เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4350

เมื่อหม่าหลันเห็นสร้อยคอเพชรขนาดใหญ่ในมือของเธอ นอกจากจะรู้สึกประหลาดใจแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเล็กน้อย

หม่าหลันไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ดีและร้ายของสิ่งของ เพชรเม็ดโตขนาดนี้ มองแค่แวบเดียวคงไม่ต่ำกว่า 7 หลัก

แต่ว่า เมื่อคิดว่าคนขายได้บิ้วบรรยากาศจนขนาดนี้แล้ว ถ้าตนบอกว่าซื้อไม่ไหว คงจะรู้สึกขอโทษกับคำว่า"สูงสุดในหมู่หญิงชั้นสูง"ไม่ใช่หรอกหรือ

ในตอนที่หม่าหลันรู้สึกไม่สบายใจ สาวพนักงานขายก็วางสมบัติของร้านค้าไว้ข้างหน้าเธอ

หม่าหลันก้มไปมองป้ายราคา ทันใดนั้นก็อุทานในใจว่า:"แม่เจ้า เจ็ด แปด แปด แปด…...หลังเจ็ดมีแปดหาตัว และไม่มีจุดทศนิยม….. นี่มัน 7,880,000เลยนะ!"

สาวพนักงานขายที่อยู่ข้างหน้าดึงสร้อยคอออกมา มองหม่าหลัน แล้วมองไปที่สร้อยคอ เธอส่ายหัวแล้วพูดว่า:"คุณผู้หญิง จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าสร้อยคอเส้นนี้ถูกบดบัง เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณ"

หม่าหลันใกล้จะร้องไห้แล้ว

"สร้อยคอเกือบแปดล้านเส้นถูกบดบัง เมื่ออยู่ต่อหน้าชั้น คุณคิดว่าชั้นคือดวงอาทิตย์งั้นหรือ!"

เฉียนหงเย่นที่อยู่ข้างหลังก็ตกใจ และโพล่งออกมา:"สร้อยของพวกคุณมันแพงเกินไปแล้ว…...8ล้าน เสียภาษีไป อย่างน้อยก็ถูกลอตเตอรีสองครั้ง!"

สาวพนักงานขายพูดอย่างจริงจังในเวลานี้:"จริงๆ แล้ว เงินไม่ใช่ปัญหา ฉันเชื่อว่าด้วยออร่าและคุณค่าของคุณผู้หญิง ซื้อสร้อยคอแบบนี้มันคงจะเหลือเฟือ"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน