ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4417

หลิวม่านฉงหมดคำจะพูดกับเย่เฉิน

แม้เธอจะรู้ว่าเย่เฉินเก่งกาจมากแค่ไหน แต่เย่เฉินจะเอาชนะตระกูลจงและสำนักฮงเหมือนได้หรือเปล่านั้น เธอแทบไม่ต้องหวังเลย

แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็คิดแผนรับมือเอาไว้แล้ว

ถ้าเรื่องนี้ยุ่งยากเกินกว่าจะจบจริงๆ เธอคงต้องไปขอให้พ่อออกหน้าให้

แต่ถ้าพ่อยังช่วยไม่ได้ ก็ไปแจ้งตำรวจให้มันรู้แล้วรู้รอด

ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ จงจื่อทาวเป็นคนพาลูกน้องติดตามพวกเขาเอง และถึงขั้นจะฆ่าเย่เฉิน ที่เย่เฉินทำลงไปสามารถอ้างว่าเป็นการป้องกันตัวได้

ในเวลานั้น พ่อและตำรวจคงจะกดดันตระกูลจงและสำนักฮงเหมิน อาจจะมีโอกาสไกล่เกลี่ยกันได้!

ต่อมาหลิวม่านฉงก็พาเย่เฉินไปที่แผงขายบะหมี่เกี๊ยวที่หน้าร้านกำลังคึกคักไปด้วยลูกค้า

เมื่อเห็นโต๊ะหน้าร้านมีคนจับจองอยู่เต็ม เธอก็ยิ้มและพูดกับเจ้าของร้านว่า “ลุงเฉิง วันนี้ขายดีนะเนี่ย!”

ลุงเฉิงเงยหน้าขึ้นมามองเธอ ไม่มีท่าทีประหลาดใจเลยสักนิด จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณม่านฉง พวกเราดีใจมากที่ได้ยินว่าคุณกำลังออกเดท!”

หลิวม่านฉงถามด้วยความประหลาดใจ: "นี่... ใครเป็นคนพูด….ไร้สาระเกินไปแล้ว!"

ลุงเฉิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "อาหนานพูดในกลุ่มแชทแหละ! รู้เรื่องกันทั้งถนนละ! เขาแอบถ่ายรูปคุณกับแฟนมาด้วยนะ!"

ขณะที่พูด เขาก็หยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าออกมา โชว์ภาพแอบถ่ายจากด้านหลังของหลิวม่านฉงกับเย่เฉินให้ทั้งสองคนดู เอ่ยพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณม่านฉง คุณกับแฟนนี่ เหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยกเลยนะ!"

ลุงเฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม: “รอสักครู่นะคุณม่านฉง ผมจะบอกพวกเขาให้เดี๋ยวนี้”

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะรำพึงรำพันออกมา: "ทุกคนดูชอบคุณมาก"

"แน่นอน" หลิวม่านฉงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "พวกเขาเฝ้าดูฉันเติบโตมาตลอด อีกอย่างอาจเป็นเพราะเรื่องที่ดินพวกเขาจึงรู้สึกว่าติดหนี้บุญคุณฉัน ก็เลยดีกับฉันมากๆ "

เย่เฉินกล่าวอย่างจริงจัง: “เป็นความจริงที่พวกเขาซาบซึ้งในบุญคุณของคุณ และพวกเขาก็ดูชอบคุณจริงๆ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาแต่ละคนปฏิบัติต่อคุณเหมือนเป็นคนในครอบครัว สายของพวกเขาบริสุทธิ์มาก”

หลิวม่านฉงพยักหน้า เอ่ยพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันก็รู้สึกขอบคุณพวกเขาเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขา สิ่งต่างๆอาจจะเปลี่ยนไป แต่เพราะมีพวกเขาอยู่ที่นี่ ความทรงจำดีๆของฉันจึงยังหลงเหลืออยู่”

หลิวม่านฉงพูดอย่างเศร้าๆว่า “ทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ยังเหมือนเดิม ต่างก็แค่พวกเขาแก่ตัวลง ส่วนฉันโตขึ้น และแม่ก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”