ในเวลานี้ จู่ๆ เย่เฉินก็ได้รับโทรศัพท์จากว่านพั่วจวิน
ดังนั้นเขาจึงกดปุ่มรับสายทันทีและพูดว่า “ฮัลโหล สวัสดีคุณว่าน”
ว่านพั่วจวินที่อยู่ปลายสายเอ่ยขึ้นทันทีว่า "สวัสดีครับ เป็นอาจารย์เย่ เย่เฉินใช่ไหมครับ! ผมได้รับการแนะนำจากผู้จัดการทั่วไปเฉิน อยากเชิญคุณมาดูฮวงจุ้ยให้บ้านผม"
เย่เฉินรีบพูดว่า “โอ้ ที่แท้ก็เป็นเพื่อนของผู้จัดการทั่วไปเฉิน! สวัสดีครับสวัสดี! ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นในครอบครัวของคุณหรือ?”
ว่านพั่วจวินรีบเอ่ยว่า "บ้านของผมอยู่ที่ถนนชือซุน เกาะฮ่องกาง เป็นวิลล่าที่มีเนื้อที่ประมาณ 8000 ตารางเมตร เมื่อเร็ว ๆ นี้คนในครอบครัวของผมมักจะได้รับบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยอย่างไม่รู้สาเหตุอยู่บ่อยๆ เรื่องหลายสิ่งหลายอย่างก็ไม่เป็นไปอย่างราบรื่น ก็เลยรู้สึกว่าฮวงจุ้ยน่าจะมีปัญหา จึงอยากเชิญอาจารย์ฮวงจุ้ยมาดู ผู้จัดการทั่วไปเฉินแนะนำให้คุณให้กับผม บอกว่าคุณเป็นมืออาชีพมากในเรื่องนี้!"
เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ “บ้านของคุณอยู่ที่เกาะฮ่องกาง?”
"ใช่" ว่านพั่วจวินถามว่า “ไม่ทราบว่าช่วงนี้อาจารย์เย่มีเวลาหรือไม่? ถ้ามี ผมหวังว่าคุณจะสามารถมาที่นี่ด้วยตนเองสักครั้ง ตอนนี้สถานการณ์ของผมมันคับขันจริงๆ…”
เย่เฉินกล่าวว่า “ผู้จัดการทั่วไปเฉินน่าจะไม่ได้บอกคุณว่า ตอนนี้ฉันอยู่ที่สหรัฐอเมริกา ไม่ใช่ในจินหลิง การไปเกาะฮ่องกางอาจลำบากเล็กน้อย”
ว่านพั่วจวินที่ปลายสายรีบพูดขึ้นว่า “อาจารย์เย่ หวังว่าคุณพอจะหามาเวลามาช่วยปรับเปลี่ยนให้ผมได้บ้างไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ไม่อย่างนั้น เกรงว่าครอบครัวของผมจะต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย”
ในตอนแรกเซียวชูหรันได้ยินเสียงของว่านพั่วจวินในสายอย่างคลุมเครือ เมื่อรู้ว่ามีคนจากเกาะฮ่องกางต้องการเชิญสามีของเธอไปดูฮวงจุ้ย เธอจึงมองเย่เฉินด้วยสีหน้าประหม่า ไม่รู้ว่าเย่เฉินจะตกลงอีกฝ่ายหรือไม่
เย่เฉินในเวลานี้ก็รู้สึกลำบากใจเช่นกัน เขาเอ่ยปากว่า "ฉันเพิ่งมาเรียนเป็นเพื่อนภรรยาที่อเมริกาเมื่อเร็วๆ นี้ อาจจะไม่ค่อยสะดวกที่จะไปเกาะฮ่องกาง..."
เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้และกล่าวว่า “ในเมื่อสถานการณ์คับขันอย่างมาก อย่างนั้นคุณก็รีบไปหน่อยเถอะ แม่เองก็มาอยู่เป็นเพื่อนฉันพอดี คุณไม่ต้องกังวล”
หม่าหลันยังพูดอย่างไม่ลังเลว่า “ใช่ลูกเขย เรื่องการงานอาชีพสำคัญที่สุด ถ้ามีธุระก็ไปทำเถอะ ซูหรันมีแม่อยู่ด้วย นายสบายใจได้!"
เย่เฉินกล่าวว่า “อย่างนั้นต้องลำบากคุณแม่แล้ว”
หม่าหลันรีบพูดว่า “นายจะมาเกรงใจแม่ทำไมกัน! จริงๆเลย!”
หลังจากพูดจบ เธอก็ไม่ลืมเตือนเย่เฉินว่า "ลูกเขย ที่เกาะฮ่องกางมีอะไรพิเศษบ้าง? อย่าลืมซื้อกลับมาให้แม่สักหน่อยด้วย!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...