คำพูดของเย่เฉิน ทำให้ฮงหยวนซานกับจงหยุนชิวโกรธมาก
โดยเฉพาะฮงหยวนซาน เขาอยู่มาจนถึงป่านนี้ ยังไม่เคยเจอคนที่เหลิงเท่าเย่เฉินมาก่อนเลย
ดังนั้น ฮงหยวนซานจึงพูดกับครูฝึกหลินด้วยความโกรธว่า:"ครูฝึกหลิน ฉันอยากให้คุณฉีกปากหมอนี้ให้เป็นชิ้น ๆ ! ฉีกมุมปากทั้งสองข้างของเขาถึงติ่งหู ฉันจะดูว่าปากของเขาจะแข็งแค่ไหน!"
ครูฝึกหลินกำหมัดสองมือทันที:"รับทราบ!"
พูดจบ เขามองเย่เฉินแล้วขมวดคิ้ว ก้าวขาวิ่งเข้าไป
เย่เฉินมองผลการฝึกฝนของเขาออก เป็นแค่นักบู๊สามดาว ในสายตาของเขา ด้อยกว่าสุนัขอีก
หากจะสู้กันจริงๆ ต่อยเขาตามด้วยหมัดเดียว มันง่ายกว่าไม่ต่อยจนตายมาก เพราะมันยากที่จะควบคุมความแข็งแกร่งในการเผชิญหน้าของนักบู๊เช่นนี้ ใช้ปราณทิพย์เพียงเล็กน้อย ก็สามารถต่อยจนตายได้เลย
ในขณะนี้เอง จู่ๆ หลิวม่านฉงก็ลุกขึ้นยืน และพูดต่อหน้าเย่เฉินว่า:"คุณฮง มีอะไรก็พูดกันดีๆ เพื่อนของฉันสมองไม่ค่อยดี คุณอย่าไปสนใจเขาเลย เรื่องนี้ฉันให้พ่อฉันมาจัดการให้ได้ จะให้คำตอบที่นพอใจแก่คุณแน่นอน!"
เมื่อฮงหยวนซานได้ยินแบบนี้ ก็หยุดครูฝึกหลินทันที จากนั้นมองไปที่หลิวม่านฉงด้วยความสนใจอย่างมาก และถามด้วยรอยยิ้มว่า:"คุณหลิว คุณแน่ใจเหรอว่าพ่อของคุณจะให้คำตอบที่น่าพอใจแก่ฉัน? ฉันอย่างฉันตะกละมากเลยนะ"
หลิวม่านฉงกัดฟัน และพูดอย่างหนักแน่น:"ฉันสามารถให้พ่อของฉันมาคุยกับคุณตรงๆได้! แต่ก่อนอื่นคุณห้ามลงมือ มิฉะนั้นถึงคุยไปก็ไม่มีความหมาย!"
ฮงหยวนซานพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม:"ฉันก็ชื่นชมคุณหลิวมากเช่นกัน แม้ว่าเมื่อก่อนจะเคยเจอกันหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เคยมีโอกาสคุยอย่างลึกซึ้งเลย ในเมื่อคุณหลิวพูดอย่างนั้น งั้นฉันจะใช้โอกาสนี้เพื่อทำความคุ้นเคยกับคุณหลิวด้วยแล้วกัน"
ยังไงซะ ในความเห็นของเย่เฉิน เรื่องนี้ไม่ได้ยุ่งยากขนาดนั้น ไม่ก็ตนลงมือจัดการคนกลุ่มนี้จนล้ม ไม่ก็ให้ว่านพั่วจวินเข้ามา จัดการคนกลุ่มนี้จนล้ม
หลังจากที่จัดพวกเขาจนล้ม แล้วใช้สถานที่แห่งนี้และในโอกาสนี้ มาทำพิธีพิจารณาคดี ฮงหยวนซาน จงหยุนชิว จงจื่อทาว และแม้แต่ครูฝึกหลินที่อยู่ข้างหน้า มีเท่าไหร่ก็เอาเท่านั้น ให้พวกเขาได้สัมผัสกับสิ่งที่เรียกว่าหายนะของการสูญพันธุ์
แต่ว่า เมื่อเห็นหลิวม่านฉงพยายามบังภัยพิบัติแทนเขาเองครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็ค่อนข้างซาบซึ้งใจ
หลิวม่านฉงยังอยากเรียกหลิวเจียฮุยมาอีกพอดี เย่เฉินจึงคิดว่าทำงานแบบมีผลประโยชน์ดีกว่า ให้โอกาสหลิวเจียฮุยสักครั้ง
ถ้าเขาสามารถทำเรื่องที่คนทำได้จริงๆ แล้วเรื่องของลุงโจง เขาสามารถเห็นแก่หลิวม่านฉง ปฏิบัติต่อเขาดีกว่านี้อีกหน่อย!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...