ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4337
ดังนั้นคุณท่านใหญ่กับนายหญิงใหญ่จึงผ่านจุดตรวจความปลอดภัยก่อน แล้วจึงขึ้นลิฟต์ไปชั้นบน
อานโฉงชิวและภรรยาของเขาตามมาติดๆ
หลังจากที่ทุกคนผ่านการตรวจสอบความปลอดภัย และขึ้นไปชั้นบนได้สำเร็จ เฟ่ยเข่อซินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อยู่ไม่นานนัก หันหลังกลับและพาคนออกจากอาคารอานปาง
สิ่งแรกที่คุณท่านอนพาทุกคนขึ้นไปชั้นบนสุดคือ ปิดกั้นห้องสัดส่วนชั้นบนสุดของอาคารอานปาง โชคดีที่วัสดุสำรองบนชั้นนี้มีเพียงพอ และไม่ใช่ปัญหาสำหรับตระกูลอานที่จะอาศัยอยู่ที่นี่ไม่กี่เดือน
หลังจากปิดห้องกั้นแล้ว คุณท่านอนเรียกลูกชายทั้งสามคน และลูกสาวหนึ่งคนไปที่ห้องประชุม หลังจากทุกคนนั่งลงแล้ว เขาก็เริ่มพูดก่อนว่า:"อีกเจ็ดวันข้างหน้า พวกเราทุกคนไม่ควรออกจากที่นี่ ให้รอดูว่าสถานการณ์พัฒนาไปอย่างไรก่อน หากพ้นอันตรายชั่วคราว ทุกคนจะออกไปเป็นชุดๆ"
พูดจบ เขาพูดเสริมว่า:"นอกจากนี้ เรื่องของวันนี้พวกเธอก็คงจะดูออก จุดประสงค์ของอีกฝ่ายไม่ใช่เพื่อเงิน แต่เพื่อทำลายทั้งตระกูลอาน ดังนั้นตั้งแต่วินาทีที่ทุกคนออกจากที่นี่ ทุกคนในตระกูลอานห้ามรวมตัวนอกเหนือพื้นที่ตระกูลอาน ในเวลาเดียวกันเราต้องลงทุนด้านความปลอดภัยเป็นสองเท่า และต้องแน่ใจว่ามีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพียงพอ และวิธีการรักษาความปลอดภัยที่เพียงพอตลอดเวลา!"
อานโฉงชิวพูดว่า:"พ่อครับ ผมขอแนะนำว่าในอนาคตงานรักษาความปลอดภัยของเรา จะต้องพึ่งพาผู้เก่งกาจวิชาบู๊จำนวนน้อยอีกต่อไป แต่ควรเป็นเหมือนประธานาธิบดี เพื่อสร้างระบบความปลอดภัยที่สมบูรณ์ ครอบคลุม และทรงพลัง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยควรประกอบด้วย ระบบรักษาความปลอดภัยที่ทำงานอย่างอิสระหลายระบบ เพื่อให้แน่ใจว่าระบบหลายระบบได้รับการคุ้มครองจากใกล้ถึงไกล จากภายในสู่ภายนอก และทำงานซ้ำซ้อนได้ดี แม้ว่าระบบใดระบบหนึ่งจะพัง แต่ระบบอื่นก็ยังทำงานได้ตามปกติ! "
"ถูกต้อง!"คุณท่านอานพยักหน้า และพูดอย่างจริงจังว่า:"โฉงชิว นายเป็นคนที่มีความคิดละเอียดอ่อน และนายต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ ต่อจากนี้ไป ความปลอดภัยคือความต้องการหลักของตระกูลอาน ไม่ว่าจะทุ่มเงินมากแค่ไหนก็จะไม่รู้สึกเสียดาย!"
ในฮอลล์แสดง ผู้คนหลายหมื่นได้เห็นการแสดงครั้งแรกของทัวร์ทั่วโลกของกู้ชิวอี๋อย่างตื่นเต้น
แฟนๆ ทราบดีว่าหากไฟสว่างหมด และมีการกล่าวปิดการแสดง การแสดงก็ถือว่าจบลงอย่างสมบูรณ์
แม้ว่าพวกเขาจะยังอารมณ์ค้าง แต่ก็ยังเริ่มออกจากงานอย่างมีระเบียบ
ในเวลานี้ เย่เฉินพูดกับเซียวชูหรันว่า:"ที่รัก เราไปกันเถอะ ขับรถออกไปก่อนที่กองทัพใหญ่จะออกไป จะสะดวกกว่า ถ้ารออีกต่อไป ผู้คนนับหมื่นออกจากงาน ข้างนอกจะอัดกันเต็มแน่นอน"
เซียวชูหรันพยักหน้าเบา ๆ และพูดอ้อนว่า:"ที่รัก คุณอย่าลืมนะ รอบหน้าต้องพาฉันไปอีก……"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...