ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4439

จู่ๆ ครูฝึกหลินก็คุกเข่าลงกับพื้น ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ยกเว้นเย่เฉินlและคนของสำนักว่านหลง คนอื่นๆ เห็นแล้วต่างตกตะลึงราวกับว่าถูกฟ้าผ่า!

ต้องรู้ว่า ครูฝึกหลินมีความเป็นอยู่ที่สุดยอดที่ไม่เหมือนใครบนเกาะฮ่องกง

เมืองของเกาะฮ่องกงไม่ใช่เมืองใหญ่ แม้ว่าสถานที่นี่จะมีคนปะปนกันไป แต่ในสายตาของผู้เก่งกาจวิชาบู๊หลายๆ คน นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสมที่จะอยู่อาศัย

ยกตัวอย่างสมาชิกแก๊งบนเกาะฮ่องกง พวกเขาไม่ได้เจ๋งเหมือนในหนัง ต่อหน้าแก๊งจริงๆ พวกเขาเป็นแค่กลุ่มน้องชายที่เล่นดินทรายอยู่เท่านั้นเอง

สมาชิกแก๊งนี้ถ้าทำอะไรผิดสักอย่างแล้ว ถึงจะนั่งเรือ 1 ชั่วโมงไปTai O ก็ถือว่าหนีไปแล้ว ถ้าถูกเปิดเผยไปจริงๆ คาดว่าคนข้างนอกจะหัวเราะเยาะสุดๆ

นี่คือสาเหตุที่แก๊งชาวจีนจำนวนมาก ไปญี่ปุ่นหรือที่ไกลออกไปในอเมริกาเหนือเพื่อพัฒนา เหตุผลก็คือ ที่นี่ไม่มีที่ว่างให้พัฒนาจริงๆ

เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ครูฝึกหลิน สามารถกลายเป็นยอดปิรามิดแห่งประสิทธิภาพการต่อสู้ ในหมู่สมาชิกของทั้งแก๊งเกาะฮ่องกงได้

แม้แต่ผู้อาวุโสอย่างฮงหยวนซาน ยังต้องให้เกียรติเมื่อเผชิญหน้ากับครูฝึกหลินเลย

แต่คนที่เป็นเหมือนดาวล้อมเดือน จู่ๆ ก็คุกเข่าลงให้คนอื่น และทั้งตัวก็สั่นเทาราวกับพาร์กินสัน ซึ่งมันล้มล้างมุมมองของทุกคนไปเลย

คนเหล่านี้พูดไม่ออกด้วยความตกใจ และฮงหยวนซานก็ยิ่งตกใจจนจิตวิญญาณล่องลอยหายไปเลย ยังไงซะ เขาก็เป็นผู้มากประสบการณ์ มันแตกต่างจากคนอื่นๆ ที่ตกใจจนสมองหยุดคิดไปแล้ว เขาเข้าใจประเด็นหลักในคำพูดของครูฝึกหลินทันที

"ท่านประมุข…...ท่านประมุขอะไรกัน? ! หรือว่าคนๆนี้…... คือประมุขแห่งสำนักว่านหลง? !"

เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็กลัวจนวิญญาณลอยหายไปหมด และสายตาก็จับจ้องไปที่ครูฝึกหลิน หวังว่าจะได้ข้อมูลที่ชัดเจนจากเขา

ในขณะนี้ ว่านพั่วจวินมองไปที่ครูฝึกหลิน ขมวดคิ้วเล็กน้อย และถามอย่างเย็นชาว่า:"คุณเป็นสมาชิกของวังว่านหลงงั้นหรือ?"