ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4397

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินดูเหมือนจะชมชอบลูกสาวของเขา ในใจของหลิวเจียฮุยก็โล่งใจในที่สุด

ปลาอ้าปากแล้ว ที่เหลือก็แค่ขึ้นอยู่กับว่าเมื่อไหร่เขาจะกินเหยื่อ

หลังทานอาหารกันอิ่มแล้ว หลิวเจียฮุยก็เอ่ยปากว่า “คุณเย่ ตอนบ่ายผมยังมีอย่างอื่นที่ต้องทำในบริษัท ไม่อยู่เป็นเพื่อนคุณแล้ว ให้ม่านฉงไปเที่ยวคุณที่เกาะฮ่องกางแล้วกัน”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างสบายๆว่า “คุณหลิวมีธุระก็ไปจัดการได้อย่างเต็มที่ มีคุณหนูม่านฉงอยู่เป็นเพื่อนก็พอแล้ว”

หลิวเจียฮุยพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและเอ่ยกำชับลูกสาวของเขา "ม่านฉง ต้องปฏิบัติต่อคุณเย่เป็นอย่างดีล่ะ"

หลิวม่านฉงเองก็ไม่โง่เช่นกัน เธอเอ่ยปากทันที “ที่พ่อรับปากว่าจะบริจาค 50 ล้าน จะจัดการตอนไหน?”

หลิวเจียฮุยพูดอย่างสบายๆว่า “ขอแค่แกเชื่อฟัง ภายในสามวัน ฉันจะขอให้ฝ่ายบัญชีจ่ายเงินไปให้กับมูลนิธิของแก”

หลิวม่านฉงพยักหน้า "คุณเย่เป็นพยานอยู่ที่นี่ พ่อจะต้องรักษาคำพูด"

"แน่นอน!" หลิวเจียฮุยพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง “ฉันอายุมากขนาดนี้แล้ว แกเคยเห็นฉันผิดคำพูดหรือไง?”

เมื่อได้ยินแบบนั้น เย่เฉินก็รู้สึกรังเกียจอยู่บ้างในใจ

เย่เฉินไม่รู้ว่าชั่วชีวิตนี้หลิวเจียฮุยผิดคำพูดไปกี่ครั้ง แต่เขารู้ว่า หลิวเจียฮุยผิดคำพูดที่เคยให้ไว้กับพ่อหลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิตไป

อย่างไรก็ตามหลิวม่านฉงไม่รู้เรื่องพวกนี้ เมื่อเธอได้ยินหลิวเจียฮุยพูดอย่างนั้น เธอก็ค่อยวางใจและพูดว่า “อย่างนั้นก็ดี!”

เย่เฉินมองไปที่หลิวเจียฮุย และคิดอยากถามเขาอย่างมากว่า ยังจำเย่ฉางอิงได้หรือไม่ และยังจำข้อตกลงระหว่างเขากับเย่ฉางอิงได้รึเปล่า

แต่เมื่อคิดให้ละเอียด หากถามออกไปตอนนี้ หลิวเจียฮุยก็จะต้องเดาได้ว่าคราวนี้ที่เขามายังเกาะฮ่องกางก็เพื่อเฉินจ้างโจง ไม่ใช่เพื่อไม่ให้พูดถึงความร่วมมือกับเขา

และอาจถึงขั้นที่เขาอาจจะนึกไปถึงพ่อของตน ประกอบเข้ากับแซ่เย่ของเขา รวมถึงความคล้ายคลึงของเขากับพ่อ จนสรุปตัวตนของเขาออกมาได้

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เย่เฉินก็ระงับความคิดเอาไว้ชั่วคราว