ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4354
ทันทีที่ออกไป เฉียนหงเย่นก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า:"พี่หลัน คุณโชคดีมากจริงๆ ทันเรื่องดีๆ แบบนี้ซะด้วย ไม่มีใครทำได้อีกแล้วจริงๆ…… นี่มันถูกลง20% เลยนะ!"
หม่าหลันก็ดีใจมาก และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ฉันพูดจริงๆ เลยนะ ตั้งแต่ตัดขาดกับตระกูลเซียวแล้ว ฉันรู้สึกว่าโชคของฉันเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ"
เฉียนหงเย่นอดไม่ได้ที่จะพูดถอดใจ:"เมื่อไหร่ฉันจะสามารถตัดขาดกับครอบครัวนี้ได้นะ โดยเฉพาะยัยแก่นั้น ตอนนี้ฉันเห็นนางทุกวัน ก็รำคาญแทบจะตายแล้ว!"
หม่าหลันยิ้มพูดว่า:"จะไปสนใจนางทำไม ยังไงซะนางก็คงอยู่ได้อีกไม่กี่ปีแล้ว"
เฉียนหงเย่นพยักหน้า นึกอะไรได้ และรีบถามหม่าหลันว่า:"จริงสิพี่หลัน ก่อนหน้าคุณบอกว่าจะซื้อ Chow Tai Fook ให้ฉัน เราไปดูตอนนี้เลยไหม?"
หม่าหลันพูดด้วยท่าทางลำบากใจว่า:"จะดูอะไรอีก ในบัตรฉันมีแค่ 2,000 กว่าเอง ดูอะไรล่ะ? ดูแล้วก็ไม่มีเงินซื้อ"
เฉียนหงเย่นแอบรู้สึกหดหู่มาก และพูดว่า:"ถ้าอย่างนั้น…..คุณถอนเงินจากการจัดการทางการเงินตอนนี้ แล้วค่อยมาซื้อพรุ่งนี้สิ?"
"ถอน? ถอนบ้าไรล่ะ……"หม่าหลันก็ไม่ได้ตอแหลใส่เฉียนหงเย่น และเบะปากพูดว่า:"คุณก็เข้าใจสถานการณ์ของฉันนะ เงินทั้งหมดนี้ เย่เฉินเป็นคนให้ และก่อนเย่เฉินจะไป ได้ทิ้งเงินให้ฉันห้าแสน และตอนนี้เหลือแค่สองพันกว่าแล้ว"
"หา?"เฉียนหงเย่นอุทาน:"ห้าแสน ใช้หมดเลยเหรอ?"
หม่าหลันยักไหล่:"ใช่ ใช้ไปหมดแล้ว ต้องรอเงินค่าตอบแทนของพวกเขาเข้าบัญชี"
เฉียนหงเย่นทำอะไรไม่ได้ จึงทำได้เพียงพยักหน้าและพูดว่า:"งั้นก็ได้แต่หวังว่าพวกเขาโอนมาเร็วๆ….."
พูดจบ เธอก็พูดอย่างระมัดระวังว่า:"เอ่อคือ พี่หลัน…...รอเงินเข้าบัญชีแล้ว คุณอย่าลืมที่สัญญากับฉันไว้ล่ะ……"
หม่าหลันพยักหน้า และพูดอย่างสบายๆ:"ในเมื่อสัญญากับเธอแล้ว ฉันจะไม่ผิดสัญญาแน่นอน"
หลังจากกินเสร็จ หม่าหลันก็เอาแต่คิดเรื่องจับฉลาก
เธอก็ไม่ได้หวังว่าจะถูกรางวัลใหญ่ 1.2 ล้านนั้นหรอก แค่สามารถถูกอะไรได้เล็กน้อย มันก็ไม่มีอะไรสำหรับเธอ
…...
หลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว หม่าหลันกับเฉียนหงเย่นก็กลับไปที่เมืองห่ายก่างอีกครั้ง
ในเวลานี้ ผู้จัดการร้านขายเครื่องประดับได้รับคูปองฉลากที่ซ่งหวั่นถิงให้คนส่งมาแล้ว
ฉลากเหล่านี้ ทำขึ้นโดยการขอให้โรงพิมพ์ทำงานล่วงเวลาในเช้าวันนี้ ยังมีกลิ่นหมึกแรงอยู่เลย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...