เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4410

ต่อมา เขาก็รู้สึกว่าทั้งร่างกายของเขา ลอยค้างอยู่กลางอากาศ แรงดีดตัวอย่างแรงในคราแรก เหมือนหายวับไปกับตา ซึ่งผิดกฎแรงธรรมชาติเป็นอย่างมาก

ในขณะที่เขาลอยค้างอยู่กลางอากาศ ด้วยสติอันเลื่อนลอย เย่เฉินก็มองมาที่เขาพร้อมแสยะยิ้ม “มาทางไหน กลับไปทางนั้น!”

พูดจบ มือทั้งสองข้างของเย่เฉินก็ออกแรงหมุนเขวี้ยงเขาเป็นดาบครึ่งเสี้ยว

คนที่เหลือเตรียมจะพุ่งเข้าไปรุมยำเย่เฉิน แต่คิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มผู้เปิดก่อนจะกลายมาเป็นอาวุธในมือของเย่เฉิน

คนนั้นถูกเย่เฉินหมุนเขวี้ยงเป็นครึ่งวงกลม ฟาดกลุ่มคนที่กำลังพุ่งเข้ามาจนหงายล้มกันเป็นแถบ แต่ละคนต่างก็กระเด็นไปคนละทิศละทาง หล่นลงบนพื้นอย่างแรง จนขยับไม่ได้

แรงมหาศาลกระแทกตัวพวกเขาจนเหมือนกระดูกจะหัก ไม่มีโอกาสได้โต้กลับเลย

คนที่ถูกเขวี้ยงออกไปมีสภาพน่าเวทนาจนแทบดูไม่ได้ ราคาที่ต้องจ่ายของคนเหล่านี้ ก็คือกระดูกหลายจุดบนร่างกายหักดังกรอบแกรบ ยิ่งข้างไหนกระแทกกับพื้น กระดูกก็ยิ่งหักจนแทบไม่มีเหลือ

ในขณะเดียวกัน ทั้งหลิวม่านฉงและจงจื่อทาวที่อยู่ด้านหลัง ต่างก็มองภาพตรงหน้าด้วยดวงตาที่เบิกค้าง ทุกอย่างเป็นเหมือนกับภาพลวงตา แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นเลย

จงจื่อทาวอึ้งกิ่มกี่

ไม่คิดไม่ฝันว่าสิบต่อหนึ่ง ไม่ใช่แค่ไม่ชนะ แต่กลับแพ้ราบคาบทั้งสองรอบ

ในตอนนี้เองเย่เฉินก็มองมาที่จงจื่อทาว พร้อมกับกวักมือเรียก “เข้ามาสิคุณชายจง มาคุยกันหน่อยเป็นไง”

จงจื่อทาวตกใจกลัวหันหลังเตรียมวิ่งหนี แต่วิ่งได้ไม่ทันไร ก็รู้สึกตรึงๆบริเวณลำคอ เท้าค่อยๆลอยขึ้นจากพื้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน