ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4405

“เป็นเจ้าภาพงานสำคัญอะไร?”

เมื่อได้ยินคำถามของหลิวม่านฉง เย่เฉินก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วเอ่ยพูดว่า “ตอนนี้ยังบอกคุณไม่ได้ ขอเก็บไว้เป็นความลับก่อน”

หลิวม่านฉงขมวดคิ้วมุ่น เอ่ยถามเขาว่า “งั้นคุณได้คิดหรือเปล่า ว่าถ้าจงจื่อทาวจะเล่นงานคุณ คุณจะทำยังไง? คุณมีแค่สองมือเอาชนะหลายมือในเกาะฮ่องกางไม่ได้หรอกนะ คุณจะสู้สำนักฮงเหมินได้ยังไง?”

เย่เฉินเลิกคิ้วขึ้น พูดยิ้มๆว่า “คุณดูถูกผมเกินไปแล้ว สองมือเอาชนะหลายมือไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? ต่อให้มีเป็นสี่สิบมือผมก็ไม่สนใจหรอก”

หลิวม่านฉงคิดว่าเย่เฉินพูดโอ้อวดเกินจริง สติของเธอแทบขาดผึงเพราะเขา ทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างจนใจ “ฉันล่ะยอมคุณจริงๆ！”

พูดจบ ก็เดินออกมาจากโรงจอดรถกับเย่เฉิน

ทั้งสองเดินออกมาจากโรงจอดรถ มาถึงห้างสรรพสินค้าที่มีผู้คนพลุกพล่าน

ที่นี่นอกจากผู้คนที่กำลังสัญจรไปมา ก็ยังมีพนักงานกำลังขายของอย่างคึกคักและมีโซนแสดงผลิตภัณฑ์มากมาย

ในจุดทำเลดีๆ มีร้านรวงเปิดขายเบียดเสียดกัน ซึ่งร้านเหล่านี้ต่างมีตราโรงเรียนในเกาะฮ่องกางห้อยอยู่เต็ม มีนักเรียนในชุดยูนิฟอร์มเดินกันขวักไขว่อยู่ตรงหน้าร้านค้าเหล่านั้น

หลิวม่านที่กำลังอยู่ในอารมณ์ซับซ้อนพาเย่เฉินมายังร้านรวงเหล่านี้ ซึ่งตรงนี้เคยเป็นจุดที่เธอกับเพื่อนๆทำจิตอาสาการกุศลด้วยกัน

เมื่อเห็นหลิวม่านฉงเดินเข้ามา เหล่านักเรียนต่างพากันประหลาดใจ แต่กระนั้นก็ยังทยอยเข้ามาทักทายเธอ

เด็กหนุ่มที่สวมใส่แว่นตารีบเดินเข้ามาถามว่า “พี่ม่านฉง พี่มาได้ยังไง?”

หลิวม่านฉงยิ้มเล็กน้อย ตอบกลับไปว่า “ช่วงบ่ายมีธุระแถวนี้พอดีน่ะ ก็เลยแวะมานี่สักหน่อย”