ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4399

ท้ายที่สุดแล้วตัวตนของเย่เฉินก็คือผู้ช่วยระดับสูงของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด อีกทั้งยังมาจากแผ่นดินใหญ่ ไม่น่าเป็นไปได้ที่เขาจะรู้เรื่องที่ไชน่าทาวน์ในสหรัฐอเมริกา

ดังนั้นเธอจึงสลัดเรื่องนี้เอาไว้ข้างหลังและพูดกับเย่เฉินว่า "คุณเย่ ถ้าคุณไม่ระบุสถานที่ที่จะไป อย่างนั้นพวกเราก็ไป"จิมซาจุ่ยกันสักหน่อย ฉันกับเพื่อนร่วมชั้นได้จัดการค้าการกุศลที่นั่น ฉันก็เอาของในรถไปส่งให้พวกเขา”

เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “ไม่มีปัญหา”

จิมซาจุ่ยเป็นหนึ่งในศูนย์กลางธุรกิจที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดบนเกาะฮ่องกางและยังเป็นสวรรค์แห่งการช้อปปิ้งบนเกาะฮ่องกางอีกด้วย

ตามรายงานประวัติของหลิวม่านฉงเธอและเพื่อนร่วมชั้นของเธอได้จัดการค้าเพื่อการกุศลในพื้นที่ใจกลางของถนนจิมซาจุ่ยเพื่อหาเงิน

ตามการแบ่งงานแต่เดิม เธอจะต้องไปที่นั่นอีกในวันพรุ่งนี้ แต่เมื่อถึงเวลาเที่ยง หลิวเจียฮุยก็โทรเรียกเธอจากโรงเรียนให้กลับบ้าน ในตอนบ่ายก็สัญญาว่าจะพาเย่เฉินไปเที่ยวรอบๆเกาะ ดังนั้นเธอถือโอกาสนำของที่พร้อมสำหรับการขายเพื่อการกุศลแวะมาส่ง

ยิ่งไปกว่านั้นหลิวม่านฉงไม่รู้จริงๆ ว่าจะพาเย่เฉินไปที่ไหน เวลาส่วนใหญ่ของเธออยู่ที่บ้านและที่โรงเรียน ยามปกติเธอก็ไม่มีกิจกรรมบันเทิงใดๆ ยกเว้นงานเพื่อการกุศล ดังนั้นเมื่อให้เธอมาเป็นมัคคุเทศก์ให้เย่เฉิน เธอเองก็จนปัญญาเช่นกัน ดังนั้นจึงยุ่งกับเรื่องของตัวเองก่อนแล้วพาเย่เฉินไปด้วย

เย่เฉินมาที่นี่กับพ่อแม่ของเขาหลายครั้งตอนที่ยังเด็ก เขารู้สึกว่าเนื่องจากพื้นที่ของเกาะฮ่องกางมีขนาดเล็กเกินไป มีคนจำนวนมาก มีรถยนต์คำนวณมาก อีกทั้งถนนก็แคบๆ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจอะไรในแหล่งท่องเที่ยวของเกาะฮ่องกาง และวางแผนที่จะติดตาม หลิวม่านฉงไปรอบๆ