ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4403
ในเวลานี้หลิวม่านฉงแทบสติแตก
ตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงมาคิดเล็กคิดน้อยเรื่องที่เย่เฉินจับมือเธอ เพราะมัวแต่คิดว่าต้องจัดการปัญหายังไงดี
การดึงผู้ชายคนอื่นเข้ามาเป็นไม้กันหมา เธอเคยเห็นเขาทำกันบ่อยๆในทีวี แต่ตัวเองไม่เคยลองทำสักครั้ง
บังเอิญว่าเมื่อสักครู่เย่เฉินเอ่ยปากล้อ เธอถึงได้คิดละครฉากนี้ออกมา
แต่เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเย่เฉินจะทำให้เรื่องมันดำเนินมาถึงขั้นรับมือยากแบบนี้
มันทำให้เธอรู้สึกกลัวกับการล้อเล่นในครั้งนี้ย้อนหลัง เสียงที่พูดเต็มไปด้วยก้อนสะอื้น เอื้อนเอ่ยอย่างขอร้องว่า “เย่เฉิน ถือว่าฉันขอนะ คุณออกไปจากเกาะฮ่องกางก่อน ให้ผ่านไปสักพักก่อนค่อยกลับมา ถ้าวันนี้คุณไม่รีบไป มันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ！”
เมื่อเย่เฉินเห็นเธอตาแดงก่ำ น้ำตาแทบจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ เขาจึงหยุดเดิน ปล่อยมือของเธอที่จับอยู่ออก เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “คุณหลิว คุณไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก ผมจะบอกคุณตรงๆนะ ที่ผมมาเกาะฮ่องกางในครั้งนี้ ก็เพราะมาหาเรื่องนี้แหละ！”
ขณะที่พูด เขาก็มองข้ามแววตาตกใจของหลิวม่านฉง เอ่ยพูดอย่างเฉยชาว่า “ผมมาเกาะฮ่องกาง ถ้ามีคนหาเรื่องผม ผมก็จะบดขยี้มัน หรือต่อให้ไม่มีใครหาเรื่องผม ผมก็จะหาคนมาบดขยี้เหมือนเดิมอยู่ดี！”
“ถ้าจงจื่อทาวอะไรนั่นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสำนักฮงเหมิน ผมก็อาจจะไม่ถือสาเขาก็ได้ แต่ในเมื่อเขามีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับสำนักฮงเหมินวันนี้ต่อให้เขาไม่หาเรื่องผม พรุ่งนี้ มะรืน หรือวันข้างหน้า ผมก็จะหาเรื่อง บดขยี้สำนักฮงเหมินให้แหลกเป็นผุยผงอยู่ดี!”
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ?！”หลิวม่านฉงเบิกตาอ้าปากกว้าง เอ่ยพูดว่า “คุยธุรกิจดีๆไม่ชอบหรือไง จะมาหาเรื่องสำนักฮงเหมินทำไมไม่ทราบ?！ คุณรู้ไหมว่าสำนักฮงเหมินเป็นใครมาจากไหน? ในเกาะฮ่องกาง ต่อให้ร่ำรวยแค่ไหน ก็ไม่มีใครกล้าลองดีกับสำนักฮงเหมินทั้งนั้น นอกเสียจากว่าอยากตาย!”
เย่เฉินไม่สามารถบอกหลิวม่านฉงได้ ว่าก่อนที่เขาจะลงจากเครื่องบิน เขาอ่านข้อมูลที่ว่านพั่วจินให้มาหมดแล้ว ครั้งนี้ผู้มีอิทธิพลในเกาะฮ่องกางที่แอบเสียเงินสามสิบล้านเพราะอยากฆ่าเฉินจ้างโจงมีตั้งหลายคน ซึ่งชื่อของสำนักฮงเหมินก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย
“ไม่เอา” เย่เฉินโบกมือ “ถ้าจะกลับคุณก็กลับไปคนเดียว ผมอยากสัมผัสชีวิตยามค่ำคืนในเกาะฮ่องกางสักหน่อย”
หลิวม่านฉงทำอะไรไม่ได้ “ได้ๆๆ…..ฉันไปกับคุณก็ได้….”
เย่เฉินพยักหน้า ล้วงโทรศัพท์ออกมา โทรหาว่านพั่วจวิน
เมื่อปลายสายกดรับ ว่านพั่วจินก็เอ่ยพูดอย่างนอบน้อมว่า “คุณเย่ มีอะไรจะสั่งหรือเปล่าครับ?”
เย่เฉินเหลือบมองหลิวม่านฉง แล้วเอ่ยถามว่า “ก่อนหน้านี้นายเคยสืบเรื่องจงจื่อทาวมาหรือเปล่า?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...