ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4407
คำพูดสบายๆของเย่เฉิน ทำให้หลิวม่านฉงเริ่มเครียดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
เธออดไม่ได้ที่จะซักถามเย่เฉินว่า “คุณคิดจะทำอะไรกันแน่? เรื่องอะไรทำไมต้องไปทำในที่ที่คนน้อยๆ?！”
เย่เฉินมองมาที่เธอยิ้มๆ แล้วพูดว่า “คุณไม่ต้องห่วง เรื่องที่ผมจะทำมันไม่เกี่ยวกับคุณหรอก คุณแค่ดูอยู่เฉยๆก็พอ”
พูดจบ เขาก็เหยียบคันเร่งพารถเทสลาของหลิวม่านฉงขับทะยานออกไป
รถเพิ่งออกมาจากลานจอดรถได้ไม่นานเท่าไหร่ ข้างหลังก็มีรถขับตามมาสามคัน
จงจื่อทาวนั่งอยู่บนรถหนึ่งในสามคันนั้น มองไปยังรถเทสลาคันข้างหน้าพร้อมกัดฟันกรอด เอ่ยพูดกับคนข้างกายเสียงเย็นว่า “ตามไอ้เวรนั่นให้ทัน！วันนี้ฉันต้องได้เล่นงานมันให้ตาย！”
คนที่กำลังขับรถแสยะยิ้ม “คุณชายจงวางใจได้ เราไล่บี้ไอ้หมอนั่นเข้าหาความตายได้แน่นอน”
บนแขนของคนคนนี้เต็มไปด้วยรอยสัก รวมไปถึงเส้นเลือดที่ผุดตามร่างกายและใบหน้า มองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นพวกที่ไม่ควรเข้าไปมีเรื่องด้วย
จงจื่อทาวแสยะยิ้มมุมปาก เอ่ยพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ส่วนหลิวม่านฉง ถ้ายังไม่รู้ว่าอะไรดีไม่ดีอีก ฉันก็จะหาโอกาสเอาเธอซะให้มันจบๆ！”
คนขับรถหัวเราะเหอะๆออกมา “คุณชายจง ถ้าคุณทำอย่างนั้นจริงๆ คงต้องให้พ่อกับปู่ของคุณไปสู่ขอเธอที่ตระกูลหลิวแล้ว ตระกูลหลิวไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน！”
“เข้าท่าแฮะ” จงจื่อทาวพยักหน้า เอ่ยพูดว่า “ถ้าเธอยังคิดไม่ได้ งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน!”
เย่เฉินขับรถไปตามจีพีเอส ระหว่างทาง เขาก็เอาแต่สังเกตรถสามคันที่ขับตามมาข้างหลังเป็นระยะๆ เมื่อเห็นว่ารถเหล่านั้นยังขับตามมาอยู่ ก็วางใจลง
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เย่เฉินก็ขับรถมาถึงเขตภูเขาที่อยู่ใกล้ๆเขาหงฮวาในเกาะฮ่องกาง
จากนั้น เขาก็ผ่อนความเร็วลง เตรียมจอดในสถานที่ที่พอเหมาะพอเจาะ เพื่อพบปะกับเพื่อนใหม่ที่ตามมาข้างหลัง
และในตอนนี้เอง จงจื่อทาวที่นั่งอยู่ในรถคันข้างหลัง ก็มีสีหน้าย่ำแย่ขึ้นเรื่อยๆ
คนขับรถอดที่จะพึมพำขึ้นมาไม่ได้ว่า “ให้ตาย สองคนนั้นลงทุนขับรถมาถึงที่นี่กลางวันแสกๆ คงไม่ใช่เพราะจะทำอะไรบัดสีบัดเถลิงหรอกนะ！”
ขณะนั้นเอง เย่เฉินที่อยู่ในรถคันข้างหน้าก็ปลดสายเบลท์ออก เอ่ยพูดกับหลิวม่านฉงที่อยู่ข้างๆว่า “คุณม่านฉง ลงรถกันเถอะครับ”
“ลงรถ?” หลิวม่านฉงเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “คุณพาฉันมาในที่ห่างไกลผู้คนแบบนี้ คิดจะทำอะไรกันแน่?”
เย่เฉินพูดยิ้มๆ “ลงรถเดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละ”
เย่เฉินเอื้อนเอ่ยขึ้นมาอีกว่า “หรือถ้า คุณไม่เชื่อใจผม จะรออยู่ในรถก็ได้นะ ผมไปทำธุระแปบหนึ่ง เสร็จแล้วเดี๋ยวกลับมา”
หลิวม่านฉงได้ยินแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหน รีบปลดสายเบลท์ เอ่ยพูดอย่างเด็ดเดี่ยวว่า “ฉันไปด้วย！”
“ได้สิ” เย่เฉินพยักหน้า แล้วเปิดประตูลงจากรถไปก่อน
หลิวม่านฉงรีบเปิดประตูตามลงไป มองซ้ายมองขวา แล้วเอ่ยถามเย่เฉินว่า “เราจะไปไหนกัน?”
เย่เฉินมองไปยังทางเดินเล็กๆตามแนวเขา เอ่ยพูดว่า “เริ่มจากตรงนี้แล้วกัน ลงไปดูข้างล่างกันเถอะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...