ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4350
เมื่อหม่าหลันเห็นสร้อยคอเพชรขนาดใหญ่ในมือของเธอ นอกจากจะรู้สึกประหลาดใจแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเล็กน้อย
หม่าหลันไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ดีและร้ายของสิ่งของ เพชรเม็ดโตขนาดนี้ มองแค่แวบเดียวคงไม่ต่ำกว่า 7 หลัก
แต่ว่า เมื่อคิดว่าคนขายได้บิ้วบรรยากาศจนขนาดนี้แล้ว ถ้าตนบอกว่าซื้อไม่ไหว คงจะรู้สึกขอโทษกับคำว่า"สูงสุดในหมู่หญิงชั้นสูง"ไม่ใช่หรอกหรือ
ในตอนที่หม่าหลันรู้สึกไม่สบายใจ สาวพนักงานขายก็วางสมบัติของร้านค้าไว้ข้างหน้าเธอ
หม่าหลันก้มไปมองป้ายราคา ทันใดนั้นก็อุทานในใจว่า:"แม่เจ้า เจ็ด แปด แปด แปด…...หลังเจ็ดมีแปดหาตัว และไม่มีจุดทศนิยม….. นี่มัน 7,880,000เลยนะ!"
สาวพนักงานขายที่อยู่ข้างหน้าดึงสร้อยคอออกมา มองหม่าหลัน แล้วมองไปที่สร้อยคอ เธอส่ายหัวแล้วพูดว่า:"คุณผู้หญิง จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าสร้อยคอเส้นนี้ถูกบดบัง เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณ"
หม่าหลันใกล้จะร้องไห้แล้ว
"สร้อยคอเกือบแปดล้านเส้นถูกบดบัง เมื่ออยู่ต่อหน้าชั้น คุณคิดว่าชั้นคือดวงอาทิตย์งั้นหรือ!"
เฉียนหงเย่นที่อยู่ข้างหลังก็ตกใจ และโพล่งออกมา:"สร้อยของพวกคุณมันแพงเกินไปแล้ว…...8ล้าน เสียภาษีไป อย่างน้อยก็ถูกลอตเตอรีสองครั้ง!"
สาวพนักงานขายพูดอย่างจริงจังในเวลานี้:"จริงๆ แล้ว เงินไม่ใช่ปัญหา ฉันเชื่อว่าด้วยออร่าและคุณค่าของคุณผู้หญิง ซื้อสร้อยคอแบบนี้มันคงจะเหลือเฟือ"
เธอพูดด้วยความเห็นด้วยอย่างยิ่ง:"โอ้ สาวน้อย คุณพูดได้เยี่ยมไปเลย! เยี่ยมจริงๆ!"
สาวพนักงานขายยิ้มเล็กน้อย หยิบสร้อยคอเศษเพชรและจี้เขียวมรกตจากเคาน์เตอร์ข้างๆ ยื่นให้หม่าหลัน และพูดแนะนำว่า:"คุณผู้หญิง ดูโกลเดรสดรีมรุ่นนี้สิ ถึงแม้ว่าเพชรของมันจะไม่ใหญ่นัก แต่เพชรแต่ละเม็ดเป็นเพชรบริสุทธิ์พิเศษที่คัดสรรมาอย่างดี ลวดลายรูปพัดได้แรงบันดาลใจจากรูปแบบสถาปัตยกรรมคลาสสิกของกรุงโรมโบราณ แสดงให้เห็นถึงเสน่ห์เฉพาะตัวของผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จ!"
"สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออัญมณีหลักของสร้อยนี้คือเขียวมรกตรูปหยดน้ำ!"
"คุณรู้ไหม คนจีนเราชอบมรกตมาก มรกตเคารพและให้คุณค่ากับสีเขียว แม้ว่าชาวตะวันตกจะไม่เข้าใจมรกต แต่พวกเขายังถือว่ามรกตเป็นอัญมณีที่ดีที่สุด เกิดการวินิจฉัยความงามรสนิยมในสุนทรียศาสตร์ขึ้นพร้อมกัน!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...