เครื่องบินขึ้นบินตรงไปสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา เครื่องบินก็ขึ้นสู่ระดับความสูง 11,000 กิโลเมตร พนักงานต้อนรับเปิด WIFI ของห้องโดยสาร และพูดกับหม่าหลันว่า:"คุณหม่า WiFi ของเราเปิดแล้ว คุณสามารถเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตได้เลย ชื่อWiFi คือชื่อของคุณ ไม่ต้องใช้รหัสผ่าน"
หม่าหลันหยิบโทรศัพท์ออกมาทันที เชื่อมกับ WiFi จากนั้นแทบรอไม่ไหวที่จะเปิดวีแชท อยากดูว่าการแจ้งสีแดงในวีแชทโมเมนต์นั้น จะแสดงจำนวนมากแค่ไหน
แต่ว่า หลังจากที่เธอเปิด กลับพบว่าในวีแชทโมเมนต์ไม่มีการแจ้งเตือนเลยแม้แต่น้อย!
นี่ก็หมายความว่า เธอโพสต์ลงวีแชทโมเมนต์นานมาก จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่มีใครกดไลค์ หรือแสดงความคิดเห็น
เธออดไม่ได้ที่จะบ่นในใจ:"เน็ตมีปัญหาเหรอ มันเป็นไปไม่ได้นะ ครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว ยังไม่มีใครกดไลค์แสดงความคิดเห็นเลย!"
เมื่อคิดเช่นนี้ เธออดไม่ได้ที่จะถามพนักงานต้อนรับ:"WiFiของพวกคุณมีปัญหาอะไรรึเปล่า? ของฉันแสดงว่าเชื่อมต่อแล้ว แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เชื่อมต่อกับเครือข่ายจริงๆ!"
พนักงานต้อนรับรีบพูดว่า:"ไม่น่าจะใช่นะคะ คุณหม่า พวกเราใช้เครือข่ายดาวเทียม แม้ว่าความเร็วของเครือข่ายจะช้าลงเล็กน้อย แต่สัญญาณก็ดีมาก และการเชื่อมต่อก็เสถียรมาก"
หม่าหลันกำลังจะพูด จู่ๆ ก็มีวงกลมสีแดงปรากฏขึ้นในวีแชทโมเมนต์ และมีหมายเลข 1 ในวงกลมสีแดง
เธอกำลังจะรีบกด สุดท้ายกลับกลายเป็นเลข2 ทันที
เธอรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง และคิดกับตัวเองว่า:"ในที่สุดก็มีคนแสดงความคิดเห็นในวีแชทโมเมนต์ของฉันแล้ว!"
ดังนั้น เธอจึงคลิกเข้าไปอย่างรวดเร็ว พอกดดู เธอก็โมโหมาก
การแจ้งเตือนทั้งสอง มาจากเฉียนหงเย่น
ดังนั้น เธอทำได้แค่ปลอบตัวเองในใจว่า:"เฮ้อ นอกจากสมาชิกในครอบครัวแล้ว จะมีคนดีๆ สักกี่คนในวีแชทโมเมนต์? มีแต่พวกที่เห็นคนอื่นดีไม่ได้! ฮึ ไม่กดไลค์ให้ชั้นก็ช่าง ฉันไปสหรัฐอเมริกาด้วยเครื่องบินส่วนตัว จะเอาไลค์ไปทำไม? ช่างน่าขำสิ้นดีจริงๆ! "
ขณะคิดไป ก็เปิดโทรศัพท์อย่างเงียบๆ และเหลือบมองดู เมื่อพบว่ายังไม่มีการถูกใจ และความคิดเห็นในวีแชทโมเมนต์ ก็โมโหมากขึ้นไปอีก เธอทิ้งโทรศัพท์ไว้ข้างๆ แล้วหลับตาลง
หลังจากบินมามากกว่าสิบชั่วโมง ในที่สุดWoou G650 ที่หม่าหลันนั่ง ก็ลงจอดที่สนามบินพรอวิเดนซ์ในสหรัฐอเมริกา
ในเวลานี้ เป็นเวลากว่าสิบโมงเช้า ตามเวลาของสหรัฐอเมริกา
เย่เฉินกับเซียวชูหรันเพิ่งดูคอนเสิร์ตครั้งที่สองของกู้ชิวอี๋ในบอสตัน และกำลังขับรถกลับไปที่พรอวิเดนซ์
ในความเป็นจริง เย่เฉินรู้เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของหม่าหลันมานานแล้ว และเขาได้รับข่าวทันทีที่เครื่องบินลงจอด

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...