ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4366

เย่เฉินถามเขาว่า:"คุณใช้อะไรนับความเบี่ยงเบนของเวลา?"

ชายคนนั้นพูดว่า:"ฉันทำรูเล็กมากที่ด้านล่างของชาม แล้วเติมทรายละเอียดให้เต็ม เริ่มตั้งแต่ที่ระฆังดังขึ้นในวันแรก ก็ไหลจนระฆังดังขึ้นในวันรุ่งขึ้น จากนั้นให้ทรายละเอียดไหลอีกครั้ง เมื่อเสียงระฆังดังขึ้นในวันที่สาม บางครั้งทรายละเอียดจะไหลหมดก่อนเวลา และบางครั้งก็ไหลออกมาไม่ทันเวลา จึงเดาว่าเวลาข้างในต่างจากเวลาภายนอก ดังนั้นนานๆ ไป เราก็ไม่รู้ว่าเวลาของด้านนอก"

เย่เฉินถามด้วยความสงสัย:"คุณทำหลายๆ อย่างแบบเงียบๆ เพื่อหาโอกาสที่จะหลบหนีเหรอ?"

"ไม่เชิง"ชายผู้นั้นยิ้มอย่างขมขื่น และพูดว่า:"ถึงแม้จะมีโอกาสหนีรอด ก็ต้องตายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันอยากทราบกลไกการทำงานของค่ายทหารหน่วยกล้าตายให้มากขึ้น ถ้ามีโอกาสรอดออกมาจริงๆ ก็จะเปิดโปงทุกสิ่งของค่ายหน่วยทหารกล้าตาย ถ้าสามารถทำลายค่ายทหารหน่วยกล้าตายได้ ทำให้ต่อไปจะได้ไม่มีใครซ้ำรอยเดิมของฉันอีก"

เย่เฉินพยักหน้า และพูดเบา ๆ :"ดูเหมือนว่าคุณยังไม่ได้รับการล้างสมองจากองค์กรโดยสิ้นเชิง"

"ล้างสมอง?"ชายคนนั้นส่ายหัว แล้วพูดว่า:"องค์กรทำการล้างสมองเราอย่างดูถูก ชีวิตของเราเองและครอบครัวอยู่ในกำมือขององค์กร ล้างสมองหรือไม่ก็ไม่สำคัญหรอก องค์กรก็รู้ พวกเราไม่ยอมเป็นทาสทั้งชาติหรอก จากมุมมองนี้ พวกเราถือว่าเป็นคนที่เกลียดพวกเขามากที่สุดในโลก แต่พวกเขาก็ไม่สนใจ เพราะพวกเขารู้ว่า เราไม่มีความกล้า และไม่มีความสามารถหักหลังองค์กรได้"

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ในใจรู้ดีว่า สิ่งที่คนนี้รู้ ใกล้จะพูดหมดแล้ว

ในเวลานี้ ว่านพั่วจวินถามว่า:"คุณน่าจะรู้นะว่า โรงรถที่คุณตื่นขึ้นมาอยู่ที่ไหนสินะ?"

"ฉันรู้"ชายคนนั้นพูดตามความจริง:"โรงรถที่เราตื่นมาอยู่ในบรุกลิน นิวยอร์ก"

ขนาดเย่เฉินยังพูดแบบนั้นเลย เขาก็ไม่กล้าที่บุ่มบ่าม

เย่เฉินมองไปที่ชายคนนั้น และพูดนิ่ง ๆ ว่า:"วันนี้คุณให้ความร่วมมือดีมาก แต่ฉันยังไม่คิดที่จะฆ่าคุณตอนนี้"

พูดจบ เขาพูดกับว่านพั่วจวินว่า:"พั่วจวิน ฉันต้องไปแล้ว คุณแอบพาเขาไปที่ซีเรีย แล้วดูแลเขาดีๆ และอย่าให้คนที่อยู่นอกสมาชิกหลักของสำนักว่านหลงรู้การมีอยู่ของเขา"

ว่านพั่วจวินพยักหน้าโดยไม่ลังเล:"ไม่ต้องกังวลครับคุณเย่ ผมจะจัดการให้!"