ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4358

หม่าหลันคิดดู ดูเหมือนจะมีเหตุผลเช่นกัน

หากเธอไปสหรัฐอเมริกาเพื่อขออาศัยเย่เฉินกับเซียวชูหรัน สถานะในครอบครัวของเธอจะต้องอยู่อันดับสุดท้ายแน่นอน และจะมีใครมาประจบประแจงข้างๆ เธอทั้งวันได้ไง

แต่ถ้าพาเฉียนหงเย่นไปด้วยก็จะแตกต่างออกไป หล่อนตามให้เกียรติเธอตลอดทั้งวันเหมือนกับแม่บ้าน พาหล่อนไป ตนสามารถสั่งหล่อนเหมือนคนรับใช้ได้เช่นกัน

เมื่อคิดถึงนี้ เธอจึงพูดกับผู้จัดการร้านทันทีว่า:"คุณช่วยเพื่อนฉันทำวีซ่าด้วยได้ไหม เราจะไปอเมริกาด้วยกัน?"

ผู้จัดการร้านพูดโดยไม่ลังเลว่า:"ขอโทษครับคุณผู้หญิง แบบนี้ไม่ได้นะครับ พวกเราให้บริการเที่ยวบินและวีซ่าสำหรับคนเดียวเท่านั้น"

หม่าหลันพูดอย่างไม่พอใจว่า:"พวกคุณเป็นอะไรกัน? ฉันจะนั่งแท็กซี่ และถ้าจะพาเพื่อนไปสักคน คนขับก็ไม่กล้าปฏิเสธ"

ผู้จัดการร้านยิ้มพูดว่า:"คนขับรถรับเงินคุณ ต้องปฏิบัติตามคำสั่งของคุณแน่นอน ของเราคือรางวัล และสิทธิ์ในการอธิบายทั้งหมดเป็นของบริษัท ดังนั้น หากคุณต้องการรับรางวัลนี้ จะต้องปฏิบัติตามข้อบังคับของบริษัทเรา มิฉะนั้น จะถือว่าท่านสละสิทธิ์โดยสมัครใจเท่านั้น"

เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนี้ ก็ทิ้งเฉียนหงเย่นออกไปให้ไกลทันที และพูดโดยไม่ลังเลว่า:"โอเค! งั้นฉันไปเอง!"

สำหรับเรื่องการไปสหรัฐอเมริกา แม้ว่าหม่าหลันจะตัดสินใจเองแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดกับเย่เฉินกับเซียวชูหรันอย่างไรดี

และแน่นอน เธอไม่กล้าพูดตรงๆ ว่าใช้เงินไปหมดแล้ว และตอนนี้ไม่มีเงินแล้ว และได้รางวัลบินไปสหรัฐอเมริกาฟรีๆ เลยจะบินไปขออาศัยอยู่กับลูกสาวและลูกเขย

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจไปหาเซียวชูหรัน แล้วไปทำตัวน่าสงสารกับเธอก่อน