ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4395

จู่ๆเย่เฉินก็หัวเราะลั่นขึ้นมา จนทำทำให้หลิวเจียฮุยและฟางเจียซินมีสีหน้าตะลึงไป ในขณะเดียวกับก็มีสีหน้าโมโห

พวกเขาค่อยร็แล้วว่า ที่แท้เหตุผลที่เย่เฉินเอาแต่พูดถึงเรื่องห่านย่างนี้ไม่ใช่เพราะคิดถึงรสชาตินั้นตามที่พูดมา แต่เป็นเพราะเขาจงใจล้อเลียนเย้าแหย่พวกเขามาโดยตลอด!

อย่างไรก็ตาม หลิวม่านฉงกลับไม่แปลกใจเลยสักนิด ในทางตรงกันข้ามการที่จู่ๆเย่เฉินก็หันมาหัวเราะลั่น ทำเอาคนทั้งสองที่กำลังเผชิญหน้ากันหัวเราะไปด้วยกันโดยปริยาย

ใบหน้าของหลิวเจียฮุยยิ่งดูปั้นยากขึ้นเรื่อย ๆ ไปพร้อมๆกับเสียงหัวเราะของพวกเขา

ครู่ต่อมา เขาก็ตบโต๊ะอย่างดุเดือด จากนั้นก็มองไปที่เย่เฉินและตะคอกอย่างโกรธเคือง “คุณเย่ ตั้งแต่พวกเราพบหน้ากันมา ผมก็ปฏิบัติต่อคุณอย่างสุภาพมาตลอดและเห็นคุณเป็นแขกผู้มีเกียรติ แต่ทำไมคุณถึงต้องการทำให้ผมอับอายขายหน้าขนาดนี้?!"

เย่เฉินกลับไม่ร้อนรนเลยสักนิดและพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “ทำให้คุณอับอาย? คุณหลิว คุณหมายถึงอะไร? ถึงแม้ว่าที่นี่คือบ้านของคุณ แต่คุณจะมาห้ามไม่ให้ผมหัวเราะก็ออกจะไม่ควรรึเปล่า?”

หลิวเจียฮุยพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “ผมเชิญคุณมาที่บ้านก็เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือกับคุณ ไม่ได้ให้คุณใช้โอกาสนี้มาเยาะเย้ยผม! นี่มันช่างไร้มารยาทเกินไป!”

เย่เฉินพูดอย่างไร้เดียงสาว่า “คุณหลิว คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? เมื่อกี้ที่ฉันหัวเราะ ก็เพราะคุณหนูหลิวเอาแต่แหย่ให้ฉันขำ พวกเราล้วนยังเด็ก เธอหัวเราฉันก็อยากหัวเราะไปด้วย นี่มีปัญหาอะไรรึเปล่า?”

หลิวเจียฮุยพูดอย่างโกรธเคือง "แต่คุณรู้ดีว่าห่านย่างมีความหมายอะไรแฝงอยู่! สิ่งที่คุณเพิ่งพูดมาเมื่อครู่ ไม่เท่ากับยอมรับว่าคุณจงใจเอ่ยถึงหรือยังไง?"

ใบหน้าของเย่เฉินเต็มไปด้วยคำสองคำ “ห่านย่างก็คือห่านย่าง มันจะมีความหมายอะไรได้นอกจากกินได้? เหตุผลที่ฉันพูดแบบนี้ไป ทั้งหมดก็เพราะฉันคิดว่าคุณหลิวจงใจแกล้งแหย่ฉันและต้องการดูว่าฉันจะสามารถกลั้นหัวเราะได้รึเปล่า ดังนั้นก็เลยอยากจะเล่นกับเธอสักหน่อย ถือเป็นการทำความรู้จักระหว่างทั้งสองฝ่ายให้มากขึ้นด้วย”

พูดจบ เย่เฉินก็มองไปที่ หลิวม่านฉงอย่างจริงจังและกล่าวว่า "หญิงสาวที่งดงามอย่างคุณหนูหลิว ทำให้เธอหัวเราะได้ ถือเป็นเกียรติของฉัน คำโบราณยังกล่าวอีกว่า หญิงงามย่อมเป็นที่ชมชอบของบุรุษ เมื่อฉันเห็นคุณหนูหลิว ก็ต้องอยากจะโชว์อะไรบ้างเป็นธรรมดา ผิดด้วยหรือไง?”