ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4394

ห่านย่าง เฉินจี้ เป็นร้านห่านย่างที่ตอนนั้นเปิดโดยพ่อของเฉินจ้างโจงบนเกาะฮ่องกาง

ชายชราทำงานหนักมาหลายสิบปี และทำให้ห่านย่างเฉินจี้กลายเป็นแบรนด์ห่านย่างที่โด่งดังที่สุดบนเกาะฮ่องกาง และยังติดอันดับร้านอาหารมิชลินราคาไม่แพงบนเกาะฮ่องกางมาหลายปีติดต่อกันซึ่งโด่งดังอย่างมากในฮ่องกาง

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน หลิวเจียฮุยก็แทบอดไม่ได้ที่จะตบปากตัวเองครั้งใหญ่สักสองฉาด ในใจอดด่าตัวเองไม่ได้ “เวรเอ๊ย! ปากฉันมันเปราะจริงๆ! อยู่ดีๆจะไปถามถึงชื่อร้านทำไมกัน...”

สีหน้าของฟางเจียซินยิ่งมีความอึดอัดและแฝงด้วยความกลัวเล็กน้อย

เย่เฉินพูดถึงห่านย่างก็แล้วไป แต่เขากลับดันพูดถึงห่านย่างเฉินจี้ขึ้นมา แบบนี้เท่ากับตบหน้าตัวเองกับหลิวเจียฮุยด้วยปากฉาดใหญ่เลยไม่ใช่หรือไง?

เมื่อเห็นการแสดงออกของพวกเขาชะงักไป หลิวม่านฉงที่นั่งตรงข้ามเย่เฉินด้วยใบหน้าที่เย็นชามาตลอด ทันใดนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา

หลิวเจียฮุยหันไปจ้อง หลิวม่านฉงทันทีและถามอย่างโกรธเคือง "มีอะไรน่าตลก?!”

หลิวม่านฉงยักไหล่ “เดิมก็ไม่มีอะไรให้ตลกเลย แต่ปฏิกิริยาของพวกคุณน่าตลกเกินไป คนเขาก็แค่อยากจะกินห่านย่าง ทำไมพวกคุณจะต้องตอบสนองรุนแรงแบบนั้นด้วย?

หลิวเจียฮุยพูดอย่างโกรธเคือง “คุณเย่ไม่รู้สาเหตุ แต่แกก็ไม่รู้ด้วยหรือไง?”

"หนูไม่รู้นี่" หลิวม่านฉงเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ทุกวันหนูก็แค่กลับมานอน ไม่ได้ติดต่อกับพวกคุณมากนัก หนูจะไปรู้ที่มาที่ไประหว่างพ่อกับห่านย่างได้ยังไง?"

หลิวเจียฮุยโกรธเกินกว่าจะพูดออกมาได้

เขารู้ว่าลูกสาวของเขาแสร้งทำเป็นงุนงงง แต่ตัวเขาก็ไม่สามารถเอ่ยปะไรออกมาได้เช่นกัน ดังนั้นจึงหันไปหาเย่เฉินและพูดว่า “ใช่สิคุณเย่ ไม่ทราบว่าอาหารอื่นๆถูกปากคุณหรือไม่?"

"ก็ดี" เย่เฉินพยักหน้า เขาวางตะเกียบลง เดาะปาก ท่าทางเคร่งขรึม และเอ่ยด้วยความเสียดายเล็กน้อย “ถ้ามีห่านย่างก็จะสมบูรณ์แบบ”

เมื่อหลิวม่านฉงได้ยินแบบนั้น เธอก็อดไม่ไหวอีกต่อไปและหัวเราะออกมา