เย่เฉินมองชายคนนั้นอีก แล้วถามว่า:"คุณชื่ออะไร?"
ชายคนนั้นพูดอย่างซึ้งใจว่า:"ครับคุณเย่ ผมชื่อห้าสี่เจ็ด!"
"ห้าสี่เจ็ด?"เย่เฉินถามอย่างสงสัย
ชายคนนั้นยิ้มอย่างขมขื่น และพูดว่า:"มันเป็นลำดับ ฉันไม่มีชื่อนามสกุล แม้แต่บรรพบุรุษของฉัน ก็ไม่รู้ว่าชื่อนามสกุลเดิมของพวกเขาคืออะไร พวกเราแค่เกิดมา ก็ได้รับลำดับจากองค์กร จากนั้นเราก็ใช้ลำดับนี้เป็นชื่อของเรา"
ในใจเย่เฉินมีความรู้สึกผสมปนเปกัน เงียบไปครู่หนึ่ง พยักหน้าเบา ๆ และพูดอย่างจริงจังว่า:"คุณใช้ชีวิตต่อไปให้ดีๆ ฉันจะให้คุณเห็นองค์กรนี้พินาศด้วยตาของคุณเอง!"
ในสายตาของห้าสี่เจ็ด จู่ๆ ก็มีแสงสว่างแห่งความหวังที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนประกาย จ้องมองไปที่เย่เฉิน และถามด้วยความเคารพว่า:"คุณเย่ ผมตอบคำถามคุณตั้งมากมาย หวังว่าคุณจะพิจารณาจากที่ผมให้ความร่วมมือของคุณขนาดนี้ แล้วบอกผมที คุณผนึกพลังในร่างกายผมโดยสิ้นเชิงได้อย่างไร?"
เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา และพูดว่า:"พลังของฉัน แข็งแกร่งกว่ามันมาก!"
สำหรับเย่เฉิน ปราณทิพย์ คือไพ่ที่ใหญ่ที่สุดของเขาในตอนนี้
องค์กรลึกลับนี้ทรงพลังจริงๆ ถึงขั้นทรงพลังเกินไป
แต่ว่า ที่พวกเขาควบคุมหน่วยทหารกล้าตายเหล่านี้ หรืออีกนัยหนึ่งคือ พลังที่พวกเขาใช้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของหน่วยทหารกล้าตายเหล่านี้ ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ เมื่อเผชิญหน้าปราณทิพย์
และเป็นเพราะเหตุนี้เอง เย่เฉินถึงมีความมั่นใจ ว่าสักวันหนึ่งจะขุดองค์กรลึกลับนี้ออกมาทั้งอันเลย
ห้าสี่เจ็ด ก็สามารถสัมผัสได้ว่า ความแข็งแกร่งของเย่เฉินนั้นไกลเกินกว่าที่ตนรู้ พลังที่แม้แต่ทหารหน่วยกล้าตาย20 รุ่น ก็ไม่สามารถต้านทานได้ สำหรับเย่เฉินแล้ว ยังสามารถผนึกไว้ได้อย่างง่ายดาย นี่แสดงให้เห็นว่า เย่เฉินบอกว่าจะทำให้องค์กรพินาศไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ใช่แค่การพูดเฉย ๆ
ต่อมา
เย่เฉินพูดกับว่านพั่วจวิน:"พั่วจวิน จัดการเบาะแสทั้งหมด และคืนนี้รีบหาเวลาพาห้าสี่เจ็ดออกจากสหรัฐอเมริกา ต้องระมัดระวังมากๆ ห้ามทิ้งเบาะแสไว้เด็ดขาด"
ว่านพั่วจวินพูดทันที:"ได้ครับ คุณเย่ ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้!"
เย่เฉินพยักหน้า และพูดว่า:"อีกสองวันฉันจะไปเกาะฮ่องกง คุณไปรอฉันที่เกาะฮ่องกงล่วงหน้า หารายละเอียดของหลิวเจียฮุย รวมถึงสถานการณ์ของทั้งเกาะฮ่องกง แล้วเจอกันที่เกาะฮ่องกง"
ว่านพั่วจวินไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เย่เฉินถึงไปเกาะฮ่องกง แต่ก็ยังพูดโดยไม่ลังเลว่า:"งั้นหลังจากที่ผมส่งพวกเขาไป ก็จะออกเดินทางไปเกาะฮ่องกงก่อนรุ่งสาง"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...