ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4360

ยี่สิบนาทีต่อมา

คาดิลแลคสีดำขับรถเข้าไปในวิลล่าที่เกาะลองของนิวยอร์ก

ตอนที่เย่เฉินก้าวเข้าไปในห้องใต้ดิน ก็เห็นหัวหน้ากลุ่มอันธพาลของวันนี้ ซึ่งตอนนี้ถูกตรึงไว้บนเก้าอี้ ดูเฉามาก และกำลังจะตาย

แขนขาที่ถูกตัดออกของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผล และปากก็เต็มไปด้วยเลือด เหนือแขนที่ถูกตัดออก มีคนให้น้ำเกลือกับเขา และมีถุงยาแขวนอยู่ข้างบน ซึ่งกำลังลำเลียงเข้าในร่างกายอย่างต่อเนื่อง

ว่านพั่วจวินพูดกับเย่เฉินว่า:"คุณเย่ ผู้ชายคนนี้ต่อต้านอย่างรุนแรงมาตลอด ผมสั่งคนให้ยาระงับประสาทกับเขา และตอนนี้น่าจะสลบไปแล้ว"

เย่เฉินพยักหน้า ก้าวไปข้างหน้า เอื้อมมือออกไปแตะบนหัวอีกฝ่ายเบา ๆ

หลังจากนั้น ก็เห็นร่างของชายคนนั้นสั่นเล็กน้อย แล้วก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น

ชายคนนั้นลืมตาขึ้น และเห็นเย่เฉินตรงหน้า สีหน้าตื่นตระหนกทันที และโพล่งออกมาว่า:"คุณนี่เอง……"

เย่เฉินเยาะเย้ย:"ทำไม? คุณแปลกใจมากเหรอที่เห็นฉัน?"

เมื่อชายคนนั้นคิดว่าเย่เฉินสามารถตัดขาที่อยู่กับตัวเองมากกว่า 20 ปีด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว ก็โพล่งออกมาด้วยความหวาดกลัวว่า:"คุณ…...คุณเป็นใครกันแน่!"

เย่เฉินพูดนิ่งๆ:"ตอนนี้ยังไม่ถึงตาคุณถามคำถามฉัน"

พูดไป เย่เฉินก็จ้องมาที่เขา และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า:"ฟังทุกคำที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ให้ชัดเจน วิธีการของฉัน ฉันเชื่อว่าคุณได้เรียนรู้แล้ว ดังนั้นฉันจะไม่พูดอะไรมาก แล้วจะเริ่มถามตอนนี้ คุณต้องรู้ก็พูด จะพูดก็ต้องพูดทุกอย่าง ถ้าฉันรู้สึกว่าคุณกำลังหลอกฉัน ฉันจะทำให้คุณเหมือนตายทั้งเป็น และจะไม่ให้โอกาสครั้งที่สองกับคุณอีก เข้าใจไหม? ! "

คำพูดของเย่เฉินทำให้ชายตรงหน้าตกใจอย่างมาก