จู่ๆเย่เฉินก็หัวเราะลั่นขึ้นมา จนทำทำให้หลิวเจียฮุยและฟางเจียซินมีสีหน้าตะลึงไป ในขณะเดียวกับก็มีสีหน้าโมโห
พวกเขาค่อยร็แล้วว่า ที่แท้เหตุผลที่เย่เฉินเอาแต่พูดถึงเรื่องห่านย่างนี้ไม่ใช่เพราะคิดถึงรสชาตินั้นตามที่พูดมา แต่เป็นเพราะเขาจงใจล้อเลียนเย้าแหย่พวกเขามาโดยตลอด!
อย่างไรก็ตาม หลิวม่านฉงกลับไม่แปลกใจเลยสักนิด ในทางตรงกันข้ามการที่จู่ๆเย่เฉินก็หันมาหัวเราะลั่น ทำเอาคนทั้งสองที่กำลังเผชิญหน้ากันหัวเราะไปด้วยกันโดยปริยาย
ใบหน้าของหลิวเจียฮุยยิ่งดูปั้นยากขึ้นเรื่อย ๆ ไปพร้อมๆกับเสียงหัวเราะของพวกเขา
ครู่ต่อมา เขาก็ตบโต๊ะอย่างดุเดือด จากนั้นก็มองไปที่เย่เฉินและตะคอกอย่างโกรธเคือง “คุณเย่ ตั้งแต่พวกเราพบหน้ากันมา ผมก็ปฏิบัติต่อคุณอย่างสุภาพมาตลอดและเห็นคุณเป็นแขกผู้มีเกียรติ แต่ทำไมคุณถึงต้องการทำให้ผมอับอายขายหน้าขนาดนี้?!"
เย่เฉินกลับไม่ร้อนรนเลยสักนิดและพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “ทำให้คุณอับอาย? คุณหลิว คุณหมายถึงอะไร? ถึงแม้ว่าที่นี่คือบ้านของคุณ แต่คุณจะมาห้ามไม่ให้ผมหัวเราะก็ออกจะไม่ควรรึเปล่า?”
หลิวเจียฮุยพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “ผมเชิญคุณมาที่บ้านก็เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือกับคุณ ไม่ได้ให้คุณใช้โอกาสนี้มาเยาะเย้ยผม! นี่มันช่างไร้มารยาทเกินไป!”
เย่เฉินพูดอย่างไร้เดียงสาว่า “คุณหลิว คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? เมื่อกี้ที่ฉันหัวเราะ ก็เพราะคุณหนูหลิวเอาแต่แหย่ให้ฉันขำ พวกเราล้วนยังเด็ก เธอหัวเราฉันก็อยากหัวเราะไปด้วย นี่มีปัญหาอะไรรึเปล่า?”
หลิวเจียฮุยพูดอย่างโกรธเคือง "แต่คุณรู้ดีว่าห่านย่างมีความหมายอะไรแฝงอยู่! สิ่งที่คุณเพิ่งพูดมาเมื่อครู่ ไม่เท่ากับยอมรับว่าคุณจงใจเอ่ยถึงหรือยังไง?"
ใบหน้าของเย่เฉินเต็มไปด้วยคำสองคำ “ห่านย่างก็คือห่านย่าง มันจะมีความหมายอะไรได้นอกจากกินได้? เหตุผลที่ฉันพูดแบบนี้ไป ทั้งหมดก็เพราะฉันคิดว่าคุณหลิวจงใจแกล้งแหย่ฉันและต้องการดูว่าฉันจะสามารถกลั้นหัวเราะได้รึเปล่า ดังนั้นก็เลยอยากจะเล่นกับเธอสักหน่อย ถือเป็นการทำความรู้จักระหว่างทั้งสองฝ่ายให้มากขึ้นด้วย”
พูดจบ เย่เฉินก็มองไปที่ หลิวม่านฉงอย่างจริงจังและกล่าวว่า "หญิงสาวที่งดงามอย่างคุณหนูหลิว ทำให้เธอหัวเราะได้ ถือเป็นเกียรติของฉัน คำโบราณยังกล่าวอีกว่า หญิงงามย่อมเป็นที่ชมชอบของบุรุษ เมื่อฉันเห็นคุณหนูหลิว ก็ต้องอยากจะโชว์อะไรบ้างเป็นธรรมดา ผิดด้วยหรือไง?”
หลังจากตกลงกันได้แล้ว อาศัยนิสัยของลูกสาวตน คงจะไม่มีทางให้เย่เฉินได้มีโอกาสเอาเปรียบใดๆแน่
ด้วยวิธีนี้ เขาก็จะเป็นผู้ชนะที่ยืนหัวเราะได้จนจบ
คนอื่นล้วนบอกว่า วิธีนี้คือการจับเสือมือเปล่า
แต่ในความเห็นของหลิวเจียฮุย นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นการตกปลาด้วยเหยื่อจำลองแบบปรมาจารย์ล่อเหยื่อ
คนปกติตกปลา นอกจากอุปกรณ์ตกปลาแล้วก็ยังต้องเตรียมเหยื่อ แห และคิดหาวิธีให้ปลาในน้ำอ้าปาก เพื่อที่จะจับปลาได้หนึ่งในสี่กิโลกรัม อาจจะต้องใช้เหยื่อมากกว่าห้ากิโลด้วยซ้ำไป

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...