ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4409
เย่เฉินพูดออกมาลอยๆ แต่ทำให้หลิวม่านฉงเครียดถึงขีดสุด
ในมุมมองของเธอ ยังไงเย่เฉินก็ไม่มีทางสู้คนสิบกว่าคนนี้ได้แน่ๆ เห็นๆกันอยู่ว่าคนพวกนี้เป็นคนของสำนักฮงเหมิน ที่ฆ่าคนได้อย่างไม่กะพริบตา ถ้าเกิดพวกเขาลงมือจริงๆ เย่เฉินก็คงไม่รอดแน่
ทางด้านเหล่าชายฉกรรจ์เมื่อเห็นเย่เฉินยืนอวดเก่งอยู่ตรงหน้า แต่ละคนก็เผยสีหน้าดุร้ายออกมา
ในตอนนี้เองจงจื่อทาวก็เอ่ยพูดขึ้นมาด้วยใบหน้าดูแคลนว่า “ได้เลยไอ้อ่อน แกนี่มันมั่นหน้าจริงๆ! ใกล้จะตายอยู่แล้ว ยังจะมาอวดเก่งต่อหน้าผู้หญิงอยู่ได้！”
เย่เฉินพูดยิ้มๆว่า “ใครกันแน่ที่จะตาย กองทัพกุ้งแห้งที่นายพามาด้วย ในสายตาฉันก็ไม่ต่างอะไรกับฝูงหมาหรอกนะ”
หนึ่งในชายฉกรรจ์ตะคอกออกมาอย่างโกรธจัด “แม่งเอ้ย！ พวกฉันเป็นคนของสำนักฮงเหมินนะ นี่แกกล้ามาพูดจาหมาไม่แดกใส่พวกฉันเหรอ！”
เย่เฉินเอ่ยขึ้นอย่างเรียบนิ่ง “ทำไม? แค่บอกว่าไม่ต่างอะไรกับฝูงหมา นายก็ดิ้นแล้วเหรอ?”
ลูกน้องของชายฉกรรจ์คนนั้นตะคอกอย่างเดือดดาล “ไอ้เหี้ย！พี่ไก่เป็นถึงนักสู้มือทองของสำนักฮงเหมินเลยนะ แกยังไม่คุกเข่าสำนึกผิดอีกเหรอ！”
เย่เฉินยิ้มอย่างดูแคลน “ที่แท้ก็เป็นไก่นี่เอง เทียบกับหมาไม่ติดจริงๆด้วย”
ราวกับพี่ไก่ได้เจอกับความอัปยศขั้นสุด ชี้หน้าเย่เฉินพร้อมตะคอกออกมาเสียงแหบเสียงแห้ง “ฉันจะฆ่าแก!”
พูดจบได้ไม่ทันไร เขาก็พุ่งเข้าใส่เย่เฉินทันที ซัดหมัดหนักๆใส่สันดั้งเย่เฉิน
เขาเป็นหนึ่งในอันธพาลยอดฝีมือของสำนักฮงเมิน ความสามารถส่วนตัวแกร่งกล้าเป็นอย่างมาก เคยขึ้นสังเวียนใต้ดินในเกาะฮ่องกางมาแล้วหลายที่ สถิติการเอาชนะคู่ต่อสู้มีเกินครึ่ง
ในสายตาของเขา หมัดนี้แรงมากพอที่จะต่อยเย่เฉินหน้าหงาย เลือดสาดกระจาย！
และตัวเขา ไม่ใช่แค่สามารถใช้พละกำลังทำให้เย่เฉินต้องชดใช้กับคำพูดเมื่อสักครู่ แต่ยังจะได้ความดีความชอบต่อหน้าจงจื่อทาวเพราะเป็นฝ่ายบุกก่อนอีกด้วย
แต่ว่า เรื่องที่เกิดขึ้นถัดจากนั้นกลับพลิกเปลี่ยนจากที่เขาคาดการณ์ไว้จากหน้ามือเป็นหลังมือ！
เย่เฉินอมยิ้ม มองมาที่เขานิ่งๆไม่ขยับไปไหน แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “ลายสักบนตัวก็แค่กุ้งตัวหนึ่ง ยังมีหน้ามาทำตัวอาจหาญต่อหน้าฉันอีกนะ！”
พูดจบได้ไม่ทันไร หมัดของไก่ก็รุกคืบเข้ามาใกล้
จงจื่อทาวก้าวถอยหลังอย่างตกใจ ตหวดใส่คนที่เหลือว่า “เข้าไปจัดการมันสิ！ฉันให้พวกแกสิบล้าน！”
เมื่อมีรางวัลจูงใจย่อมมีผู้กล้า
แม้ว่าคนที่เหลือจะตกตะลึงอ้าปากค้างกับการกระทำของเย่เฉินเมื่อสักครู่ แต่เมื่อได้ยินจำนวนเงินรางวัลที่จงจื่อทาวเสนอมา พวกเขาก็รีบพุ่งเข้าไปหาเย่เฉินเหมือนผึ้งแตกรัง
พวกเขาคิดว่า ต่อให้เย่เฉินจะเก่งกาจแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะพวกเขาที่มีหลายสิบคนด้วยตัวคนเดียวได้หรอก
ดังนั้น ขอแค่ทุกคนพร้อมใจร่วมมือกัน ก็ได้กลายเป็นมหาเศรษฐีชั่วข้ามคืน！
ในตอนนี้เอง คนที่พุ่งเข้าไปข้างหน้าเป็นคนแรก ก็กระโดดยกเท้าขึ้นถีบเย่เฉิน
ตามที่เขาคิดเอาไว้ หลังจากที่ฝ่าเท้าอรหันต์นี้ประทับลงบนหน้าของเย่เฉิน พรรคพวกที่เหลือก็จะสามารถเข้ามารุมยำเย่เฉินได้ท่วงทันเวลา เย่เฉินจะได้ไม่มีโอกาสโจมตีกลับ และเพียงพอที่จะทำให้เย่เฉินปางตายได้
แต่เย่เฉินกลับไม่แม้แต่จะขยับหลบ ตรงกันข้ามจู่ๆก็ยื่นมือออกมา ใช้มือทั้งสองข้างจับขาของเขาเอาไว้!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...