ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4382

หลังจากตกลงว่าจะไปเกาะฮ่องกางกับเซียวชูหรันแล้ว เย่เฉินก็โทรหาว่านพั่วจวิน

ทันทีที่สายถูกเชื่อมต่อ ว่านพั่วจวินที่ปลายสายก็เอ่ยถามว่า "อาจารย์เย่ คุณได้พูดคุยกับภรรยาของคุณแล้วหรือยัง? ไม่ทราบว่าสามารถมาช่วยเหลืออย่างฉุกเฉินได้หรือไม่!"

เย่เฉินเอ่ยว่า “ฉันได้พูดคุยกับภรรยาแล้ว และคุณเองก็โชคดีเช่นกัน พอดีแม่ภรรยาของฉันเพิ่งมาถึงสหรัฐอเมริกา เธอสามารถช่วยฉันดูแลภรรยา ไม่อย่างนั้นฉันคงไปช่วยคุณไม่ได้จริงๆ"

ว่านพั่วจวินรีบพูดว่า “นี่เยี่ยมมากจริงๆ! คุณเย่ คุณจะพอมีเวลาเมื่อไหร่ ผมจะจัดการเครื่องบินธุรกิจจากสหรัฐอเมริกาไปรับคุณ!”

เย่เฉินหลบและพูดว่า "ไม่จำเป็นต้องใช้เครื่องบินธุรกิจหรอก ฉันซื้อตั๋วได้"

ว่านพั่วจวินเอ่ยว่า "ถ้าคุณต้องเปลี่ยนเครื่องบิน ก็จะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 20 ชั่วโมงหรือมากกว่านั้น และคุณอาจไม่สามารถซื้อตั๋วที่เร็วที่สุดได้ ใช้เครื่องบินธุรกิจยังคงเร็วกว่า!"

เย่เฉินพึมพำ "ก็ใช่ ตอนนี้เป็นเรื่องคับขัน ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี อย่างนั้นก็ได้ รบกวนคุณช่วยจัดเครื่องบินสักหน่อย พรุ่งนี้เช้าฉันออกเดินทางได้ทันที"

"ดี!" ว่านพั่วจวินพูดโดยไม่คิด “เดี๋ยวผมจัดการให้ทันที บินตอน 8 โมงเช้าตามเวลาท้องถิ่นคุณไม่มีปัญหาใช่ไหมครับ?”

"ไม่มีปัญหา!"

ว่านพั่วจวินพูดอย่างตื่นเต้นว่า "อย่างนั้นก็เยี่ยมมากเลยอาจารย์เย่! ถึงเวลานั้นผมจะไปรับคุณที่สนามบิน"

เย่เฉินกล่าวว่า "อย่างนั้นก็พบกันที่เกาะฮ่องกางเถอะ!"

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็บอกลาว่านพั่วจวิน หลังจากวางสาย เขาก็พูดกับเซียวชูหรันว่า "ภรรยา สถานการณ์ของลูกค้าคนนี้ค่อนข้างเร่งด่วน ฉันจะไปตั้งแต่พรุ่งนี้เช้า"

เซียวชูหรันกล่าวด้วยสีหน้ายากจะตัดใจและสงสารเขาอยู่บ้าง “เช้าก็ต้องรีบขึ้นเครื่องแล้ว นี่ออกจะลำบากเกินไปแล้ว...”

วันถัดมา

นาฬิกาปลุกของเซียวชูหรันดังขึ้นตอนหกโมง

เธอกับเย่เฉินลุกขึ้นและทานอาหารเช้าอย่างง่ายๆ จากนั้นก็แล้วขับรถไปสนามบินในพรอวิเดนซ์

เย่เฉินขับรถของเขาไปที่สนามบินและจอดรถไว้ที่ทางเข้าสนามบิน ก่อนจะพูดกับเซียวชูหรันว่า "ภรรยา เธอไม่ต้องเข้าไปส่งฉันแล้ว ขับรถกลับเถอะ"

เซียวชูหรันพูดอย่างไม่เต็มใจ “ฉันยังอยากจะไปส่งคุณนี่”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า "เธอไปส่งฉันก็ไปได้แค่ที่จุดตรวจความปลอดภัย คนเขาจัดการเครื่องบินธุรกิจมาให้ฉันแล้ว ฉันไปที่ช่อง VIP ได้โดยตรงและไม่ต้องต่อคิว ดังนั้นเธอไปส่งฉันก็ทำได้แค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้นเอง อย่าได้ลำบากเลย"