ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4400
คุณชายจงโบกมือและพูดว่า “ไม่เป็นไร แม้ว่าจะเป็นนาฬิกาที่มีมูลค่ามากกว่าสี่ล้าน แต่ก็มีราคากลางอยู่ที่ 3 ล้าน ราคานี้คุ้มค่า ฉันเชื่อว่ามันจะต้องขายหมดอย่างรวดเร็วแน่”
พูดไป เขาก็จงใจขยิบตาให้ หลิวม่านฉงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันเองก็มาเพื่อให้กำลังใจคุณ งานการค้าเพื่อการกุศลที่จัดโดย หลิวม่านฉงผู้มีชื่อเสียง หากไม่มีของแพงๆพวกนี้สักหน่อย ก็คงจะพูดไม่เต็มปากอยู่บ้าง คุณว่าไหม”
หลิวม่านฉงส่ายหัวและเอ่ยเรียบๆ “ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณ แต่เหตุผลที่ฉันจัดการค้าเพื่อการกุศลนี้ก็เพราะหวังว่าจะทำให้งานการกุศลเข้าถึงได้มากขึ้นหน่อย ให้เกณฑ์งานการกุศลลดระดับลงมา และให้ผู้คนได้มีส่วนร่วมมากขึ้น ของมีค่าที่คุณเอ่ยถึงพวกนี้พอมันมาถึงก็จะทำลายความกระตือรือร้นของคนธรรมดาที่จะเข้าร่วมในงานการกุศล ดังนั้นเรื่องจึงไม่จำเป็น"
คุณชายจงรีบพูดว่า "ม่านฉง ถ้าคุณคิดว่าไม่เหมาะสม อย่างนั้นฉันบริจาคเงินก็ได้ ประมาณ 10 ล้านดอลลาร์ฮ่องกางเป็นยังไง?"
หลิวม่านฉงเอ่ยปาก "บริจาคเงินไม่มีปัญหา มูลนิธิการกุศลของเราได้เปิดบัญชีสาธารณะเอาไว้ คุณสามารถโอนเงินเข้าบัญชีได้โดยตรง ในขณะเดียวกันคุณก็ยังใส่ได้ว่าคุณต้องการบริจาคโดยไม่ระบุชื่อหรือใช้ชื่อจริง หากเป็นไม่ระบุชื่อ เราจะว่าเขียนพลเมืองดี ถ้าเป็นการบริจาคในชื่อจริง เราจะเขียนชื่อคุณเอาไว้”
พูดไป หลิวม่านฉงก็กล่าวเสริมว่า "แต่ว่า คุณชายจง ในเมื่อไม่ชอบทำตัวออกนอกหน้าและจงใจมากเกินไป ฉันคิดว่าคุณควรเลือกบริจาคโดยไม่เปิดเผยตัวตนจะดีกว่า"
สีหน้าของคุณชายจง เปลี่ยนเป็นปั้นยากอยู่บ้างทันที
เดิมทีเขาต้องการอาศัยช่างที่ หลิวม่านฉงยังไม่มา รีบแสดงท่าทีของตนก่อนสักหน่อย
ทันทีที่นาฬิกาล้ำค่าหลายเรือนถูกนำออกมา คาดว่าอาสาสมัครที่นี่จะต้องเกิดความโกลาหลแน่ และในขณะที่กำลังชื่นชมในตัวเอง พวกเขาก็จะต้องติดต่อ หลิวม่านฉงในทันทีอย่างแน่นอน พอถึงเวลานั้นเขาก็แสร้งทำเป็นถูกบังคับให้เผยความเก่งกาจต่อหน้าหลิวม่านฉง
เมื่อกี้จู่ๆ ก็ดันได้พบกับหลิวม่านฉงเขายังคิดว่านี่เป็นความช่วยเหลือจากพระเจ้าจริงๆ แบบนี้ก็จะสามารถแสดงความเก่งกาจออกมาได้โดยไม่ต้องพูดมาก แต่ไม่คาดคิดว่า หลิวม่านฉงจะไม่รับน้ำใจเลยสักนิด
แถมยังใช้คำพูดไม่กี่คำมาขุดหลุมให้ตนอีกด้วย
ตอนนี้ตนขึ้นหลังเสือไปแล้ว หากไม่อยากเสียหน้า ก็ทำได้แค่จ่ายเงินบริจาค 10 ล้านเหรียญฮ่องกางไปเท่านั้น อีกทั้งยังต้องเป็นการบริจาคแบบไม่เปิดเผยตัวตนอย่างที่ หลิวม่านฉงบอกอีกด้วย
หลิวม่านฉงเห็นเขามีสีหน้าอึดอัด ก็พูดกับเขาด้วยสีหน้าเรียบๆว่า “หาก คุณชายจง คิดจะกลับคำพูดก็ไม่ต้องกังวล แค่คิดว่าฉันไม่เคยพูดมาก่อนก็พอ"
เขาชื่นชมใน หลิวม่านฉงอยู่บ้าง
ประการแรก เขาชื่นชมผู้หญิงคนนี้ที่สมองว่องไวอย่างมาก
ประการที่สอง เขาชื่นชมผู้หญิงคนนี้ที่เป็นประเภทมีแค้นต้องชำระและจัดการเอาคืนในทันที
ตนก็แค่แกล้งแหย่เธอไปประโยคหนึ่งเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าแค่พริบตาเธอก็เอาตัวเองมาเป็นเกราะกำบัง อีกทั้งยังทำเขาเสียเปรียบไปรอบหนึ่ง แบบนี้ถือว่ามีของอยู่บ้างจริงๆ
อย่างไรก็ตาม หลิวม่านฉงประเมินเย่เฉินต่ำเกินไป
เธอเป็นพวกมีแค้นต้องชำระ ส่วนเย่เฉินเองก็เป็นเหมือนกัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...