ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4349

สาวพนักงานขายพูดว่าสูงสุดในหมู่หญิงชั้นสูง ประจบหม่าหลันด้วยคำพูดสวยหรูทันที

เธอรู้สึกว่าคำพูดของสาวพนักงานขายมีพลังงานเคมีชนิดหนึ่ง ด้วยปฏิกิริยาเคมีบางอย่างกับแก้วหูของเธอ จึงสามารถผลิตโดปามีนจำนวนมากได้ และจะไหลตรงไปยังหัวตามเลือด

พูดง่ายๆ คือโดนมากๆ

ความรู้สึกนี้เหมือนกับชายหนุ่มที่เพิ่งหัดสูบบุหรี่ คว้าถุงยาสูบแห้งของชายชราในหมู่บ้าน แล้วสูบคำใหญ่ๆ

ไม่ใช่แค่ขึ้นหัว แต่ยังเวียนหัวเล็กน้อย

เธอมีความสุขมากจนหุบปากไม่ได้ มองสาวพนักงานขายคนนี้แล้ว ก็ยิ่งมองยิ่งชอบมากขึ้น

เฉียนหงเย่นเก่งในการประจบประแจงจริงๆ ทั้งๆ ที่เธอเป็นพี่สะใภ้มาหลายสิบปีแล้ว เผลอแป๊ปเดียวก็สามารถเรียกตนว่าพี่หลัน ด้วยใบหน้าที่สงบทันที

แต่ถ้าจะเทียบกับสาวพนักงานขายที่อยู่ตรงหน้าจริงๆ อย่างมากเฉียนหงเย่นก็เป็นได้แค่น้องชาย

หม่าหลันจึงสาวพนักงานขายด้วยความดีใจว่า:"เฮ้ สาวน้อย เธอว่าสร้อยแบบไหนที่คู่ควรกับออร่าของฉัน?"

สาวพนักงานขายพูดโดยไม่ลังเล:"ฉันคิดว่าด้วยออร่าของคุณ ยังไงก็ต้องเป็นสมบัติของร้านค้าเรา!"

พูดจบ ก็รีบพูดว่า:"โปรดรอสักครู่ค่ะคุณผู้หญิง ฉันจะไปหาผู้จัดการร้านของเราที่ด้านหลัง เพื่อเปิดตู้เซฟและเอาสมบัติของร้านค้าให้คุณดู! "

ทันทีที่พูดจบ สาวพนักงานขายก็รีบลุกขึ้น และเดินไปที่บริเวณสำนักงานด้านหลัง

สาวพนักงานขายถามอย่างตกตะลึง:"ผู้จัดการร้าน ผู้หญิงคนนี้มีภูมิหลังอย่างไร? ต้องทำขนาดนี้เลย……"

ผู้จัดการร้านพูดว่า:"ไม่ใช่ฉันทำ เป็นคนใหญ่โต คุณให้ความร่วมมือดีๆ จะได้รับประโยชน์หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น!"

สาวพนักงานขายพยักหน้าอย่างเข้าใจ และพูดกับผู้จัดการร้านว่า:"ฉันเข้าใจแล้วค่ะผู้จัดการร้าน! ยังต้องรบกวนคุณเอาสมบัติของร้านค้าให้ฉันก่อน มิฉะนั้น พอออกไปฉันจะอธิบายยาก"

ผู้จัดการร้านไม่พูดอะไรมาก หยิบสร้อยคอเพชรสวยชุดหนึ่งออกมาจากตู้นิรภัยทันที แล้วยื่นให้เธอ:"คุณต้องถือไว้ดีๆ อย่าทำตก"

สาวพนักงานขายพยักหน้าและยิ้ม แล้วเดินออกไปพร้อมกับสมบัติของร้านค้าในมือทั้งสองข้าง