ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4349
สาวพนักงานขายพูดว่าสูงสุดในหมู่หญิงชั้นสูง ประจบหม่าหลันด้วยคำพูดสวยหรูทันที
เธอรู้สึกว่าคำพูดของสาวพนักงานขายมีพลังงานเคมีชนิดหนึ่ง ด้วยปฏิกิริยาเคมีบางอย่างกับแก้วหูของเธอ จึงสามารถผลิตโดปามีนจำนวนมากได้ และจะไหลตรงไปยังหัวตามเลือด
พูดง่ายๆ คือโดนมากๆ
ความรู้สึกนี้เหมือนกับชายหนุ่มที่เพิ่งหัดสูบบุหรี่ คว้าถุงยาสูบแห้งของชายชราในหมู่บ้าน แล้วสูบคำใหญ่ๆ
ไม่ใช่แค่ขึ้นหัว แต่ยังเวียนหัวเล็กน้อย
เธอมีความสุขมากจนหุบปากไม่ได้ มองสาวพนักงานขายคนนี้แล้ว ก็ยิ่งมองยิ่งชอบมากขึ้น
เฉียนหงเย่นเก่งในการประจบประแจงจริงๆ ทั้งๆ ที่เธอเป็นพี่สะใภ้มาหลายสิบปีแล้ว เผลอแป๊ปเดียวก็สามารถเรียกตนว่าพี่หลัน ด้วยใบหน้าที่สงบทันที
แต่ถ้าจะเทียบกับสาวพนักงานขายที่อยู่ตรงหน้าจริงๆ อย่างมากเฉียนหงเย่นก็เป็นได้แค่น้องชาย
หม่าหลันจึงสาวพนักงานขายด้วยความดีใจว่า:"เฮ้ สาวน้อย เธอว่าสร้อยแบบไหนที่คู่ควรกับออร่าของฉัน?"
สาวพนักงานขายพูดโดยไม่ลังเล:"ฉันคิดว่าด้วยออร่าของคุณ ยังไงก็ต้องเป็นสมบัติของร้านค้าเรา!"
พูดจบ ก็รีบพูดว่า:"โปรดรอสักครู่ค่ะคุณผู้หญิง ฉันจะไปหาผู้จัดการร้านของเราที่ด้านหลัง เพื่อเปิดตู้เซฟและเอาสมบัติของร้านค้าให้คุณดู! "
ทันทีที่พูดจบ สาวพนักงานขายก็รีบลุกขึ้น และเดินไปที่บริเวณสำนักงานด้านหลัง
สาวพนักงานขายถามอย่างตกตะลึง:"ผู้จัดการร้าน ผู้หญิงคนนี้มีภูมิหลังอย่างไร? ต้องทำขนาดนี้เลย……"
ผู้จัดการร้านพูดว่า:"ไม่ใช่ฉันทำ เป็นคนใหญ่โต คุณให้ความร่วมมือดีๆ จะได้รับประโยชน์หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น!"
สาวพนักงานขายพยักหน้าอย่างเข้าใจ และพูดกับผู้จัดการร้านว่า:"ฉันเข้าใจแล้วค่ะผู้จัดการร้าน! ยังต้องรบกวนคุณเอาสมบัติของร้านค้าให้ฉันก่อน มิฉะนั้น พอออกไปฉันจะอธิบายยาก"
ผู้จัดการร้านไม่พูดอะไรมาก หยิบสร้อยคอเพชรสวยชุดหนึ่งออกมาจากตู้นิรภัยทันที แล้วยื่นให้เธอ:"คุณต้องถือไว้ดีๆ อย่าทำตก"
สาวพนักงานขายพยักหน้าและยิ้ม แล้วเดินออกไปพร้อมกับสมบัติของร้านค้าในมือทั้งสองข้าง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...