ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4420

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากธุรกิจของจงหยุนชิวเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ เขาจึงอยากที่จะตัดความสัมพันธ์ของเขากับสำนักฮงเหมินอย่างจริงๆ จังๆ แต่ฮงหยวนซานเป็นคนฉลาดที่ฉลาดไปอีกขั้น อีกฝ่ายไม่อยากเป็นกระโถนของจงหยุนชิว พอไม่ใช้แล้วก็คิดที่จะโยนทิ้ง

จงหยุนชิวเองก็รู้ดีว่า ตอนนี้ฮงหยวนซานเห็นเขาเป็นบ่อเงินบ่อทอง เช่นเดียวกับที่เขาเคยเห็นอีกฝ่ายเป็นที่พึ่งในตอนแรก ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมปล่อยมือเด็ดขาด

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหาวิธีทำให้ฮงหยวนซานรู้สึกมั่นคง

เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฮงหยวนซานทำเงินได้มากมายในธุรกิจการลักลอบนำเข้าเนื้อแช่แข็ง แต่เนื่องจากขนาดของสินค้าเล็กไป เขาจึงอยากให้จงหยุนชิวช่วยออกหน้าจดทะเบียนเป็นบริษัทขนส่งเพื่อช่วยเขารับสินค้าจากต่างประเทศมาที่เกาะฮ่องกาง

นอกจากนี้ เขายังต้องการให้จงหยุนชิว ใช้เงินจำนวนหนึ่งเพื่อซื้อเรือสปีดโบ๊ทที่ให้เขา เพื่อที่เขาจะได้ลักลอบนำเข้าเนื้อแช่แข็งไปยังแผ่นดินใหญ่ได้โดยตรง

เพื่อไม่ให้จงหยุนชิวมีโอกาสปฏิเสธ ฮงหยวนซานจึงอาศัยความเป็นพ่อเลี้ยง เชิญลูกบุญธรรมและหลานชายเข้าร่วมงานเลี้ยง เพื่อเสนอข้อเรียกร้องที่โต๊ะอาหารค่ำ เขาคิดว่ายังไงจงหยุนชิวก็ไม่สามารถปฏิเสธได้แน่

แต่ว่า ฮงหยวนซานรออยู่ที่บ้านนานแล้ว ขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของจงหยุนชิว

เขาจึงกดโทรหาอีกฝ่าย แล้วพูดว่า "หยุนชิว! พอตอนนี้เป็นใหญ่เข้าหน่อย เลยไม่คิดที่จะเห็นหัวฉันแล้วใช่ไหม ฉันนั่งรอแกมากินข้าวที่บ้านด้วยกันมาชาติเศษละ จนตอนนี้ยังไม่เห็นแม้แต่เงาแกเลย แกทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง? ไม่เห็นค่าพ่อบุญธรรมคนนี้แล้วก็พูดออกมาตรงๆ ฉันจะได้ไม่ไปทำให้แกลำบากใจอีก ส่วนบุญคุณที่ฉันเคยช่วยแกเอาไว้จะถือซะว่าป้อนข้าวหมาแล้วกัน นับจากนี้เราสองคนอย่ามาญาติดีกันอีกเลย”

ทำไมจงหยุนชิวจะไม่รู้ว่านี่คือลูกไม้ของฮงหยวนซาน

ฮงหยวนซานเจ้าแผนการซะขนาดนั้น

เหตุผลที่เขาพูดมาอย่างนี้ก็เพื่อให้ตายใจทั้งนั้น