เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4383

เซียวชูหรันเห็นว่าเย่เฉินยืนกรานดังนั้นก็ได้แต่ต้องพยักหน้า “ก็ได้ ที่รักคุณระวังตัวด้วย อยู่ข้างนอกลำพังต้องดูแลอาหารการกินของตัวเองให้ดี ทานอาหารให้ตรงเวลา เข้าใจไหม?”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ตกลง ฉันรู้แล้ว ไม่ต้องกังวล! ฉันจะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนเธอทันทีที่งานของฉันเสร็จ!”

"อื้ม!" เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างหนักแล้วพูดว่า “รีบเข้าไปเถอะ บินตอนแปดโมงไม่ใช่หรือไง? ตอนนี้ก็อีกแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น”

"ได้" เย่เฉินลงจากรถ หลังจากที่เซียวชูหรันมานั่งในตำแหน่งคนขับแล้วเขาก็โบกมือให้เธอและพูดว่า “ภรรยา ฉันไปก่อนนะ ขับรถกลับไปอย่างระมัดระวังหน”

เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างว่าง่ายและพูดเบา ๆว่า "คุณเสร็จธุระแล้วบอกฉันล่วงหน้าด้วย แล้วฉันจะมารับคุณที่สนามบินเมื่อคุณกลับมา"

"ได้!"

เย่เฉินมองดูเซียวชูหรันขับรถออกไป จากนั้นก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปในสนามบิน

หลังจากการตรวจสอบความปลอดภัยอย่างง่ายๆแล้ว เขาก็ขึ้นเครื่องบินธุรกิจที่จัดโดยว่านพั่วจวิน

เมื่อถึงเวลาแปดโมงตรง เครื่องบินก็ออกบินตรงตามเวลาและบินด้วยความเร็วสูงสุดไปยังเกาะฮ่องกาง

สิบสี่ชั่วโมงต่อมา เป็นเวลา 10.00 น. ตามเวลาฮ่องกาง

เครื่องบินธุรกิจของเย่เฉินอยู่ห่างจากเกาะฮ่องกางไปอีกเพียงหนึ่งชั่วโมงกว่า

ดังนั้น เย่เฉินจึงโทรหาเฮ่อจือชิวและบอกเธอว่าตนกำลังจะไปถึงเกาะฮ่องกางในไม่ช้า และให้เขาบอกให้หลิวเจียฮุยมารอต้อนรับเขาที่สนามบิน

หลิวเจียฮุยในเวลานี้ยังคงนอนอยู่ที่บ้าน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน