจบ เขาจงใจเหลือบมองเฉียงไจ่ และพูดว่า:"สำหรับการจับกุม การสอบสวน และการยืนยันการส่งตัวกลับประเทศทั้งหมด โดยปกติแล้วจะใช้เวลาห้าถึงเจ็ดวัน แต่สถานการณ์ของคุณนั้นพิเศษอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองขอให้จบคดีภายในสามวัน แต่ว่า ช่วงนี้พี่ใหญ่ของฉันถูกบังคับให้เกษียณล่วงหน้า ทำให้ฉันก็อารมณ์ไม่ดีเลย ดังนั้นฉันจึงคิดที่จะขี้เกียจ คาดว่าน่าจะเลื่อนออกไปได้อีกสองสามวัน ถ้ามีความสามารถอะไร ก็อย่าแอบซ่อนไว้ รีบหาทาง"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...