ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4410
ต่อมา เขาก็รู้สึกว่าทั้งร่างกายของเขา ลอยค้างอยู่กลางอากาศ แรงดีดตัวอย่างแรงในคราแรก เหมือนหายวับไปกับตา ซึ่งผิดกฎแรงธรรมชาติเป็นอย่างมาก
ในขณะที่เขาลอยค้างอยู่กลางอากาศ ด้วยสติอันเลื่อนลอย เย่เฉินก็มองมาที่เขาพร้อมแสยะยิ้ม “มาทางไหน กลับไปทางนั้น!”
พูดจบ มือทั้งสองข้างของเย่เฉินก็ออกแรงหมุนเขวี้ยงเขาเป็นดาบครึ่งเสี้ยว
คนที่เหลือเตรียมจะพุ่งเข้าไปรุมยำเย่เฉิน แต่คิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มผู้เปิดก่อนจะกลายมาเป็นอาวุธในมือของเย่เฉิน
คนนั้นถูกเย่เฉินหมุนเขวี้ยงเป็นครึ่งวงกลม ฟาดกลุ่มคนที่กำลังพุ่งเข้ามาจนหงายล้มกันเป็นแถบ แต่ละคนต่างก็กระเด็นไปคนละทิศละทาง หล่นลงบนพื้นอย่างแรง จนขยับไม่ได้
แรงมหาศาลกระแทกตัวพวกเขาจนเหมือนกระดูกจะหัก ไม่มีโอกาสได้โต้กลับเลย
คนที่ถูกเขวี้ยงออกไปมีสภาพน่าเวทนาจนแทบดูไม่ได้ ราคาที่ต้องจ่ายของคนเหล่านี้ ก็คือกระดูกหลายจุดบนร่างกายหักดังกรอบแกรบ ยิ่งข้างไหนกระแทกกับพื้น กระดูกก็ยิ่งหักจนแทบไม่มีเหลือ
ในขณะเดียวกัน ทั้งหลิวม่านฉงและจงจื่อทาวที่อยู่ด้านหลัง ต่างก็มองภาพตรงหน้าด้วยดวงตาที่เบิกค้าง ทุกอย่างเป็นเหมือนกับภาพลวงตา แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นเลย
จงจื่อทาวอึ้งกิ่มกี่
ไม่คิดไม่ฝันว่าสิบต่อหนึ่ง ไม่ใช่แค่ไม่ชนะ แต่กลับแพ้ราบคาบทั้งสองรอบ
ในตอนนี้เองเย่เฉินก็มองมาที่จงจื่อทาว พร้อมกับกวักมือเรียก “เข้ามาสิคุณชายจง มาคุยกันหน่อยเป็นไง”
จงจื่อทาวตกใจกลัวหันหลังเตรียมวิ่งหนี แต่วิ่งได้ไม่ทันไร ก็รู้สึกตรึงๆบริเวณลำคอ เท้าค่อยๆลอยขึ้นจากพื้น
หลังจากถูกตบไม่กี่ครั้ง ฟันของจงจื่อทาวก็แทบจะหลุดหมดปาก
เขาถูกตบจนทั้งหน้าทั้งตาปูดบวมอย่างกับหมู
เขาไม่คิดเลยว่า เย่เฉินจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ แทบจะไม่เห็นฐานะของเขาอยู่ในสายตา
ความโกรธ ความคับแค้นใจ ความไม่เต็มใจทำให้เขาร้องไห้ออกมา พร้อมกันั้นก็สาดคำพูดออกมาแทบไม่เป็นคำ "แก...แกคอยดูนะ...พ่อของฉัน...แล้วก็ปู่ของฉัน...พวกเขาไม่มีทาง…..ปล่อยแกไปแน่นอน！”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา: “เอาสิ ต่อให้พวกเขาไม่มาหาฉัน ฉันก็จะไปหาพวกเขาอยู่แล้ว”
พูดจบ เย่เฉินก็มองมาที่เขา แล้วยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปากถามว่า “ใช่สิ เมื่อกี้เหมือนจะมีคนบ้าพูดว่าจะทำอย่างนั้น จะทำอย่างนี้ ใช่นายหรือเปล่า? ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...