คำพูดของเย่เฉิน ทำให้ฮงหยวนซานกับจงหยุนชิวโกรธมาก
โดยเฉพาะฮงหยวนซาน เขาอยู่มาจนถึงป่านนี้ ยังไม่เคยเจอคนที่เหลิงเท่าเย่เฉินมาก่อนเลย
ดังนั้น ฮงหยวนซานจึงพูดกับครูฝึกหลินด้วยความโกรธว่า:"ครูฝึกหลิน ฉันอยากให้คุณฉีกปากหมอนี้ให้เป็นชิ้น ๆ ! ฉีกมุมปากทั้งสองข้างของเขาถึงติ่งหู ฉันจะดูว่าปากของเขาจะแข็งแค่ไหน!"
ครูฝึกหลินกำหมัดสองมือทันที:"รับทราบ!"
พูดจบ เขามองเย่เฉินแล้วขมวดคิ้ว ก้าวขาวิ่งเข้าไป
เย่เฉินมองผลการฝึกฝนของเขาออก เป็นแค่นักบู๊สามดาว ในสายตาของเขา ด้อยกว่าสุนัขอีก
หากจะสู้กันจริงๆ ต่อยเขาตามด้วยหมัดเดียว มันง่ายกว่าไม่ต่อยจนตายมาก เพราะมันยากที่จะควบคุมความแข็งแกร่งในการเผชิญหน้าของนักบู๊เช่นนี้ ใช้ปราณทิพย์เพียงเล็กน้อย ก็สามารถต่อยจนตายได้เลย
ในขณะนี้เอง จู่ๆ หลิวม่านฉงก็ลุกขึ้นยืน และพูดต่อหน้าเย่เฉินว่า:"คุณฮง มีอะไรก็พูดกันดีๆ เพื่อนของฉันสมองไม่ค่อยดี คุณอย่าไปสนใจเขาเลย เรื่องนี้ฉันให้พ่อฉันมาจัดการให้ได้ จะให้คำตอบที่นพอใจแก่คุณแน่นอน!"
เมื่อฮงหยวนซานได้ยินแบบนี้ ก็หยุดครูฝึกหลินทันที จากนั้นมองไปที่หลิวม่านฉงด้วยความสนใจอย่างมาก และถามด้วยรอยยิ้มว่า:"คุณหลิว คุณแน่ใจเหรอว่าพ่อของคุณจะให้คำตอบที่น่าพอใจแก่ฉัน? ฉันอย่างฉันตะกละมากเลยนะ"
หลิวม่านฉงกัดฟัน และพูดอย่างหนักแน่น:"ฉันสามารถให้พ่อของฉันมาคุยกับคุณตรงๆได้! แต่ก่อนอื่นคุณห้ามลงมือ มิฉะนั้นถึงคุยไปก็ไม่มีความหมาย!"
ฮงหยวนซานพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม:"ฉันก็ชื่นชมคุณหลิวมากเช่นกัน แม้ว่าเมื่อก่อนจะเคยเจอกันหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เคยมีโอกาสคุยอย่างลึกซึ้งเลย ในเมื่อคุณหลิวพูดอย่างนั้น งั้นฉันจะใช้โอกาสนี้เพื่อทำความคุ้นเคยกับคุณหลิวด้วยแล้วกัน"
ยังไงซะ ในความเห็นของเย่เฉิน เรื่องนี้ไม่ได้ยุ่งยากขนาดนั้น ไม่ก็ตนลงมือจัดการคนกลุ่มนี้จนล้ม ไม่ก็ให้ว่านพั่วจวินเข้ามา จัดการคนกลุ่มนี้จนล้ม
หลังจากที่จัดพวกเขาจนล้ม แล้วใช้สถานที่แห่งนี้และในโอกาสนี้ มาทำพิธีพิจารณาคดี ฮงหยวนซาน จงหยุนชิว จงจื่อทาว และแม้แต่ครูฝึกหลินที่อยู่ข้างหน้า มีเท่าไหร่ก็เอาเท่านั้น ให้พวกเขาได้สัมผัสกับสิ่งที่เรียกว่าหายนะของการสูญพันธุ์
แต่ว่า เมื่อเห็นหลิวม่านฉงพยายามบังภัยพิบัติแทนเขาเองครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็ค่อนข้างซาบซึ้งใจ
หลิวม่านฉงยังอยากเรียกหลิวเจียฮุยมาอีกพอดี เย่เฉินจึงคิดว่าทำงานแบบมีผลประโยชน์ดีกว่า ให้โอกาสหลิวเจียฮุยสักครั้ง
ถ้าเขาสามารถทำเรื่องที่คนทำได้จริงๆ แล้วเรื่องของลุงโจง เขาสามารถเห็นแก่หลิวม่านฉง ปฏิบัติต่อเขาดีกว่านี้อีกหน่อย!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...