ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4347
ทันทีที่ทั้งสองเข้าBulgari หม่าหลันก็เดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ตรงกลาง จากนั้นนั่งบนเก้าอี้สูงหน้าเคาน์เตอร์ มือขวาวางกุญแจโรลส์-รอยซ์บนเคาน์เตอร์ด้วยไว้บนเคาน์เตอร์ มือซ้ายก็ตั้งกระเป๋าHermesที่เย่เฉินให้ก่อนหน้านี้ วางไว้บนเคาน์เตอร์
เมื่อสาวพนักงานขายเห็นสถานการณ์นี้ ก็คิดทันทีว่าเป็นลูกค้ารายใหญ่ ดังนั้นเธอจึงรีบเข้ามา พูดด้วยความเคารพว่า:"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่Bulgari ไม่ทราบว่าคุณต้องการดูอะไรคะ?"
หม่าหลันกระแอมและพูดอย่างเย่อหยิ่ง:"แค่กแค่ก ร้านคุณมีสร้อยคอที่สวยงามอะไรบ้าง? เอาออกมาให้ฉันเลือกซิ"
สาวพนักงานขายรีบพยักหน้า จากนั้นจึงหันไปหาพนักงานขายชายที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า:"แจ็ค รีบเตรียมน้ำอัดลมนำเข้าจากสเปนสองขวดให้แขก และนำตัวอย่างน้ำหอมใหม่ล่าสุดของเดือนนี้มาให้ทั้งสองคนลองสักหน่อย"
พนักงานขายชายทำตามคำสั่งทันที และหม่าหลันที่อยู่ข้างๆก็อุทานในใจ:"นี่สินะแบรนด์ใหญ่! บริการนี้มันสุดยอดจริงๆ!"
เฉียนหงเย่นยืนอยู่ข้างหลังหม่าหลัน และแอบถอนหายใจในใจ:"นึกย้อนกลับไปตอนที่ตระกูลเซียวยังมีเงินอยู่ ตอนฉันไปเที่ยวร้านแบบนี้ ก็ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ แต่ตอนนี้พอมาที่ร้านแบบนี้ จะรู้สึกประหม่า หงส์ตกจากที่สูง ชะตากรรมยังสู้ไก่ไม่ได้จริงๆ "
ในเวลานี้ สาวพนักงานขายหยิบถาดที่เต็มไปด้วยสร้อยคอออกมา วางไว้ตรงหน้าหม่าหล้น และพูดด้วยความเคารพว่า:"คุณผู้หญิง นี่คือสร้อยคอรุ่นใหม่ล่าสุดของเรา มีรุ่นใหม่ในแบบคลาสสิกมากมาย คุณดูได้ค่ะ"
หม่าหลันพยักหน้า ชี้ไปที่จี้เพชรอันหนึ่งแล้วพูดว่า:"ฉันคิดว่าอันนี้ดีนะ ราคาเท่าไร?"
สาวพนักงานขายเหลือบไปเห็นป้ายราคา แล้วพูดว่า:"คุณผู้หญิง สร้อยคอที่คุณชอบมีราคาอยู่ที่ 118,800 ทำมาจากทองคำ 18K และจี้เพชรจากแอฟริกาใต้ แม้ว่าเพชรจะเป็นเศษเพชรทั้งหมด แต่พอถูกเจียระไนจนสมบูรณ์แบบมาก ความมันเงาจึงดีมาก หลังจากสวมใส่ก็จะประกาย คุณอยากลองใส่ดูไหมคะ?"
หม่าหลันเข้ามาในร้านดังๆ นิสัยก็ดีขึ้นเล็กน้อย พูดอย่างสบายๆ ว่า:"ไม่เป็นไรๆ คุณไปรับก่อนเถอะ"
สาวพนักงานขายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และเดินไปข้างๆ ฟังผู้จัดการร้านทางโทรศัพท์สั่งว่า:"เสี่ยวหลิว เดี๋ยวคุณต้องพยายามให้ผู้หญิงคนนั้นใช้เงินให้มากที่สุด ถ้าสามารถทำให้เธอใช้เงิน 300,000 หยวนในร้านของเราได้ ฉันจะให้รางวัลคุณ 50,000 หยวน และถ้าหล่อนสามารถใช้เงิน 500,000 หยวนในร้านของเรา ฉันจะให้รางวัลคุณ100,000 หยวน!"
เมื่อสาวพนักงานขายได้ยินเช่นนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองหม่าหลันตรงนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมผู้จัดการร้านถึงสนใจผู้หญิงคนนี้ เธอก็รู้ว่านี่เป็นโอกาสที่ดีในการทำเงิน ดังนั้นเธอจึงกระซิบว่า:"ไม่ต้องกังวล ฉันเข้าใจแล้วค่ะ"
พูดจบ เธอก็วางสาย เดินไปตรงหน้าหม่าหลัน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"คุณผู้หญิง มาเถอะ ฉันจะช่วยลองสวมให้คุณ"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...