ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4418

เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มเศร้า เย่เฉินแสร้งทำเป็นผ่อนคลายและกล่าวว่า “พ่อแม่ของผมเองก็จากไปไวเหมือนกัน หลังจากที่พวกเขาจากไป ผมก็กลายเป็นเด็กกำพร้า และอาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเป็นเวลาสิบปี ซึ่งถ้าเปรียบเทียบ คุณยังถือว่าโชคดีกว่าผมเยอะ"

“คุณเป็นเด็กกำพร้าเหรอ!”หลิวม่านฉงมองเย่เฉินอย่างประหลาดใจ ด้วยใบหน้าเหลือเชื่อ

เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “ก่อนจะอายุแปดขวบ ผมเคยเป็นเด็กที่มีความสุขที่สุดในโลก แต่ผมก็ตกจากฟ้าลงบ่อโคลนในเวลาชั่วข้ามคืน จากนั้นก็ล้มลุกคลุกคลานอยู่ในบ่อโคลนมาตลอด กว่าจะมาถึงวันนี้"

หลิวม่านฉงอุทาน: “คุณอายุยังน้อยๆอยู่เลย สามารถครองตำแหน่งสำคัญในบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดได้ขนาดนี้ ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าความสามารถส่วนตัวของคุณแข็งแกร่งมาก”

“งั้นเหรอ?” เย่เฉินเกาหัวอย่างเขินอายเล็กน้อย และพูดด้วยรอยยิ้ม “ฮ่าๆ เหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะ”

เขาไม่สามารถบอกหลิวม่านฉงได้ว่า จริงๆแล้วเขาเป็นบอสใหญ่ที่มีหุ้นมากที่สุดในบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด

ในตอนนี้เอง คนวัยกลางคนจำนวนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนหน้า

คนที่เดินนำหน้าคืออาหนาน ในมือของเขาถือกล่องใบใหญ่ไม่รู้ว่าข้างในมีอะไร

เมื่อทุกคนเดินมาถึงทั้งสองคน อาหนานก็ยิ้มและพูดว่า "คุณหม่านฉง สุขสันต์วันเกิด!"

พูดจบ ลุงเฉิงที่อยู่ข้างๆ ก็รีบเปิดฝากล่องใบใหญ่ออก ซึ่งข้างในเป็นเค้กก้อนใหญ่ที่ตกแต่งมาอย่างสวยงาม

ทุกคนส่งเสียงเชียร์และพูดพร้อมกัน “คุณม่านฉง สุขสันต์วันเกิด!”

หลิวม่านฉงพลันตกตะลึง จากนั้นก็พึมพำออกมาว่า "วันนี้ไม่ใช่วันเกิดของฉันนะ... วันเกิดของฉันเหลืออีกตั้งสิบกว่าวัน... อาหนาน ลุงเฉิง นี่มันอะไรกัน?"