ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4409

เย่เฉินพูดออกมาลอยๆ แต่ทำให้หลิวม่านฉงเครียดถึงขีดสุด

ในมุมมองของเธอ ยังไงเย่เฉินก็ไม่มีทางสู้คนสิบกว่าคนนี้ได้แน่ๆ เห็นๆกันอยู่ว่าคนพวกนี้เป็นคนของสำนักฮงเหมิน ที่ฆ่าคนได้อย่างไม่กะพริบตา ถ้าเกิดพวกเขาลงมือจริงๆ เย่เฉินก็คงไม่รอดแน่

ทางด้านเหล่าชายฉกรรจ์เมื่อเห็นเย่เฉินยืนอวดเก่งอยู่ตรงหน้า แต่ละคนก็เผยสีหน้าดุร้ายออกมา

ในตอนนี้เองจงจื่อทาวก็เอ่ยพูดขึ้นมาด้วยใบหน้าดูแคลนว่า “ได้เลยไอ้อ่อน แกนี่มันมั่นหน้าจริงๆ! ใกล้จะตายอยู่แล้ว ยังจะมาอวดเก่งต่อหน้าผู้หญิงอยู่ได้！”

เย่เฉินพูดยิ้มๆว่า “ใครกันแน่ที่จะตาย กองทัพกุ้งแห้งที่นายพามาด้วย ในสายตาฉันก็ไม่ต่างอะไรกับฝูงหมาหรอกนะ”

หนึ่งในชายฉกรรจ์ตะคอกออกมาอย่างโกรธจัด “แม่งเอ้ย！ พวกฉันเป็นคนของสำนักฮงเหมินนะ นี่แกกล้ามาพูดจาหมาไม่แดกใส่พวกฉันเหรอ！”

เย่เฉินเอ่ยขึ้นอย่างเรียบนิ่ง “ทำไม? แค่บอกว่าไม่ต่างอะไรกับฝูงหมา นายก็ดิ้นแล้วเหรอ?”

ลูกน้องของชายฉกรรจ์คนนั้นตะคอกอย่างเดือดดาล “ไอ้เหี้ย！พี่ไก่เป็นถึงนักสู้มือทองของสำนักฮงเหมินเลยนะ แกยังไม่คุกเข่าสำนึกผิดอีกเหรอ！”

เย่เฉินยิ้มอย่างดูแคลน “ที่แท้ก็เป็นไก่นี่เอง เทียบกับหมาไม่ติดจริงๆด้วย”

ราวกับพี่ไก่ได้เจอกับความอัปยศขั้นสุด ชี้หน้าเย่เฉินพร้อมตะคอกออกมาเสียงแหบเสียงแห้ง “ฉันจะฆ่าแก!”

พูดจบได้ไม่ทันไร เขาก็พุ่งเข้าใส่เย่เฉินทันที ซัดหมัดหนักๆใส่สันดั้งเย่เฉิน

เขาเป็นหนึ่งในอันธพาลยอดฝีมือของสำนักฮงเมิน ความสามารถส่วนตัวแกร่งกล้าเป็นอย่างมาก เคยขึ้นสังเวียนใต้ดินในเกาะฮ่องกางมาแล้วหลายที่ สถิติการเอาชนะคู่ต่อสู้มีเกินครึ่ง

ในสายตาของเขา หมัดนี้แรงมากพอที่จะต่อยเย่เฉินหน้าหงาย เลือดสาดกระจาย！

และตัวเขา ไม่ใช่แค่สามารถใช้พละกำลังทำให้เย่เฉินต้องชดใช้กับคำพูดเมื่อสักครู่ แต่ยังจะได้ความดีความชอบต่อหน้าจงจื่อทาวเพราะเป็นฝ่ายบุกก่อนอีกด้วย

แต่ว่า เรื่องที่เกิดขึ้นถัดจากนั้นกลับพลิกเปลี่ยนจากที่เขาคาดการณ์ไว้จากหน้ามือเป็นหลังมือ！

เย่เฉินอมยิ้ม มองมาที่เขานิ่งๆไม่ขยับไปไหน แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “ลายสักบนตัวก็แค่กุ้งตัวหนึ่ง ยังมีหน้ามาทำตัวอาจหาญต่อหน้าฉันอีกนะ！”

พูดจบได้ไม่ทันไร หมัดของไก่ก็รุกคืบเข้ามาใกล้